ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ, ΒΑΣΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ

Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία ανακοίνωσε, ότι ο πληθυσμός πολλών ειδών πουλιών από το 1993 μέχρι σήμερα έχει μειωθεί σημαντικά. Το μπεκατσίνι κατά τόπους παρουσιάζει μείωση 80%, η πρασινοκέφαλη πάπια 50%, η χουλαρόπιαπα 33% και η φαλαρίδα 52%. Με το σκεπτικό τέτοιων μειώσεων, αλλά και της καταστροφής των βιοτόπων η Ζωοφιλική Οικολογική Ένωση Ελλάδας προσέφυγε στο Συμβούλιο Επικρατείας για την απαγόρευση του κυνηγιού το 1993 και έκτοτε το κάνει κάθε χρόνο με την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου. Το Σ.τ.Ε τεκμηριωμένα απαγορεύει την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου ή την μεταθέτει για την εποχή μειωμένης αναπαρωγής θηραμάτων, ενώ ο εκάστοτε Υπουργός Γεωργίας, υπολογίζοντας ότι θα χάσει περίπου 370.000 ψήφους κυνηγών κατά την προεκλογική περίοδο, παραβλέποντας τις αποφάσεις του Σ.τ.Ε, εκδίδει εγκύκλιο έκδοσης αδειών συνήθως το τελευταίο δεκαημέρο του Αυγούστου. Συγκεριμένα, στις 19 Αυγούστου 1993, το ΣτΕ αποφάσισε την αναστολή του κυνηγιού μέχρι να εκδικασθεί η υπόθεση. Όμως αργότερα ο Υπουργός Γεωργίας το επέτρεψε. Εν τω μεταξύ ούτως ή άλλως οι κυνηγοί έχουν αρχίσει να κυνηγούν αγνοώντας το Κράτος.

Στην Κρήτη, αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας δεν είναι δύσκολο να γευθεί κανείς απαγορευμένα είδη, όπως τον κρητικό αίγαγρο και το αγριόγιδο, που τα κυνηγούν ακόμη και σε εθνικούς δρυμούς ή είδη εκτός κυνηγετικής περιόδου, όπως λαγούς και πέρδικες. Όσον αφορά εκείνα που η Πολιτεία χαρακτηρίζει ως επιβλαβή, η εξόντωσή τους επιτρέπεται και με άλλα μέσα εκτός των πυροβόλων όπλων. Κατά παράβαση της Σύμβασης της Βέρνης, στην οποία συμμετέχει και η Ελλάδα και αφορά την προστασία της άγριας πανίδας, το Υπουργείο Γεωργίας συνιστά ακόμη και την χρήση δηλητηρίων για την αλεπού και το πετροκούναβο και προσέφερε παλιά 1000 δρχ. ως αμοιβή για το φόνο κάθε ζώου. Αυτό δεν είναι τίποτα, μπροστά στην απόφαση Δημάρχου της Βόρειας Ελλάδας, που έδινε το ποσό αυτό για τη φόνευση αδέποτων σκυλιών, καλυπτόμενος πίσω από την απόφαση του Υπουργείου Γεωργίας.

Τα είδη που απειλούνται κατατάσσονται σε κινδυνεύοντα, τρωτά και σπάνια. Για τις τρεις κατηγορίες υπάρχουν τεχνικοί ορισμοί, αλλά η λεπτομέρεια αυτή δεν μας απασχολεί στο άρθρο αυτό. Όταν λέμε ότι ένα είδος κινδυνεύει, εννούμε ότι βρίσκεται σε μια από τις τρεις παραπάνω κατηγορίες.

Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχουν 401 είδη πουλιών, εκ των οποίων τα 74 κινδυνεύουν. Προ ετών υπήρχαν ακόμη 6 είδη που εξαφανίσθηκαν. Μερικά είναι αρκετά γνωστά, όπως ο γυπαετός, ο χρυσαετός, ο φασιανός, το φασσοπερίστερο. Πολλά κινδυνεύουν από αδιάκριτο κυνήγι και για του λόγου το αληθές αναφέρω μαρτυρία ολίγων ημερών:

Μαρτυρία 1η: Την Τρίτη 17 Αυγούστου στην περιοχή Μαραθίτη Ηρακλείου, σε σπίτι φίλων μου, προσγειώθηκε ανώμαλα ένας Γυπαετός, που το μέγεθος και η μορφή του προκάλεσε την εντύπωση όλης της γειτονιάς. Εκείνο όμως που προκάλεσε σε όλους αγανάκτηση, ήταν η άθλια κατάσταση, στην οποία βρισκόταν αυτό το άγριο πουλί. Τα όρνεα αυτά, όπως γενικά χαρατηρίζονται τρέφονται από ψοφήμια και μάλιστα καθαρίζουν το περιβάλλον από τα πτώματα ζώων. Το πιο πιθανό είναι να πυροβολήθηκε από κάποιον και τα σκάγια να του δημιούργησαν μολυβδίαση -αρρώστεια τοξική- που εκδηλώνεται σιγά - σιγά μέχρι να επέλεθει ο θάνατος. Τελικά, ειδοποίηθηκε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και παρέλαβε τον Γυπαετό. Οι επιστήμονες μάλιστα δήλωσαν, ότι σε όλη την ΚΡΉΤΗ έχουν απομείνει περίπου 50 πουλιά του είδους αυτού.

Για να κατανοήσουμε το μέγεθος του κινδύνου για τα υπό εξαφάνιση αυτά είδη, πρέπει να αναφέρουμε ότι κάθε φυσίγγι κυνηγετικό έχει 32 γραμμάρια μολύβδου. Αν υποθέσουμε, ότι κάθε κυνηγός χρησιμοποιεί ετησίως 50 φυσίγγια, τότε αδειάζουν στο Περιβάλλον 600 τόνους μολύβδου κατά την κυνηγετική περίοδο. Ο αριθμός 50 είναι ενδεικτικός. Υπάρχουν κυνηγοί που χρησιμοποιούν τόσα φυσίγγια σε δύο ημέρες.

Μαρτυρία 2η: Πάλι για λόγους ψηφοθηρικούς παλιότερα η κυβέρνηση με την συναίνεση της πλειοψηφίας της αντιπολίτευσης, αποφάσισαν την παραγραφή των χρεών προς το δημόσιο της πιο δημοφιλούς ομάδας ποδοσφαίρου της Ελλάδας, του Ολυμπιακού. Το ποσόν που χαρίστηκε ήταν περίπου 7 δις δραχμές και αντιστοιχεί στην πρόσληψη 2.500 θηροφυλάκων για ένα έτος. Η εμπορευματοποίηση όμως του ποδοσφαίρου, ο φανατισμός των φιλάθλων και η αποκόμιση πολιτικού κέρδους, υπερέχει της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και των ειδών που βρίσκουν καταφύγιο σε αυτό.

Το κυνήγι ευθύνεται για την εξαφάνιση πολλών ειδών. Η Ελλάδα σχετικά με την έκταση και τον πληθυσμό της, έχει περισσότερους κυνηγούς από ότι η πλειοψηφία των ευρωπαικών χωρών. Το δύσβατο πολλών περιοχών αποτελούσε έως πρόσφατα προστασία των ειδών, τώρα όμως με την διάνοιξη δρόμων στα πλέον απόμακρα μέρη και με την πλειοψηφία των κυνηγών να διαθέτουν οχήματα, σταμάτησε και ο φυσικός αυτός τρόπος προστασίας.

Στους υγρότοπους, όπου τα πουλιά συγκεντρώνονται για να διαχειμάσουν ή να αναπαραχθούν, η παρουσία των κυνηγών είναι ιδιαίτερα δυσμενής. Τα πουλιά φονεύονται, παρενοχλούνται και δηλητηριάζονται από τόννους τοξικού μολύβδου που πέφτουν στο νερό ως σκάγια. Τα υδρόβια πουλιά μαζί με την τροφή που βρίσκουν στην ιλύ, καταπίνουν και μόλυβδο, που όπως προαναφέραμε προκαλεί αργή δηλητηρίαση ή και θάνατο. Στις ΗΠΑ το κυνήγι σε ελεγχόμενους υγρότοπους επιτρέπεται μόνο με ατσάλινα σκάγια, τα οποία δεν είναι τόσο αποτελεσματικά όσο τα μολύβδινα, αλλά δεν είναι τοξικά.

Χωρίς να παραγνωρισθεί η σημασία του κυνηγιού για τον πρωτόγονο άνθρωπο προ 30.000 ή και 1.000 ετών, το κυνήγι ήταν πάντα έχθρός των ειδών. Σήμερα που αυτή η πρακτική δεν έχει καμιά ουσιαστική αξία επιβίωσης για κανέναν επι της γης, το κυνήγι είναι ένα πολύ δαπανηρό παιχνίδι από πλευράς περιβάλλοντος, παρέχει μια αμφίβολης ποιότητας ικανοποίηση, που επιβεβαιώνει ότι το περιβάλλον βρίσκεται εν πολλοίς σε αναρχία. Από τα 5.000.000 ειδών ελάχιστα σκοτώνουν άλλο είδος και συχνά, όπου το κάνουν έχουν κάποιο λόγο επιβίωσης. Συνήθως, αν σκοτώνουν τα άλλα είδη το κάνουν μόνο για τροφή. Ο άνθρωπος κι εδώ διαφέρει, γιατί σκοτώνει μερικές φορές χωρίς να υπάρχει λόγος επιβίωσης, ενώ πολύ συχνά σκοτώνει για λόγους ευχαρίστησης.

Πολλοί μιλούν για ελεγχόμενο κυνήγι και μάλιστα διατείνονται, ότι αυτό κάνει καλό στη φύση με κάποια λογική που αναμειγνύει την προστασία των θηραμάτων, που υποτίθεται ότι προκύπτει από κυνηγούς και την αγάπη της φύσης που τους διέπει. Τέτοια σχέση σήμερα μοιάζει περισσότερο με πλέγμα αγάπης – μίσους. Η αλήθεια είναι αντίθετη. Το να λέμε ότι το ελεγχόμενο κυνήγι κάνει καλό στη φύση είναι ισοδύναμο με το ότι το ελεγχόμενο καύσιμο κάνει καλό στην υγεία. Το απλό ερώτημα είναι: πόσο ακόμη θα υπάρχουν πολλά είδη με τον παρόντα ρυθμό κυνηγιού; Η έντιμη απάντηση είναι μερικά χρόνια ακόμη.

Εκτός όμως από το κυνήγι που είναι ένας βασικός παράγοντας εξαφάνισης των ειδών, υπάρχουν και άλλες αιτίες που τις αναφέρουμε ονομαστικά, γιατί κάθε αιτία αποτελεί αντικείμενο ιδιαίτερης μελέτης. Μεταξύ αυτών σοβαρότερες αιτίες είναι: Οι πυρκαγιές των δασών, αποξηράνσεις υγροβιοτόπων, φράγματα, δρόμοι, μεταλεία - ορυχεία, γεωργικά δηλητήρια, ρύπανση της ατμόσφαιρας, ρύπανση των υδάτων, ρύπανση του εδάφους κ.ά, τις οποίες μπορούμε να συμπεριλάβουμε στις έμμεσες αιτίες, ενώ άμεσες αιτίες εξαφάνισης των ειδών είναι: το κυνήγι – αλιεία, συλλογή – σύλληψη και εμπόριο, βόσκηση, εξόντωση «εχθρικών ειδών». Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε οποιαδήποτε και αν είναι η αιτία την βασική αρχή «Η επιβίωση του Homo Sapiens είναι συνώνυμη της επιβίωσης των άλλων ειδών».

ΜΑΝΟΛΗΣ ΒΟΥΤΥΡΑΚΗΣ
ΦΥΣΙΚΟΣ - ΠΕΡΙΒ/ΓΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Σ.Π.Α.ΠΕ.Κ.Ε.Ε.Κ.

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.