ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΚΡΗΤΗΣ: ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ (1994-2004) ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΚΡΙΣΗ

Μέρος 1o:

Α) Η ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ: Παρακολουθώ ενεργά τα τελευταία 10 χρόνια την ενεργειακή κρίση που μαστίζει το νησί μας και αισθάνομαι θλίψη, ντροπή και θυμό για την αδιαφορία, την έλλειψη πολιτικής βούλησης και κοινωνικής αποδοχής, αλλά προ πάντων την αδυναμία συντονισμού των εμπλεκομένων φορέων για την επίλυσή της.

Η αδιαφορία της πολιτείας εκφράζεται μέσα από κεντρικά και περιφερειακά συμβούλια, όπου ουσιαστικά δεν προτείνονται ρεαλιστικές λύσεις, αλλά επιβάλλονται σχέδια, σενάρια και μελέτες των καρεκλοκένταυρων της κεντρική δημόσιας διοίκησης για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα συγκεκριμένων εταιρειών, προκειμένου μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες διαγωνισμούς, γραφειοκρατικούς μηχανισμούς, φαυλοκρατικές, ρουσφετολογικές και αναξιοκρατικές επεμβάσεις, να αποκομίσουν κέρδος εις βάρος και ερήμην του Κρητικού λαού, ανεξάρτητα του περιβαλλοντικού κόστους της ποιότητας ζωής και της υγείας των κατοίκων του νησιού μας.

Η πολιτική βούληση είναι ανύπαρκτη, αλλά περιφέρεται στους διαδρόμους των υπουργείων και της βουλής, όταν κάποιοι Κρήτες Βουλευτές τολμήσουν να υποβάλλουν επερώτηση για το Ενεργειακό Κρήτης. Αλλά και η απάντηση από τον αρμόδιο Υπουργό που γνωρίζει πολύ καλά το πρόβλημα, είναι εύκολη γιατί «τα πλούσια τα λόγια τα μεγάλα» δεν τον δεσμεύουν και σπάνια συνοδεύονται από έργα. Αξέχαστη θα μείνει η απάντηση του Υπουργού, ότι στη περιοχή Λινοπεραμάτων με βάση το υπάρχων θεσμικό πλαίσιο «δεν επιτρέπεται η ίδρυση νέων βιομηχανικών μονάδων, αλλά μόνο ο εκσυγχρονισμός και η επέκταση των ήδη υφισταμένων». Αλλά πριν «αλέκτωρ λαλήσει τρις» εγκαταστάθηκαν δύο νέοι αεριοστρόβιλοι μετά την παρέμβαση των MAT και τον ξυλοδαρμό της ομάδας περιφρούρησης χωρίς μάλιστα να μάθουμε ποτέ ποιος μεγάλος πολιτικός άνδρας έδωσε το πράσινο φως για την απαράδεκτη και παράνομη αυτή παρέμβαση.

Το πρόβλημα της κοινωνικής αποδοχής, το οποίο ζούμε αυτές τις ημέρες μεταξύ των κατοίκων της Ξηλοκαμάρας Χανίων (με θερμοηλεκτρικό σταθμό 360 περίπου MW), που εκφράζεται με έντονο τρόπο από το Νομάρχη Χανίων και των κατοίκων Ληνοπεραμάτων Δήμου Γαζίου (με θερμοηλεκτρικό σταθμό 252 περίπου MW), οι οποίοι δεν αποδέχονται πλέον καμιά ρυπογόνο επιβάρυνση, πέρα από αυτή που έχουν υποστεί επί δεκαετίες, είναι χειρότερο από τους δύο προηγούμενες περιπτώσεις για δύο λόγους:

α) Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από του δύο αυτούς πετρελαϊκούς σταθμούς έχει δημιουργήσει μείζονα περιβαλλοντικά προβλήματα τα οποία έχουν αντίκτυπο στην υγεία τους, όπως:Ατμοσφαιρική ρύπανση (χιλιάδες τόνοι εκπομπών CO2, N0x, SO2, CH4, σωματιδίων καπνού, κ.λ.π. που υπερβαίνουν τα θεσμοθετημένα όρια) Χημική (επικίνδυνα και τοξικά απόβλητα, χρησιμοποιημένα ορυκτέλαια, βαρέα μέταλλα, κ.λ.π) ηλεκτρομαγνητική, οπτική, υπερκατανάλωση φυσικών πόρων, δέσμευση χρήσεων γης, κατά μήκος των γραμμών μεταφοράς και γύρω από τα εργοστάσια παραγωγής, τους δίνει το δικαίωμα να αντιδρούν δικαιολογημένα με δεδομένη και την μη τήρηση των περιβαλλοντικών όρων, την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τις δημόσιες αρχές να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους.

β) Το πρόβλημα της κοινωνικής αποδοχής δίνει το δικαίωμα στους πολιτικούς να διαιωνίζουν το πρόβλημα και με την τακτική του «διαίρει και βασίλευε», να έχουν φέρει σε πλήρη αντιπαράθεση, τους Νομάρχες, Δημάρχους, Κοινοτάρχες και κυρίως τους κατοίκους, οι οποίοι οχυρώνονται πίσω από τους τοπάρχες της περιοχής τους, που έχουν μάθει να βλέπουν το δένδρο και όχι το δάσος.

Οι εναλλακτικές λύσεις που κατά καιρούς προτάθηκαν όπως: Το υποβρύχιο καλώδιο, οι Α.Π.Ε (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας), η δυνατότητα λειτουργίας των υφιστάμενων μονάδων σε συνδυασμένο κύκλο με φυσικό αέριο, η σταδιακή αποξήλωση των απηρχαιωμένων ντιζελομηχανών με αεροστρόβιλους νέας τεχνολογίας, η κατασκευή νέου εργοστασίου στην θέση Κορακιά με αποκλειστική χρήση φυσικού αερίου, εφ’ όσον η οικονομοτεχνική μελέτη των Εγγλέζων αποδείξει ότι η μεταφορά και η υγροποίησή του είναι συμφέρουσα, η μελλοντική δυνατότητα αντικατάστασης του πετρελαίου από το ανεξάντλητο και χωρίς ρύπους υδρογόνο (όπως γίνεται στην Ισλανδία) κ.λ.π, είχαν έχουν κοινό αντίπαλο και παρονομαστή την αδυναμία συντονισμού ενός μεγάλου αριθμού εμπλεκομένων φορέων για την επίτευξη ενεργειακών στόχων. Εάν όμως δεν υπάρχει συντονισμός, προγραμματισμός και πολιτική βούληση, το πρόβλημα μένει στις μελέτες και τα σχέδια, τα λεφτά στους μελετητές, η Κρήτη όμως μένει από ηλεκτρικό ρεύμα δύο περίπου μήνες πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων.

Β) ΟΙ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ: Οι εμπλεκόμενοι φορείς εκτός του μεγάλου αριθμού τους, έχουν και διαφορετικά συμφέροντα και επιδιώξεις, όπως κατά καιρούς έχουν εκδηλωθεί. Για λόγους εξοικονόμησης χώρου αναφέρω μονολεκτικά μερικούς που παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην παραγωγή μεταφορά και κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας: Είναι σαν τη Λερναία Ύδρα που αποκόπτεις ένα κεφάλι, αλλά στη θέση του ξεφυτρώνουν τρία έτοιμα να σε κατασπαράξουν κυρίως με γραφειοκρατικούς μηχανισμούς. Μεταξύ αυτών εξέχουσα θέση έχουν: Τα Υπουργεία: ΥΠ.ΑΝ., ΥΠΕΧΩΔΕ, ΥΠΕΘΟ, ΓΕΩΡΓΙΑΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ κ.λ.π. Οι Φορείς: Δ.Ε.Η, ΔΕΣΜΗΕ, Ρ.Α.Ε, Κ.Α.Π.Ε, Δ.Ε.Π.Α, ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ Α.Ε, ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣ Α΄ & Β βαθμού, ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ κ.λ.π. Οι εταιρείες ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΑΡΙΘΜΟΣ, συνήθως πολυεθνικές με τον μανδύα του Έλληνα επενδυτή.

Οι χαμένες ευκαιρίες είναι απόρροια των ίδιων λόγων που προανέφερα, μου δημιουργούν θλίψη και οργή μαζί. Η μόνη περίπτωση που μου δίνει κάποια προσωπική ικανοποίηση και το κουράγιο να συνεχίζω να αγωνίζομαι και θεωρώ ότι δεν συγκαταλέγεται στις χαμένες ευκαιρίες είναι η εγκατάσταση αιολικών πάρκων συνολικής ισχύος 80 περίπου ΜW στην Ανατολική Κρήτη. Ο αγώνας στην περίπτωση αυτή υπήρξε σκληρός γιατί έπρεπε να αποδείξεις στον τότε Γεν. Γραμματέα του Υπουργείου Ανάπτυξης, ότι οι εγκεκριμένες άδειες με μοναδικό κριτήριο εκείνο το απαράδεκτο της λίστας με χρονική προτεραιότητα, που δόθηκαν το 1995 μετά δύο χρόνια που έληγε ο χρόνος εγκατάστασης δεν κάλυπταν το 62% των έργων, αλλά 0%. Μάλιστα, σε τοπικό δημοσίευμα τότε, είχα δώσει τον τίτλο «ΑΙΟΛΙΚΑ ΠΑΡΚΑ ΚΡΗΤΗΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ». Το δημοσίευμα αναπαράχθηκε με δική μου πρωτοβουλία σε αθηναϊκές εφημερίδες και μάλιστα ήρθε δημοσιογράφος από την Αθήνα για να διατηρεί στην επικαιρότητα την αντιπαράθεση αυτή.

Αυτά μέχρις ότου η κ. Μάρθα Σημαντώνη, πρόεδρος τότε του ΚΑΠΕ έδωσε εντολή να σχηματισθεί κλιμάκιο για να ξεκαθαρίσει το θέμα. Στο κλιμάκιο αυτό ζήτησε να συμμετάσχουν ο κ. Γεώργιος Αγερίδης εκπρόσωπος του ΚΑΠΕ, ο κ. Γεώργιος Ζωγραφάκης, Δ/ντης του Ενεργειακού Κέντρου Κρήτης και από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ηρακλείου, ο υπογράφων και δημιουργός της αντιπαράθεσης. Μετά από αυτοψίες δύο ημερών στις βουνοπλαγιές της Ανατολικής Κρήτης και ειδικά στη Σητεία, επαληθεύτηκε η άποψη που υποστήριζα από την αρχή για την εγκατάσταση Αιολικών Πάρκων με μια μικρή διαφορά ότι τα έργα ανταποκρινόταν στο 2% το έτος 1997. Έπρεπε λοιπόν σύμφωνα με το νόμο να αφαιρεθούν οι άδεις και να δοθούν στους επόμενους της Λίστας, γεγονός που θα οδηγούσε στο να χάσουν τα χρήματα που είχαν καταθέσει στη ΔΕΗ, ως εγγύηση και μέρος της επιδότησης. Αυτό δημιούργησε ένα μικροπανικό, ο οποίος είχε ως αποτέλεσμα να τους δοθεί παράταση ενός χρόνου ακόμη, οπότε το 1998 είχαμε πλέον τα πρώτα αιολικά πάρκα στην Κρήτη εγκατεστημένα και σε πλήρη λειτουργία. Αυτά μέχρι το 2000, οπότε εγκρίθηκαν άλλα 54 MW με διαγωνισμό πλέον, αλλά γι’ αυτά υπάρχει πλήρης άπνοια μέχρι σήμερα για αυτά και τις πραγματικά χαμένες ευκαιρίες επίλυσης του ενεργειακού, έχουμε στοιχεία, αλλά και τη λύση κάλυψης ισχύος μέχρι του Ολυμπιακούς Αγώνες του Αυγούστου.

Το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στον Αθερινόλακκο, είναι πραγματικά μια χαμένη ευκαιρία που θα μας είχε βγάλει από το ενεργειακό αδιέξοδο που βρισκόμαστε σήμερα. Την αποκλειστική ευθύνη για το έργο αυτό έχει η ΔΕΗ, η οποία πήρε προέγκριση χωροθέτησης για το έργο αυτό το 1995 με την με αρ. 86161/5348/19-10-1995, και κατέθεσε Μ.Π.Ε στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Λασιθίου την οποία συνυπογράφουν τα Υπουργεία: ΠΕΧΩΔΕ, ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ με αρ. 64973Β/19-1-2000, δηλ. 5 χρόνια μετά την προέγκριση χωροθέτησης και η οποία ακυρώθηκε μετά από προσφυγή στο ΣτΕ με την μνημειώδη απόφαση του Ε΄ τμήματος 3262/2003 διότι κατά την διαδικασία δημοσιοποίησης της υποβληθείσης Μ.Π.Ε ενώπιον του Ν.Σ. Λασιθίου δεν αντιμετωπίζονται από την μελέτη οι τεθέντες περιβαλλοντικοί και ειδικά η απαίτηση κατασκευής εργοστασίου συνδυασμένου κύκλου με χρήση φυσικού αερίου, ούτε υπολογίζονται οι ποσότητες των εκπομπών του CO2 από τη λειτουργία του εργοστασίου.

Συνεχίζεται…

ΜΑΝΟΛΗΣ ΒΟΥΤΥΡΑΚΗΣ
ΦΥΣΙΚΟΣ - ΠΕΡΙΒ/ΓΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Σ.Π.Α.Π.Ε.Κ.Ε.Ε.Κ.

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.