|
Η θανάσιμη παγίδα του μεταλλαγμένου ινδικού βαμβακιού |
|
|
|
ΑΡΧΕΙΟ ΑΡΘΡΩΝ -
Μεταλλαγμένα
|
|
Από το inconue
,
Κυριακή, 23 Νοέμβριος 2008
|
Από το http://inconue.wordpress.com
Το υπόβαθρο
Από το 1994, η οικονομία της Ινδίας έχει αναπτυχθεί με μέσο ετήσιο ρυθμό 6.8%, και κατόρθωσε να μειώσει τη φτώχεια κατά 10%. Εντούτοις, το 40% των φτωχών της οικουμένης, ζει στην Ινδία, ενώ το 28% του πληθυσμού της χώρας ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Περισσότερο από το ένα τρίτο των ανθρώπων της ζει με λιγότερο από ένα δολάριο ημερησίως, και το 80% ζουν με λιγότερο από δύο δολάρια ημερησίως.
Η πρόσφατη οικονομική ανάπτυξη της Ινδίας έχει αποδοθεί στη βιομηχανία υπηρεσιών, αλλά 60% του εργατικού δυναμικού παραμένουν στη γεωργία.
Η Ινδική κυβέρνηση υποχρεώθηκε να μεταρρυθμίσει την αγροτική πολιτική της προς το τέλος της δεκαετίας του ΅60 όταν εντάθηκε η δυσαναλογία στις εισαγωγές τροφίμων, ύστερα από δύο έτη ξηρασίας το 1965 και το 1966. Η Παγκόσμια Τράπεζα, το ίδρυμα Rockefeller, και η Αμερικανική Αντιπροσωπεία Διεθνούς Ανάπτυξης έσπευσαν σε βοήθεια για να αναπτύξουν ρύζι υψηλής απόδοσης και «θαυματουργούς» σπόρους σταριού. Αυτοί οι σπόροι, που συνδυάστηκαν με τη βοήθεια της ινδικής κυβέρνησης σε σύγχρονα αγροτικά μηχανήματα, κίνητρα τιμών και ένα αποδοτικότερο σύστημα διανομής τροφίμων, οδήγησαν σε αυτό που έγινε γνωστό ως «πράσινη επανάσταση».
Οι νέοι σπόροι και τα λιπάσματα λειτούργησαν: Η παραγωγή προϊόντων της Ινδίας ανήλθε από 72 εκατομμύρια τόνους το 1965-66 σε 152 εκατομμύρια τόνους το 1983-84, αίροντας την εξάρτηση της χώρας από εισαγωγές βρώσιμων σπόρων. Εκτός από τη φύτευσή νέων σπόρων, η χρήση χημικών λιπασμάτων εκ μέρους των αγροτών εκτινάχθηκε από 1.1 εκατομμύρια τόνους σε περισσότερο από 12.5 εκατομμύρια τόνους στην πρώτη δεκαετία της «πράσινης επανάστασης», και το αρδευόμενο έδαφος αυξήθηκε από 74 εκατομμύρια στρέμματα το 1965-66 σε 111 εκατομμύρια στρέμματα το 1988-89.
Ωστόσο, προς το τέλος της δεκαετίας του ΅80, η «πράσινη επανάσταση» άρχισε να καταρρέει, καθώς τα χημικά λιπάσματα έκαναν το χώμα άγονο. Οι αγρότες που κάποτε διαφοροποιούσαν τον ΅επιχειρηματικόΆ κίνδυνο με την ανάπτυξη τουλάχιστον 30 διαφορετικών συγκομιδών στα χωράφια τους, εξαρτήθηκαν από μία και μόνη. Δεδομένου ότι η ποιότητα του χώματος επιδεινώθηκε, αντιμετώπισαν μηδενικές παραγωγές και αδυναμία να πληρώσουν τα χρέη τους. Τρία έτη ξηρασίας, αρχίζοντας από το 2001, τροφοδότησαν περαιτέρω την κρίση.
Κάτω από τις περιστάσεις αυτές, και από το 1997, αυτοκτόνησαν είκοσι πέντε χιλιάδες αγρότες. Κατά τα προηγούμενα επτά έτη, μόνο στο κράτος του Andhra Pradesh, αυτοκτόνησαν 4.500 αγρότες-αρχηγοί οικογενειών. Ο αριθμός δεν περιλαμβάνει τα άλλα μέλη της οικογένειας των αγροτών που επίσης αυτοκτόνησαν.
Πηγές: «Η Συγκομιδή του Θανάτου,» του Sarita Tukaram, CIA Factbook, Lonely Planet Guide: India; PBS; BBC.
Από το: Seeds of Suicide
Διαβάστε στο ίδιο μπλογκ τη συνέχεια:
Είναι τα γενετικά τροποποιημένα φυτά μια ευκαιρία για τους αγρότες των φτωχών χωρών, όπως διατείνονται οι επιχειρήσεις που τα πουλάνε; Η εμπειρία του μεταλλαγμένου βαμβακιού στην Ινδία αποδεικνύει το αντίθετο.
.
ecocrete.gr . |
|
Τελευτ. ενημέρωση ( Κυριακή, 23 Νοέμβριος 2008 )
|
ΑΡΧΕΙΟ ΑΡΘΡΩΝ
Cavo Sidero
