Της Θέκλας Παρασκευούδη*

Η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών από το 1994 έχει καθιερώσει την 16η Σεπτεμβρίου ως τη Παγκόσμια Ημέρα για την προστασία της ζώνης του όζοντος της ατμόσφαιρας. Η τρύπα του όζοντος διαπιστώθηκε για πρώτη φορά αρχές του 1980 από επιστήμονες που έδρασαν στην περιοχή της Ανταρκτικής. Μελετώντας την περιοχή ανιχνεύσανε μια περιοδική απώλεια όζοντας στην ατμόσφαιρα που αργότερα ονομάσανε Τρύπα του Όζοντος.
Από εκείνη τη στιγμή αποτελεί ανοιχτή πληγή για το καθένα από εμάς σε αυτό το πλανήτη. Δεν έχει τα χαρακτηριστικά ενός απλού τοπικού φαινόμενου που εμφανίστηκε τυχαία και θα περάσει. Αλλά αντίθετα επηρεάζει και μάλιστα αρνητικά ολόκληρο τον πλανήτη.
Από το 1980 και μετά "πέφτει" πάντα ως θέμα στο τραπέζι διάφορων συνδιασκέψεων και συζητήσεων αλλά χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα.
Ας γίνει ο φετινός εορτασμός εφαλτήριο για την ουσιαστική παρέμβαση της μείωσης της τρύπας του Όζοντος.
Αποτελεί κοινό μυστικό η κατάσταση που έχει περιέλθει το φυσικό περιβάλλον, οι συνεχείς αλλαγές που ταλανίζουν κάθε οικοσύστημα. Τρανταχτά παραδείγματα η αύξηση του παγκόσμιου μέσου όρου της θερμοκρασίας, η αύξηση της στάθμης της θάλασσας, η σταδιακή ερημοποίηση πολλών περιοχών αλλά και οι απότομες κλιματικές αλλαγές.
Η 16η Σεπτεμβρίου μας υπενθυμίζει το δικό μας μερίδιο απέναντι στην ακαταλόγιστη διολίσθηση του περιβάλλοντος. Η καταστροφή της στοιβάδας του όζοντος εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας αποτελεί εδώ και αρκετά έτη μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα. Όμως, δεν είναι ο στόχος μου να αποδώσω ευθύνες. Εξάλλου, δεν έχουμε καν την πολυτέλεια του χρόνου.

Ως Πρόεδρος του Ελληνικού Οργανισμού Περιβάλλοντος, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με ειδικούς για την αναγκαιότητα του σήμερα να ληφθούν άμεσα και διαρκή μέτρα προστασίας τόσο του περιβάλλοντος, όσο και για τη διατήρηση και προστασία της ζώνης του όζοντος.
Πέρα από το ρόλο των κυβερνήσεων αλλά και των περιβαλλοντικών οργανώσεων ο καθένας μας ξεχωριστά έχει τη δύναμη να συμβάλλει καθοριστικά στην θετική εξέλιξη των πραγμάτων. Απλές λύσεις στην καθημερινότητα μας απαιτούνται. Στροφή, λοιπόν, στη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς και όχι στην άσκοπη χρήση των αυτοκινήτων.
Το φιλτράρισμα αλλά και η μείωση των ρύπων της ατμόσφαιρας από την πλευρά της βιομηχανίας θα ελαττώσει αρκετά τα υψηλά επίπεδα ρύπανσης. Υπάρχουν σπρέι όπως λακ και αποσμητικά που είναι φιλικά προς το περιβάλλον και δε βλάπτουν το όζον ως αντίδοτο στα βλαβερά.
Ακόμη, μπορούμε να ενδυναμώσουμε την λειτουργία των εναλλακτικών πηγών ενέργειας αλλά και να προβούμε σε δραστηριότητες πιο ευχάριστες όπως η αναδάσωση και η ανακύκλωση.
Όλα αυτά και με μια αέναη προσπάθεια ευαισθητοποίησης τόσο της κοινωνίας μας όσο και των οργανισμών στοχεύουμε σε μια πιο οικολογική συνείδηση για να βρούμε αυτό το "μπάλωμα" που χρειάζεται…
Δεν είναι εγωιστικό να επιζητούμε τη βιωσιμότητα του πλανήτη μας…

Θέκλα Παρασκευούδη
Πρόεδρος του Ελληνικού Οργανισμού Περιβάλλοντος(Ε.Ο.Π.)
www.eop.org.gr

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.