Υπάρχει μια χώρα Μακρινή, στην οποία η έννοια του δικαίου είναι σχετική. Ο νόμος, πιστεύουν στη χώρα αυτή, δεν είναι κάτι απόλυτο. Είναι ένα φιλολογικό περιτύλιγμα για να τυλίγουν κάθε πράξη (θεμιτή ή αθέμιτη) κι έτσι να παρουσιάζεται ωραιότερη, πιο Ευρωπαϊκή.

Στην Μακρινή αυτή χώρα -το όνομα της δεν θα θέλαμε να πούμε- οι δικαστικές αποφάσεις δεν εφαρμόζονται, αναγκαστικά. Εφαρμόζονται μόνο αν κάποια πλειοψηφία δεχθεί και συναινέσει.

Αν για παράδειγμα το Ανώτατο Δικαστήριο -της Μακρινής αυτής χώρας- βγάλει μιαν απόφαση, αμετάκλητη και οριστική, για να αποβάλει έναν απατεωνίσκο καταπατητή από κάποιο δάσος και αυτός βρει συμπαράσταση από άλλους καταπατητές και την Δημοτική Αρχή... της περιοχής του, τότε ο Νόμος πάει περίπατο.

Κράτος Δικαίου, στη Μακρινή αυτή χώρα, είναι μια έννοια σχετική. Είναι μια σύμβαση που χρησιμεύει μάλλον σαν σημείο αναφοράς παρά σαν γρανίτινος και απαράβατος κανόνας. 'Όταν μας βολεύει ο Νόμος τον ακολουθούμε. Λίγο να μας ενοχλήσει τον καταργούμε (μάλιστα γοερά και με τυμπανοκρουσίες).

Ο Δημοτικός ¶ρχων της Μακρινής αυτή χώρας, άνθρωπος μορφωμένος, περισπούδαστος, τα ξέρει όλα αυτά. Θα μπορούσε με το κύρος του να επιβάλλει το Νόμο. 'Όμως κι αυτός εκλέγεται. Για να αποσπάσει λοιπόν μερικές ψήφους παραπάνω, προτιμά να βγαίνει και να δηλώνει χωρίς αιδώ, ανερυθρίαστα, στα ειδησεοβόρα τηλεοπτικά κανάλια, πως «μια και όλοι ξέρουμε ποια είναι η Δικαιοσύνη» δεν προτίθεται αυτός να σεβαστεί το Νόμο. και να εφαρμόσει τις Δικαστικές Αποφάσεις που απαρέσκουν στο ποίμνιο των ψηφοφόρων του.

Το Νόμο τον έκαμαν κουρελόχαρτο στην Μακρινή χώρα και όλοι συναίνεσαν σε αυτό. 'Όταν σταθμεύανε τα αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια -γιατί έτσι βόλευε- όταν λάδωναν τον τάδε ή δείνα δημόσιο υπάλληλο, όταν έκτιζαν στους γιαλούς και στις παραλίες, δεν ήξευραν ότι άνοιγαν το κουτί της Πανδώρας

Και τώρα που λογής-λογής καταπατητές αλωνίζουν τα δάση και τ' αποψιλώνουν για να τα κάνουν οικόπεδα, τώρα που οι πλούσιοι ανεμπόδιστα καταπατούν και οι φτωχότεροι τους μιμούνται -αφού το κάνουν οι πλούσιοι γιατί να μη το κάνουν και αυτοί- τώρα που ταγοί, υπάλληλοι και πολιτικοί αμιλλώνται στην καταπάτηση του Νόμου, τώρα βλέπουν οι κάτοικοι της Μακρινής χώρας τι έκαμαν.

Ανήμποροι και σιωπηλοί αλλά ίσως προβληματισμένοι, παρακολουθούν τον ηθικό κατήφορο και την φθορά της φύσης μέχρι την τελική καταστροφή. Ίσως να προσθέταμε: ¶ραγε ΚΑΝΕΝΑΣ δεν θ' αντιδράσει; Από πουθενά;

Πάλι καλά που όλα αυτά. συμβαίνουν σε χώρα Μακρινή και όχι εδώ κοντά μας…

Από τη Σύνταξη

Περιοδικό «Φύση & Ζωή» τεύχος 140 (Απρίλιος – Ιούνιος 2006)
Φιλοδασική Ένωση Αθηνών
Ηροδότου 10, Αθήνα 10675
contact@philodassiki.org
www.philodassiki.org

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.