Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ
ΜΟΛΥΝΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΩΜΑ
Με αφορμή τα «δομημένα ομόλογα», το κύμα κινδυνολογίας, σκανδαλολογίας την προσωπική σπίλωση ανθρώπων σε πάρα πολύ μεγάλες εταιρείες, που εδώ και τρείς μήνες ταλανίζουν την κυβέρνηση την αντιπολίτευση και την κοινωνία, η χώρα μας οδηγείται σε πρόωρες εκλογές.
Με τον τρόπο αυτό αποδεικνύεται ότι εκτός από τους αποπεμφθέντες, έχουν ενοχοποιηθεί όλες οι σχέσεις με τις τράπεζες, όλες οι διαδικασίες αποκρατικοποίησης, η διαδικασία δανεισμού του ελληνικού δημοσίου. Υπάρχει γενικά ένα πολύ νοσηρό κλίμα. που μάλλον δεν επιδέχεται θεραπεία, καθώς: «η εξουσία συνοδευόμενη από αυταρχισμό και αλαζονεία οδηγεί στην πλεονεξία», (Θουκυδίδης).
Την απληστία των ανθρώπων της εξουσίας και τη συνακόλουθη ηθική κατάπτωση της κοινωνίας έβλεπε πολύ αργότερα ο Σαίξπηρ και απελπιζόταν (1951) γράφοντας σΆ ένα σονέτο του: «Κουράστηκα με όλα αυτά, θέλω να ησυχάσω στο τάφο. Δεν μπορώ πια να βλέπω την αξία να ζητιανεύει, τα μηδενικά να κορδώνονται από ξιπασιά, την πίστη να ντροπιάζεται χυδαία, την τιμή αισχρά περιφρονημένη, την αρετή εκπορνευόμενη, τη δύναμη σακατεμένη, την τέχνη από την εξουσία φιμωμένη, το τάλαντο να παίρνει μαθήματα από τη βλακεία, την αλήθεια γελοιοποιημένη, το καλό υποδουλωμένο στο κακό»
Η πολιτική απληστία είναι τόσο παλαιά όσο και η ιστορία της οργανωμένης ανθρώπινης κοινωνίας. Για την πολιτική διαφθορά στην αρχαιότητα έχουμε τη μαρτυρία του Πλάτωνα. Στην αυτοβιογραφία του αφηγείται πως κατά τη νεότητά του φιλοδοξούσε νΆ ακολουθήσει το πολιτικό στάδιο. ¶λλαξε όμως γνώμη όταν διαπίστωσε την πολιτική διαφθορά. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω περιστατικό:
Όταν οι τριάκοντα τύραννοι κατέλυσαν με πραξικόπημα τη δημοκρατία (το 404 π.χ) έδωσαν εντολή στον Σωκράτη και σε άλλους τέσσερις Αθηναίους να συλλάβουν ένα έντιμο πολίτη από τη Σαλαμίνα τον Λεόντιο. Ο Σωκράτης αρνήθηκε μΆ όλο που κινδύνευε η ζωή του. Το θεώρησε ανάξιο του να συντελέσει σε μια άδικη πράξη. Oι Τριάκοντα όμως ήθελαν να τον εμπλέξουν στα δικά τους εγκλήματα.
Παρά την άρνησή του, μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας ο Σωκράτης κατηγορήθηκε για ασέβεια και για διαφθορά των νέων, επειδή μεταξύ των μαθητών του συγκαταλεγόταν ο Κριτίας, ένας από τους Τριάκοντα Τύραννους και ο Αλκιβιάδης που δεν φημιζόταν για την αρετή του. Τον καταδίκασαν σε θάνατο.
Η εμπειρία αυτή του Πλάτωνα, μαζί με άλλες ατασθαλίες της εποχής του τον ώθησε στο να γράψει την ιδανική «πολιτεία», το αρχέτυπο πολιτικό σύστημα που δεν απειλείται από την διαφθορά και να απέχει οριστικά από την πολιτική.
Αργότερα η κομματικοποίηση του κράτους οι κυβερνητικές αποφάσεις γίνονται αντικείμενο συναλλαγής και το δημόσιο ταμείο πεδίο λεηλασίας. Και αυτό το κρατικό χρήμα που λαφυραγωγούν οι κομματικές ορδές είναι σχεδόν πάντοτε δανεικό. Η διαφθορά μόλυνε για πρώτη φορά το εθνικό σώμα αμέσως μετά το αγγλικό δάνειο του 1823 που χρησιμοποιήθηκε από εξαχρειωμένους πολιτικούς για την στερέωση τους στην εξουσία και την εξόντωση των αντιπάλλων.. Αποτέλεσμα: o ανυστερόβουλος πατριωτισμός και αυτοθυσία των Ελλήνων θα καταντήσει σε λίγους μήνες, χυδαία συναλλαγή, αθρόα εξαγορά συνειδήσεων και ηθικός ξεπεσμός. Το δανεικό χρήμα κατόρθωσε ότι δεν μπόρεσαν οι οθωμανικές στρατιές και αρμάδες. Από τους ξεπουλημένους αρχηγούς –πολιτικούς και στρατιωτικούς– το μίασμα μεταδόθηκε στους αγωνιστές. Η πολιτική διαφθορά εγκαθίσταται πλέον οριστικά στον τόπο.
Έκτοτε οι εξωτερικοί δανεισμοί διαδέχονται ο ένας τον άλλο με πρόσχημα τις εθνικές και αναπτυξιακές ανάγκες. Αναλώνονται όμως συνήθως για την κάλυψη των ελλειμμάτων που προκαλούν οι καταχρήσεις της εξουσίας και οι κομματικές σπατάλες.
Δάνεια εθνικά και δάνεια κρατικά και αγύριστα- οι διαβόητες «παγωμένες πιστώσεις». Αλλά και οι προμήθειες ή λαϊκά «μίζες». Ο εφοδιασμός των ενόπλων δυνάμεων αποτελούσε πάντοτε ευκαιρία πλουτισμού διαμέσου επιλογών της εξουσίας και μεσαζόντων
Ανάμεσα στα κόμματα εξουσίας υπάρχει μια σιωπηρή αλληλεγγύη για την ατιμωρησία των οικονομικών σκανδάλων. Επιτρέπεται η άγρια πολεμική, ο αμοιβαίος διασυρμός αλλά, προσοχή, δεν πρέπει κανείς να περάσει το κατώφλι της φυλακής. Με αποτέλεσμα να γελοιοποιείται πάντοτε η λαϊκή αξίωση για κάθαρση.
Και στο παρελθόν, όπως και σήμερα έγιναν στο κοινοβούλιο απόπειρες για δικαστική διερεύνηση ατασθαλιών και κολασμό φαύλων πολιτικών, αλλά τα κόμματα εξουσίας – κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση-ακολουθώντας το πανάρχαιο λαϊκό αξίωμα «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει», ματαίωναν την αφύπνιση του νόμου. Το 1963 λ.χ. κατατέθηκαν τρείς προτάσεις παραπομπής: για το σκάνδαλο της ΔΕΗ, για τις ατασθαλίες στα δημόσια έργα, και για τη διαχείριση των μυστικών κονδυλίων. Και οι τρείς στραγγαλίστηκαν στο λίκνο τους με παρασκηνιακές προσεγγίσεις και αλληλοκατανόηση. Βρέθηκε η λύση της παραγραφής. Έτσι παραμένουν εσαεί ατιμώρητοι πρωταγωνιστές των σκανδάλων και οι υπαίτιοι των οικονομικών συμφορών.
Από τα χρόνια του απελευθερωτικού αγώνα ο πολιτικός βίος της χώρας είναι κατάμεστος από φρικώδη σκάνδαλα. Εγκλήματα αποτρόπαια της εξουσίας, χρηματισμοί, απάτες πλουτισμός πολιτικών, διαρπαγή δημοσίου χρήματος, αντισυνταγματικά κακουργήματα καταπάτηση των λαϊκών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων, εκλογές βίας και νοθείας κ.α. Πότε και πού λειτούργησε ο νόμος περί ευθύνης των ανθρώπων της εξουσίας ;
Στις περιπτώσεις που το σκάνδαλο καταλήγει στη Δικαιοσύνη, οι άνθρωποι τη εξουσίας υποστηρίζουν ότι «αμάρτησαν για την πατρίδα» και ότι παραβίασαν τη νομιμότητα για την προάσπιση του εθνικού συμφέροντος.
Μονάχα εναντίον του πρωθυπουργού Γ. Βούλγαρη ασκήθηκε το 1876 δίωξη για τη βορβορώδη πολιτεία του, πολιτική διαφθορά και κομματική ασέλγεια.. Το δικαστήριο όμως τον αθώωσε πανηγυρικά.
Η αποκάλυψη του σκανδάλου Κοσκωτά ήταν μια απροσδόκητη «διαρροή», ένα, «ατύχημα» στη σκοτεινή και εφιαλτική ιστορία τη διαφθοράς. Ούτε πρωτοφανές ούτε περίεργο. ¶λλα σκάνδαλα, εξίσου αποτρόπαια, κρύβονται επιμελώς στις καταπακτές των κομματικών μηχανισμών. Ωστόσο το σκάνδαλο αυτό, προκάλεσε σεισμό στην ελληνική κοινωνία.
Η επιχείρηση «καθαρά χέρια» στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών ανατέθηκε στη 19η τακτική ανακρίτρια κ Κωνσταντίνα Μπουρμπούλια. Η κ. Μπουρμπούλια ζήτησε την συνδρομή της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, η οποία με τη σειρά της ζήτησε από όλες τις ΑΧΕ λεπτομερή καταγραφή των συναλλαγών για 23 μετοχές «φούσκες», τις οποίες θα ερευνούσε η Δικαιοσύνη. Όπως θυμούνται οι χρηματιστές, ο όγκος των εγγράφων που εστάλησαν τότε στις αρμόδιες αρχές ήταν τεράστιος, δεδομένου ότι το καλοκαίρι του 1999 τουλάχιστον 1.000.000 Έλληνες μολύνθηκαν από τον ιό του Χρηματιστηρίου, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα
Ύστερα από δύο χρόνια όλοι μίλαγαν για έρευνα «φούσκα», αφού στις περισσότερες περιπτώσεις εκδόθηκαν απαλλακτικά βουλεύματα. Η κυρία Μπουρμπούλια ζήτησε το 2001 νΆ απαλλαγεί από τα καθήκοντα της για λόγους υγείας. Σήμερα προφυλακισμένη κατηγορείται ως μέλος του παραδικαστικού κυκλώματος.
Είναι φανερό μετά από τη παραπάνω ανάλυση, ότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία και το κοινοβούλιο, όπως λειτουργούν σήμερα, αχούν ολότελα χρεοκοπήσει. Οι αποφάσεις που αφορούν τον πολίτη και την κοινωνία λαμβάνονται ερήμην του λαού στα κάθε λογής προπύργια της πολιτικής διαφοράς. Η βουλή νομοθετεί, σχεδόν πάντοτε, υπό την πίεση οργανωμένων συμφερόντων. Και ο κοινοβουλευτισμός έχει εκφυλισθεί επειδή η εκτελεστική εξουσία συγκεντρώνει ολόκληρη την πολιτική δύναμη και την ασκεί αυταρχικά. Μοναδική διέξοδος για την αναστήλωση της δημοκρατίας η παρέμβαση του πολίτη και η άμεση συμμετοχή της κοινωνίας στην άσκηση και τον έλεγχο της εξουσίας.
Μανόλης Βουτυράκης
Φυσικός Περιβαλλοντολόγος
Πρόεδρος του Συλλόγου Προώθησης των Α.Π.Ε. στην Κρήτη (Σ.Π.Α.Π.Ε.Κ.Ε.Ε.Κ.)
manolisboyt2007@yahoo.gr
.
ecocrete.gr . |
ΑΡΧΕΙΟ ΑΡΘΡΩΝ
Cavo Sidero
