|
Όταν καπνίζει ο Μαρουλάς... |
|
|
|
Περιβαλλοντικός Σύλλογος Ρεθύμνου -
Μαρουλάς
|
|
Δήμος Τσαντίλης
,
Σάββατο, 16 Ιούνιος 2007
|
«Όταν καπνίζει ο Μαρουλάς,
Εσύ δεν πρέπει να μιλάς…»
Στον πόλεμο τα στόματα πρέπει να παραμένουν ερμητικά κλειστά, ώστε να αποφεύγεται η διασπορά ειδήσεων «δυναμένων να προκαλέσουν ανησυχία στον πληθυσμό». Στον πόλεμο των σκουπιδιών, ο Τύπος οφείλει να επιδείξει την «δέουσα υπευθυνότητα» και να παύσει να παρέχει βήμα σε όσους αμφισβητούν την πολιτική των Αρχών.
Προτροπή για προληπτική αυτολογοκρισία; Μα τι άλλο παρά σύσταση για εθελοντική εφαρμογή του νόμου της σιωπής είναι η παραίνεση που διετύπωσε ο κ. Δήμαρχος στην εισήγησή προς το Δημοτικό Συμβούλιο της περασμένης Δευτέρας, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι «ορισμένα πράγματα δεν πρέπει να λέγονται».
Τι μας ζητά, λοιπόν, ο κ. Δήμαρχος;
Μας ζητά να μη λέμε ότι επί μια δεκαετία και πλέον η χωματερή του Μαρουλά ρυπαίνει τον αέρα, το έδαφος και τα νερά με βιοαέρια και τοξικά στραγγίδια. Μας ζητά να μην αναφερόμαστε στους κινδύνους, που εγκυμονεί για την δημόσια υγεία η ρύπανση των υπόγειων νερών. Μας ζητά να αποκρύπτουμε επιμελώς ότι τα χλωριωμένα πλαστικά, που καίγονται μαζί με τα άλλα σκουπίδια, εκλύουν διοξίνες. Μας ζητά, επί πλέον, να μη λέμε ότι οι διοξίνες ανήκουν στα ισχυρότερα δηλητήρια στον πλανήτη και ότι συγκαταλέγονται ανάμεσα στους πιο δραστικούς καρκινογεννητικούς παράγοντες.
Ας αφήσουμε, λοιπόν, την χωματερή να καπνίζει. Τα αποτελέσματα μετρήσεων διοξινών στο γάλα, το κρέας, τις ελιές και το λάδι δεν μας ζητείται να τα αποκρύψουμε. Τέτοιες μετρήσεις δεν έχουν γίνει ποτέ, όπως ποτέ δεν έχει μετρηθεί η ρύπανση στα υπόγεια νερά.
¶λλωστε τι κιΆ αν γίνουν; Σύμφωνα με μια διαδεδομένη αντίληψη στην χώρα μας, δεν φταίει ο φονιάς, αλλά αυτός που καταγγέλλει τον φόνο. Από τις διοξίνες (τον φονιά) δεν κινδυνεύουμε εμείς και τα παιδιά μας. Κινδυνεύουν οι εξαγωγές μας και ο τουρισμός μας (από την καταγγελία του φόνου).
ΓιΆ αυτό δημοσιογράφοι μη δημοσιογραφείτε. Μη γράφετε ότι η χωματερή του Μαρουλά δεν έκλεισε ενώ διατυμπανίσαμε ότι έχει κλείσει. Υπάρχει κίνδυνος να το ακούσουν στις Βρυξέλλες και να μη δώσουν τα 2 εκατομμύρια ευρώ για την αποκατάσταση (όπως δεν έδωσαν το 1 δις δραχμές για την επέκταση).
Μη λέτε ότι ο Μαρουλάς δεν κλείνει, όχι γιατί δεν ξέρουμε που να πάμε τα σκουπίδια, αλλά γιατί δεν βρίσκουμε χώρο που να λειτουργεί νόμιμα, ούτε στον νομό, ούτε στην υπόλοιπη Κρήτη.
Ακόμη και αν γνωρίζουμε ότι μια χωματερή δεν «κλείνει» από την μια μέρα στην άλλη, οφείλουμε να προσποιούμαστε άγνοια. Οφείλουμε, δηλαδή, να αποκρύπτουμε το γεγονός ότι μια χωματερή παραμένει «χημικά ενεργή» και ότι εξακολουθεί να εκλύει επί δεκαετίες μετά το κλείσιμό της επικίνδυνα στραγγίδια και βιοαέρια.
Οφείλουμε, τέλος, να μην υπερτονίζουμε ότι δεν είμαστε μόνοι στην Γη και ότι δεν αποφασίζουμε αυτεξούσιοι αν θα πρέπει ή όχι να εφαρμόζουμε τους νόμους. Όποιος το υπενθυμίζει υποσκάπτει, αν μη τι άλλο, το μέλλον του τόπου και την ανάπτυξη.
Η αλήθεια είναι όμως πικρή. Προληπτική αυτολογοκρισία είναι αδύνατον να εφαρμοστεί στην εποχή του διαδικτύου. Όλοι μας βλέπουν και όλοι μας ακούν.
Κάποτε, στους χαλεπούς μετεμφυλιακούς χρόνους, η «διασπορά ανησυχητικών ειδήσεων» ήταν ποινικό αδίκημα. Σήμερα, η συμμετοχή των πολιτών στην λήψη αποφάσεων που αφορούν το περιβάλλον είναι κατοχυρωμένο δικαίωμα και λειτουργική απαίτηση που περιλαμβάνεται σε όλα τα νομοθετήματα που μας έρχονται από τις Βρυξέλλες. Η συμμετοχή του κοινού στην λήψη περιβαλλοντικών αποφάσεων που σχετίζονται με την εφαρμογή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας είναι θεσμικά κατοχυρωμένη. Θεσμικά κατοχυρωμένη είναι ως εκ τούτου και η ελεύθερη πρόσβαση στις περιβαλλοντικές πληροφορίες, έστω και αν αυτό εξοργίζει μερικές φορές τις τοπικές αρχές.
Δήμος Τσαντίλης
.
ecocrete.gr . |
ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ 
Cavo Sidero
