|
Διαβάστε για την υπόθεση της πώλησης της ΕΥΑΘ
(tvxs<http://www.tvxs.gr/v9062) και
δείτε παρακάτω, τι συνέβη σε μια παρόμοια περίπτωση στη Βολιβία και γιατί οι
πολυεθνικές επιβουλεύονται το νερό, ακόμα και εδω στην Ελλάδα
Θέματα:
1. Βολιβία - o Πόλεμος για τη Βροχή
2.
Cochabamba, Βολιβία και οι μνηστήρες-νταβατζήδες του κέρδους
3. Αφου αυτος ο
πλανήτης είναι γαλάζιος, γιατί έχουμε πρόβλημα με το νερό;
4. Το ξεπούλημα
του νερού της Θεσσαλονίκης
5. Η SUEZ και ο Δευτερος Πόλεμος για το Νερό στη
Βολιβία
Βολιβία - Ο Πόλεμος για τη Βροχή
Σεπτέμβριος 1998
Όλα ξεκινάνε από τα δάνεια.
Το
Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εγκρίνει δάνειο 138 εκ. δολαρίων στην Βολιβία, για να
συγκρατηθεί ο πληθωρισμός και να ενισχυθεί η ανάπτυξη της χώρας. Το ΔΝΤ όμως,
δεν δίνει μόνο λεφτά αλλά δίνει και «συμβουλές». Για να λέμε τα πράγματα με το
όνομα τους, είναι περισσότερος εντολές παρά συμβουλές. Η εντολή λοιπόν που
δόθηκε στην Βολιβία ήταν να πουλήσει όσες κρατικές επιχειρήσεις είχαν μείνει στα
χέρια της, μεταξύ των οποίων, τα Εθνικά Διυλιστήρια και μια τοπική εταιρία
ύδρευσης, την SEMAPA.
Σεπτέμβριος 1999
Η Βολιβία ξεπουλάει το νερό της σε
πολυεθνικη
Η Βολιβία υπογράφει ένα συμβόλαιο 2,5 δις δολαρίων για να
παραδώσει τη διαχείριση του συστήματος ύδρευσης της πόλης Cochabamba στην Aguas
del Tunari (μια διεθνής εταιρική συνεργασία επενδυτών). Συμπτωματικά (?) αυτοί
ήταν και οι μοναδικοί ενδιαφερόμενοι για την αγορά. Συνεπώς και πλειοδότες του
διαγωνισμού πώλησης.
Οκτωβριος 1999
Η Aguas del Tunari ανακοινώνει τα σχέδια της και
το κράτος νομοθετεί την ιδιωτικοποίηση του νερού
Η Aguas del Tunari
ανακοινώνει ότι πήρε τα δικαιώματα εκμετάλλευσης του νερού και του αποχετευτικού
συστήματος της Cochabamba για 40 χρόνια. Επίσης ανακοινώνει ότι θα προχωρήσει σε
παραγωγή ρεύματος και κατασκευή αρδευτικού συστήματος για τις αγροτικές
καλλιέργειες τις περιοχής. Ο κυριος μέτοχος της Aguas del Tunari, είναι η
περίφημη Bechtel. Η Bechtel λοιπόν που είναι η θυγατρική της International Water
Ltd (τρομακτικό όνομα) υποστηρίζει ότι μεσα σε 5 χρόνια θα γίνουν και της
Παναγιάς τα μάτια στην περιοχή της φτωχής Cochabamba. Την ίδια ώρα που οι
μέτοχοι υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια, η κυβέρνηση περνά την νομοθεσία που
επιτρέπει την ιδιωτικοποίηση του νερού και του συστήματος αποχέτευσης.
Κατά
συνέπεια γίνεται νομικά δυνατό να απαιτηθεί από τους κατοίκους της περιοχής να
πληρώσουν για το νερό, όσο αξιώνει η ιδιωτική εταιρία που το
εκμεταλλεύεται.
Ιανουάριος 2000
Οι τεράστιες αυξήσεις στην τιμή του νερού και οι
πρώτες αντιδράσεις του κόσμου
Η Aguas del Tunari παρόλο που είχε
υποσχεθεί στην κυβέρνηση ότι θα ανεβάσει τα τιμολόγια του νερoύ μόνο 35% για να
καλύψει τα έξοδα της αναβάθμισης του συστήματος ύδρευσης, προχωρά σε αυξήσεις
200% και 300%. Η πόλη ακινητοποιείται για 4 μέρες, με απεργίες, διαδηλώσεις και
οδοφράγματα από τους κατοίκους που διαμαρτύρονται για την ιδιωτικοποίηση και τις
αυξήσεις.
4-5 Φεβρουαρίου 2000
Από τις ειρηνικές διαδηλώσεις στην
εξέγερση
Ο κόσμος έχει φτάσει στα όρια του με την απραξία της
κυβέρνησης.
Δημιουργείται ένα συντονιστικό όργανο, La Coordinadora, 'η
συμμαχία για τη υπεράσπιση του νερού και της ζωής'. Επι κεφαλής μπαίνει ο
Oscar
Olivera, συνδικαλιστής και γνωστός ακτιβ! ιστής με δράση κατά της
παγκοσμιοποίησης. Πραγματοποιείται ειρηνική πορεία στην πόλη. Τα ΜΑΤ
συγκρούονται με τους διαδηλωτές. Γίνεται μεγάλη χρήση δακρυγόνων. Οι τραυματίες
φτάνουν τους 175, μεταξύ των οποίων δύο τελικά τυφλώνονται. Τα ΜΜΕ της Δύσης
αρχίζουν να μιλάνε για τον 'Πόλεμο για το νερό'
22 Μαρτίου 2000
Ανεπίσημο δημοψηφίσμα - 96% ενάντια στην
ιδιωτικοποίηση
Η Coordinadora, διεξάγει δημοψήφισμα. Το 96% των
ψηφοφόρων (50.000 ψήφισαν συνολικά) αποδοκιμάζει την πώληση στην Aguas del
Tunari, αλλα η κυβέρνηση δείχνει σαφέστατη προτίμηση στα 2,5 δις δολάρια και
αρνείται να διακόψει το συμβόλαιο.
3 Απριλίου 2000
Η εξέγερση εξαπλώνεται
Οι
διαδηλώσεις από την την κεντρική πλατεία της Cochabamba εξαπλώνονται στην La Paz
και σε άλλες πόλεις και φτάνουν μέχρι τις πιο απομακρυσμένες κοινότητες της
Βολιβίας. Χιλιάδες πολίτες συγκρούονται με τα ΜΑΤ, στήνουν οδοφράγματα και δεν
διαμαρτύρονται πλέον μόνο για το νερό αλλά και για την οικονομία και την ανεργία
στη χώρα
6 Απριλίου 2000
Η κυβέρνηση συλλαμβάνει τον ηγέτη της
Coordinadora
Το κράτος ανίκανο να χειριστεί την κρίση, αποφασίζει να
παγιδεύσει και να συλλάβει τον ηγέτη του Συντονιστικού. Κυβερνητικοί
αξιωματούχοι καλούν τον Olivera και άλλα μέλη της Coordinadora για
διαπραγματεύσεις σε σχέση με τα τιμολόγια. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, η
αστυνομία εισβάλλει και συλλαμβάνει όλους τους ακτιβιστές.
8 Απριλίου 2000
Η δολοφονία του 17χρονου και η 'κατάσταση
πολιορκίας'
Ο Πρόεδρος της Βολιβίας, Hugo Banzer, κηρύσσει τη χώρα
σε 'κατάσταση πολιορκίας'. Πρόκειται για κάτι ανάλογο της 'κατάστασης πολέμου'
που μπορεί, σύμφωνα με το Σύνταγμα, να ισχύσει για 90 μέρες. Κατά την περίοδο
αυτή επιτρέπονται οι συλλήψεις χωρίς ένταλμα, μπορεί να επιβληθεί απαγόρευση της
κυκλοφορίας και να περιοριστεί η μετακίνηση καθώς και τα ταξίδια. Ο στρατός έχει
κατεβεί στους δρόμους για να επιβάλλει την τάξη. Ένας λοχαγός του Στρατού
ντυμένος με πολιτικά στέκεται δίπλα στους αστυνομικούς σημαδεύει το πλήθος και
πετυχαίνει στο κεφάλι ένα 17χρονο, τον Victor Hugo Daza. Eνας δημοσιογράφος
ανεξάρτητου Βολιβιανου καναλιού θα απαθανατισει τη σκηνη σε βίντεο
O δολοφόνος του 17χρονου ήταν άρτια εκπαιδευμένος σε τακτικές επιβολής της
τάξης και τακτικές τους πολέμου. Ενας από τους δεκάδες χιλιάδες απόφοιτους των
στρατιωτικών σχολών των Η.Π.Α. που χρόνια τώρα εκπαιδεύουν Λατινοαμερικάνους
στρατιωτικούς, πράκτορες και αστυνομικούς. Δύο χρόνια αργότερα γίνεται η δίκη
του, σε στρατιωτικό δικαστήριο και ο λοχαγός Robinson Iriarte αθωώνεται... και
λίγο αργότερα προάγεται σε ταγματαρχη.
9 Απριλίου 2000
Δακρυγόνα, σφαίρες τραυματίες και
νεκροί
Τα ΜΑΤ της Βολιβίας συνεχίζουν να επιτίθενται στους
διαδηλωτές με πραγματικές σφαίρες και δακρυγόνα.. Όλοι είναι στους δρόμους,
ακόμα και οι νοικοκυρές έχουν κατέβει και πετάνε πέτρες. Οι ξένοι δημοσιογράφοι
στέλνουν ανταποκρίσεις και δηλώνουν ότι δεν έχουν ξαναδεί τέτοιο ξεσηκωμό. Η
Αστυνομία στην La Paz και στη Santa Cruz ξεσηκώνεται και διαμαρτύρεται για τους
χαμηλούς μισθούς. Οι διαδηλώσεις του Απρίλη αφήνουν πίσω 6 νεκρούς και δεκάδες
τραυματίες καθώς και πολλές βίαιες συλλήψεις και κρατήσεις
10 Απριλίου 2000
Η κυβέρνηση υποχωρεί και δίνει τον έλεγχο του
νερού στην Coordinadora
Το τελευταίο βίαιο κύμα των διαδηλώσεων
οδηγεί σε μια ιστορική νίκη των κατοίκων της πόλης της Cochabamba. Ο Oscar
Olivera υπογράφει συμφωνία με την κυβέρνηση, συμφωνα με την οποία γίνεται
ανάκληση της πώλησης στην Aguas del Tunari και παράδοση της διαχείρισης στην
Συμμαχία των κατοίκων της πόλης, την Coordinadora. Επίσης διασφαλίζεται η
απελευθέρωση των συλληφθέντων, αποσύρεται η νομοθεσία που επιτρέπει την
ιδιωτικοποίηση, καθως και ο νόμος που απαγορεύει από τους αγρότες να βγάζουν
νερό από τα πηγάδια τους(!)
12 Απριλίου 2000
Οι απαράδεκτες δηλώσεις του προέδρου της
Παγκόσμιας Τράπεζας
Όταν ρωτήθηκε για τα γεγονότα, ο πρόεδρος της
Παγκόσμιας Τράπεζας, James Wolfensohn, υποστήριξε ότι το νερό δεν πρέπει να
ανήκει στο κράτος, αλλά να είναι ιδιωτικό. Μάλιστα δήλωσε ότι «Το μεγαλύτερο
πρόβλημα με το νερό είναι η σπατάλη του επειδή δεν τιμολογείται υψηλά.»
16 Απριλίου 2000
Διαμαρτυρίες στο Διεθνες Νομισματικό Ταμείο και
τη Παγκόσμια Τράπεζα.
Χιλιάδες διαδηλωτές ενάντια στην
παγκοσμιοποίηση επιχείρησαν να αποκλείσουν την συνάντηση του ΔΝΤ και της
Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ουάσιγκτον. Τα αιτήματα τους ήταν η διαγραφή του χρέους
των φτωχών κρατών - όπως της Βολιβίας. Ο Oscar Olivera ήταν παρών και δήλωσε πως
«Οι άνθρωποι ξαναβρήκαν την αξιοπρέπεια τους, την ικανότητα της αυτό-οργάνωσης
και το πιο σημαντικό από όλα, οι άνθρωποι δεν φοβούνται πια»
6 Αυγούστου 2001
Παραίτηση του Προέδρου της
Βολιβίας
Βαριά άρρωστος από καρκίνο στους πνεύμονες και στο συκώτι,
ο Hugo Banzer παραιτείται από πρόεδρος της χώρας και τη θέση του αναλαμβάνει ο
41χρονος αντιπρόεδρος Jorge Quiroga. Ο νέος πρόεδρος κατάγεται από την
Cochabamba, είναι πρώην μεγαλοστέλεχος της IBM και θα προεδρεύσει ένα χρόνο, όσο
χρειάζεται δηλάδή για να κλείσει η τρέχουσα προεδρική 5ετία.
Νοεμβριος 2001
Η Aguas del Tunari ζητάει
αποζημίωση
Η Aguas del Tunari που επιχείρησε να εκμεταλλευτεί το
νερό της Cochabamba απαιτεί να αποζημιωθεί και πηγαίνει το θέμα στην ICSID. Η
'International Centre for Settlement of Investment Disputes' είναι ένας
Οργανισμός που έχει σαν σκοπό την διαιτησία και την επίλυση διαφορών που
προκύπτουν μεταξύ επενδυτών του ιδιωτικού τομέα και κυβερνήσεων. Η Aguas del
Tunari ισχυρίζεται ότι η Βολιβία καταπάτησε διμερή εμπορική συμφωνία με την
Ολλανδία(!). Ας θυμηθούμε ότι η Bechtel που ήταν ο κυρίως μέτοχος της Aguas del
Tunari είναι θυγατρική της International Water Ltd που εχει την εδρα της στην
Ολλανδία.
27 Νοεμβριου 2001
Ο Oscar Olivera συλλαμβάνεται από τις
βολιβιανές αρχές
Ο Oscar Olivera συλλαμβάνεται στην Cochabamba από
τις βολιβιανές αρχές με τις κατηγορίες: της στάσης, συνωμοσίας, πρόκληση
διατάραξης της δημόσιας τάξης και αλλων εγκληματικών πράξεων. Με αναλογες
κατηγορίες συλλαμβάνονται και αλλα δυο μέλη της Coordinadora. Ο Olivera αφήνεται
ελεύθερος αλλα πρέπει να παρουσιάζεται σε Α.Τ. κάθε 72 ώρες.
30 Νοεμβριου 2001
Οι κατηγορίες
αποσύρονται
Εκατοντάδες γράμματα διαμαρτυρίας φτάνουν στις αρχές και
η κυβέρνηση αναγκάζεται να δηλώσει ότι θα αποσυρθούν οι κατηγορίες εναντίον του
Olivera και των αλλων δύο ακτιβιστών.
18 Δεκεμβρίου 2001
Οι θέσεις της Bechtel για την εξέγερση και το
νερό
Η εκπρόσωπος τυπου της Bechtel, δήλωσε ότι «είναι σημαντικό να
καταλάβουμε την διαφορά μεταξύ της μονάδας χρέωσης του νερού και των
λογαριασμών, που είναι ανάλογοι με την ποσότητα της κατανάλωσης. Για τους
φτωχούς η αύξηση ήταν μικρή. Ούτε 10%» και προσθέτει λέγοντας πως «υπεύθυνη για
την οργή του κόσμου ήταν η πολιτική αστάθεια και όχι οι αυξήσεις στο νερό» και
κλείνει καθησυχάζοντας πως η Bechtel πηγε στην ICSID για διαμεσολάβηση και όχι
γιατι θέλει να κάνει μήνυση. Αλλα αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που η Bechtel
δήλωνε άλλα και έκανε άλλα.
2 Φεβρουαρίου 2002
Δαυίδ εναντίον Γολιάθ
Η Bechtel
προχωρά σε απαίτηση να αποζημιωθεί για τη ζημία που προκλήθηκε από την αθέτηση
συμφωνίας από την Βολιβία. Το ποσό που ζητά είναι τεράστιο. Η Bechtel με ετήσια
έσοδα πάνω από 14 δις, ζητάει 25 δις από την Βολιβία που έχει κρατικό
προϋπολογισμό μόλις 2,7 δις. Και ας μην ξεχνάμε πως το συμβόλαιο αγοράς ήταν στα
2,5 δις.
Cochabamba, Βολιβία και οι μνηστήρες-νταβατζήδες του
κέρδους
Η Cochabamba είναι μια πόλη 800.000 κατοίκων που βρίσκεται πάνω στις
¶νδεις. Είναι η 3η μεγαλύτερη πόλη της Βολιβίας, της φτωχότερης χώρας της
Λατινικής Αμερικής.. Πάνω από το 70% του πληθυσμού της χώρας ζει κάτω από τα
όρια της φτώχιας. Ένα στα δέκα παιδιά πεθαίνει πριν κλείσει τα 5 χρόνια. Η χώρα,
από το 80 και μετά έχει αναγκαστεί να δανείζεται συνεχώς από την Διεθνή
Δανειοδοτική Κοινότητα με τελείως ασύμφορα επιτόκια. Τα δάνεια αυτά είναι
αδύνατο να ξεχρεωθούν, γιατί είναι φτιαγμένα ετσι ώστε να μη ξεχρεώνονται, αλλά
να σε αναγκάζουν να ξεπουλάς τη χώρα. Έτσι λοιπόν η Βολιβία πούλησε την κρατική
της αεροπορική εταιρία, τον οργανισμό σιδηρόδρομων, τα ορυχεία της και την
δημόσια εταιρεία ηλεκτρισμού σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Τα έσοδα που προήλθαν
από τις αποκρατικοποιήσεις συγκράτησαν τον πληθωρισμό, αλλά προκλήθηκε ύφεση και
εκτίναξη της ανεργία στα ύψη.
Σημείωση: Πολλές φορές οι αγοραστές δεν κάνουν περικοπές και απολύσεις,
αλλά τους συμφέρει να προχωρήσουν σε πλήρη διάλυση της εταιρίας που αγόρασαν.
Παράδειγμα, η κρατική αεροπορική εταιρία της Αργεντινής, επί πρωθυπουργίας
Μένεμ, πουλήθηκε στο 1/10 της αξίας της. Ήταν κερδοφόρα και με μεγάλο και
ολοκαίνουργιο στόλο αεροπλάνων. Η εταιρία που την αγόρασε, αντί να την
λειτουργήσει, την διέλυσε. Πούλησε ο,τι πουλιόταν, δηλαδή τα πάντα. Πούλησε τα
αεροπλάνα, ακόμα και σαν ανταλλακτικά, πούλησε τις καρέκλες, τα πλακάκια, τις
γλάστρες. και έτσι εξαργύρωσε άμεσα τα 9/10 της αξίας της.
Η Παγκόσμια Τράπεζα, κυρίαρχος δανειστης των φτωχων κρατων, εδώ και χρόνια
άλλαξε την τακτική της, πάντα στοχεύοντας στο υψηλότερο κέρδος. Ενώ λοιπόν τα
προηγούμενα χρόνια έδινε εύκολα δάνειο για να φτιαχτούν μεγάλα φράγματα τώρα
έχει σταματήσει. Αυτό συνέβη γιατί τα φράγματα αποδείχτηκαν τεράστιες αποτυχίες,
με λίγα εως καθόλου κέρδη. Οι μοναδικοί που όπως φαίνεται επωφελήθηκαν ήταν οι
πολιτικοί και οι κατασκευαστικές, αφήνοντας πίσω τους μεγάλες καταστροφές και
δημόσια χρέη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το φράγμα που ακόμα χτίζεται στη
Αργεντινή και το κόστος του έχει φτάσει στο 10πλάσιο του αρχικού δανείου. Ετσι η
Παγκόσμια Τράπεζα προχωράει με ασφάλεια εξαναγκάζοντας τις φτωχές χώρες με χρέος
να παραδώσουν το νερό τους στα διεθνή συμφέροντα.
Αυτό που κι εμεις στην Ελλαδα ακουμε τοσο συχνα ως αποκρατικοποίηση ή
ιδιωτικοποιηση.
Αφου αυτος ο πλανήτης είναι γαλάζιος, γιατί έχουμε πρόβλημα με το
νερό;
Ο περισσότερος κόσμος έχει την εντύπωση ότι η έλλειψη του
νερού έχει σχέση με τη συχνότητα των βροχοπτώσεων. Στην πραγματικότητα αυτό δεν
είναι ούτε η μισή αλήθεια. Για παράδειγμα η Πολωνία έχει συχνές βροχοπτώσεις,
αλλα οι λίμνες, τα ποτάμια και ο υδροφόρος ορίζοντας της είναι τόσο μολυσμένα
που τελικά το νερό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί δεν είναι περισσότερο από αυτό
του Μπαχρέιν(!). Επίσης μην ξεχνάμε οτι ετσι κι αλλιως μόνο το 1% του συνολικού
νερού είναι πόσιμο.
Ήδη σήμερα πολλές περιοχές (Νότια Καλιφόρνια, χώρες του Περσικού Κόλπου)
αγοράζουν νερό και το εισάγουν με αγωγούς και άλλα μέσα. Οι εκτιμήσεις λένε ότι
πολύ σύντομα η αξία και τα κέρδη του νερού θα ξεπεράσουν αυτά του πετρελαίου.
Δεν μπορεί κανείς να τους αδικήσει, αν σκεφτούμε πως για τα καύσιμα μπορούμε να
βρούμε εναλλακτικές, για το νερό όμως όχι. Στο κάτω-κάτω ο άνθρωπος μπορεί να
ζήσει χωρίς βενζίνη, χωρίς τηλέφωνο και χωρίς ηλεκτρισμό, αλλα σε καμία
περίπτωση δεν μπορεί να ζήσει χωρίς νερό.
Το ξεπούλημα του νερού της Θεσσαλονίκης
Οι ερευνητές
της επιχειρησιακής στρατηγικής μεγάλων υπερ-πολυεθνικών έχουν προβλέψει ότι η
έλλειψη του πόσιμου νερού θα επιφέρει τεράστια κέρδη. Το νερό είναι για αυτούς
το τέλειο προϊον, δεν χρειάζεται να μας πείσουν να το αγοράσουμε, μας είναι
αναγκαίο ήδη. Ετσι, εδώ και δυο δεκαετίες έχει ξεκινήσει ένα σχέδιο απόκτησης
του μονοπωλίου του νερού. Οι πιο μεγάλες επιχειρήσεις στο χώρο της εκμετάλλευσης
του νερού είναι οι γαλλικές Vivendi Environment και Suez. Η Suez είναι ήδη
μέτοχος της ΕΥΑΘ (Εταιρεία Υδρεύσεως Αποχετεύσεως Θεσσαλονίκης) και σύντομα θα
ολοκληρώσει τα σχέδια της για να γίνει ο κυριως μέτοχος της επιχείρησης. Αυτό
σημαίνει ότι θα αποκτήσει το μονοπώλιο του συστήματος ύδρευσης και αποχέτευσης
της Θεσσαλονίκης. Η Bechtel, εξαιτίας της οποίας ξεσηκώθηκε ολόκληρη η Βολιβία,
είναι γνωστή για τις πολιτικές διασυνδέσεις τις. Παρόλα αυτά δεν φτάνει σε
επιχειρηματική αναπτυξη τις γαλλικές, οι οποίες ήδη διαχειρίζονται αμερικάνικο
νερό. Εδώ θα ήθελα να κάνω μια παρένθεση, σημειώνοντας το αυτονόητο. Οι
επενδυτικές εταιρίες δεν είναι φιλανθρωπικοί οργανισμοί. Αυτό σημαίνει οτι δεν
θα δώσουν τα λεφτά τους για ανθρωπιστικούς σκοπούς, αλλά για να έχουν κέρδος.
Συνεπώς, είναι αφελές να πιστεύουμε ότι πχ. η Suez θα κάνει θαύματα με το
υδρευτικό σύστημα της Θεσσαλονίκης. Σε ο,τι πράξεις προχωράει μια ιδιωτική
επενδυτική εταιρία, προχωράει γιατί αποσκοπεί στο κέρδος, αυτή είναι η Φύση της.
Το κέρδος όμως προέρχεται από την εκμετάλλευση και την υπερτίμηση. Στην
συγκεκριμένη περίπτωση, όπου θα γίνει μονοπωλιακά, μιλάμε για εκβιασμό γιατι θα
εμπορευονται με γνώμονα το κέρδος το - απολύτως αναγκαιο σε εμας - νερο.
Το νερό είναι δικαίωμα του ανθρώπου και όχι εμπορεύσιμο
αγαθό.
Όπως δεν μπορούμε να πείσουμε ένα λιοντάρι να γίνει χορτοφάγο έτσι δεν
μπορούμε να πείσουμε έναν επενδυτή να μην μας βλέπει αποκλειστικά και μόνο σαν
ευρώ. Οι υπέρμαχοι των ιδιωτικοποιήσεων, όπως η Παγκοσμια Τραπεζα, έχουν να
αντιπαρατάξουν επιχειρήματα. Πιστευουν ότι μια πληρης ιδιωτικοποιηση όλων των
επιχειρήσεων θα φέρει μια ισορροπία στην αγορά. Το κυριότερο. θα σταματήσουν οι
πολιτικοί να λυμαίνονται τις κρατικές επιχειρήσεις. Αυτό αληθεύει. Το θεμα είναι
ότι το κυνήγι του κέρδους θα γίνει ακόμα πιο άγριο και δεν θα υπάρχει τίποτα να
μας προστατευσει όταν θα είμαστε τα απόλυτα θύματα. Συνεχίζουν οι υπέρμαχοι,
λέγοντας πως μόνο όταν κατι κοστίζει δεν το σπαταλάμε ευκολα. Κι αυτό αληθεύει.
Θα ήθελα να μαθω όμως για αυτούς, πόσο κοστίζει μια ανθρώπινη ζωή. Φοβάμαι ότι
αν τολμούσαν να απαντήσουν ειλικρινά θα λέγανε ότι κοστίζουμε όσο το χρήμα που
έχουμε.
Γι' αυτό οι φτωχοί δεν έχουνε κόστος και οι πλούσιοι
αξίες.
Η SUEZ και ο Δευτερος Πόλεμος για το Νερό στη
Βολιβία
Για αυτούς που αναρωτιούνται τι απέγινε η Βολιβία με το θέμα του Πολέμου
για το νερό, ιδού η συνέχεια της ιστορίας:
Σύμφωνα με στοιχεία
http://www.indymedia.ie/article/73051
η
εταιρία αυτή ανάγκασε 200.000 κατοικους να μεινουν χωρις νερό γιατί επέβαλε
τέλος σύνδεσης 500 δολάρια, σε ανθρωπους που κερδιζουν 1 δολαριο τη
μέρα...
Μια ακόμα μαχη τελείωσε, αλλα ο πόλεμος μόλις
άρχιζει...
Προτάσεις για να μαθετε περισσότερα
Δειτε το απόσπασμα του ντοκυμαντέρ Zeitgeist Addendum
http://www.youtube.com/watch?v=As9Jf2JxYK0
που
εξηγει τις αρπακτικές πρακτικες των πολυεθνικών απέναντι στις χρεωμένες χώρες,
χαριν στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τραπεζα. Αυτό που συμβαινει στην Βολιβία αλλα
και στην Ελλάδα. Το μεγάλο ξεπούλημα. Τις ιδιωτικοποιησεις. (eng)
Σχετικά με την SUEZ
Σχετικά ντοκυμαντέρ που μπορειτε να δείτε:
.
ecocrete.gr . |
Cavo Sidero
