Η εισήγηση του κ. Γ. Χαρτζουλάκη, γεωπόνου, στη συζήτηση σχετικά με την «Επίθεση κατά της Φτωχομεσαίας Αγροτιάς και την πάλη κατά των Μεταλλαγμένων» που έγινε το Σάββατο 6.5.2006 στο πλαίσιο της Διεθνούς Αντικαπιταλιστικής Αντιιμπεριαλιστικής Συνάντησης που πραγματοποιήθηκε στην Πάντειο 4-7 Μάη 2006.

Το χτύπημα της φτωχομεσαίας αγροτιάς

Γιάννης Χαρτζουλάκης, γεωπόνος

Στην Ελλάδα η συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού, η εγκατάλειψη μιας σειράς καλλιεργειών, η ερήμωση της υπαίθρου και η διάλυση ολόκληρων χωριών είναι σήμερα πραγματικότητα. Η προοπτική που διαγράφεται δείχνει ότι η εξέλιξη αυτή δεν θα σταματήσει εδώ,αλλά θα συνεχίσει. Οι επιπτώσεις δεν περιορίζονται μόνο στη φτωχομεσαία αγροτιά αλλά επηρεάζουν όλο το λαό. Η «ιστορία» ξεκινάει από παλιά.Οι συνέπειες στην χώρα μας από την ένταξή της στην Ε.Ο.Κ. και σημερινή Ε.Ε. είναι μεγάλες και ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα που πάνω από το 1/3 του ενεργού πληθυσμού της απασχολείται στον αγροτικό τομέα και που λόγο κλίματος διαθέτει ασύγκριτα πλεονεκτήματα παραγωγής προϊόντων υψηλής ποιότητας με μεγάλες δυνατότητες και στην κτηνοτροφία. Όμως σήμερα ο αγροτικός τομέας οδηγείται με γρήγορους ρυθμούς σε ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση. Από το 17% περίπου που είναι σήμερα ο αγροτικός πληθυσμός,μειώνεται καθημερινά και ο στόχος της πολιτικής που ακολουθείται είναι να φτάσει στο 8%. Η συντελούμενη αποψίλωση της παραγωγής και της φτωχομεσαίας αγροτιάς είναι το αποτέλεσμα μίας σειράς μέτρων που υπαγορεύονται από τη μεριά των ιμπεριαλιστών της Ε.Ε. Πολιτική που εφαρμόζεται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Μια πολιτική η οποία, ανεξάρτητα αν ονομάζεται αναδιάρθρωση, εκσυγχρονισμός κλπ, σε καμιά περίπτωση δεν στοχεύει στην στήριξη και προστασία της ντόπιας παραγωγής αλλά στην ικανοποίηση των απαιτήσεων των ισχυρών χωρών της Ε.Ε.

Η Ελλάδα από μια χώρα εξαγωγής σημαντικών ποσοτήτων αγροτικών προϊόντων,μετατρέπεται σε μια χώρα εισαγωγής ακόμη και ομοειδών προϊόντων που αποδεδειγμένα μπορούν να παραχθούν στον τόπο μας με καλύτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά. «Το άνοιγμα της αγοράς» (για τα προϊόντα μας) των 260 εκατομμυρίων κατοίκων της τότε Ε.Ο.Κ., οι υποσχέσεις και τα παχιά λόγια περί κοινοτικής προτίμησης και αλληλεγγύης, ο πακτωλός των εκατομμυρίων που θα γέμιζαν τις τσέπες της αγροτιάς όχι μόνο έμειναν λόγια μα σήμερα μεταφράζονται σε εντολές και ντερεκτίβες, και πρόστιμα συνυπευθυνότητας. Πολιτικές που όχι μόνο αποθαρρύνουν τους νέους να μείνουν στα χωριά τους αλλά δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερα εμπόδια σ’ αυτούς που έχουν παραμείνει αγρότες.

Ανέκαθεν το χαρακτηριστικό της ελληνικής γεωργίας ήταν ο μικρός κλήρος. Όταν ο μέσος κλήρος των φάρμερς των Η Π Α είναι 1500 στρέμματα, στην Ευρώπη 250, στην Ελλάδα είναι 40-50 στρέμματα. Παρ’ όλα αυτά, η ελληνική γεωργία κατάφερνε να επιβιώνει και μάλιστα το αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο παρουσίαζε σημαντικό πλεόνασμα μέχρι την ένταξη της χώρας στην Ε.Ο.Κ. (1979). Σ’ αυτό συντελούσε η ποικιλία των καλλιεργειών, η ψηλή ποιότητα προϊόντων λόγω κλίματος, αλλά και ο συνδυασμός γεωργίας κτηνοτροφίας. Σήμερα παραδοσιακά αγροτικά προϊόντα έχουν εκτοπιστεί από ομοειδή προϊόντα άλλων χωρών (σίγουρα όχι ανώτερης ποιότητας) είτε στοιβάζονται κάθε χρόνο στις χωματερές λόγω αδυναμίας διάθεσης είτε βρίσκονται «υπό διωγμό» και πωλούνται από τους παραγωγούς σε εξευτελιστικές τιμές.

Η ΚΑΠ (κοινή αγροτική πολιτική) που καθιερώθηκε από την ΕΟΚ βοήθησε σημαντικά στην ανάπτυξη της καπιταλιστικής γεωργίας των ιμπεριαλιστικών χωρών της βόρειας Ευρώπης σε βάρος του φτωχού και μεσογειακού νότου.

Πραγματικά τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά.Η βιομηχανική παραγωγή ζωικών προϊόντων μπροστά στην επιδίωξη του μεγαλύτερου κέρδους δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει ότι πιο διεφθαρμένο και ανώμαλο μπορεί να χωρέσει ο κοινός νους προκειμένου να κερδίσει την εσωτερική αγορά σε ανταγωνισμό μάλιστα με τις Η Π Α. Τα αποτελέσματα τα είδαμε, τα ακούσαμε, τα φάγαμε. Τις αγελάδες που από φυτοφάγα μετατράπηκαν σε σαρκοφάγα, τα κοτόπουλα γέμισαν με διοξίνες, τα χοιρινά μεγάλωσαν με τα καμένα ορυκτέλαια.Αυτά είναι τα νέα προϊόντα ευρωπαϊκής κουλτούρας.!!! που κατακλύζουν και την ελληνική αγορά και εκτόπισαν βίαια την ντόπια παραγωγή των «καθυστερημένων και οπισθοδρομικών» ελλήνων κτηνοτρόφων.

Βασικά προϊόντα ασυναγώνιστης ποιότητας της ελληνικής γεωργίας όπως είναι το λάδι και το βαμβάκι δεν είχαν καλύτερη τύχη. Αν πριν 15 χρόνια 40 στρέμματα βαμβάκι έδιναν ένα σημαντικό εισόδημα, σήμερα τα 200 στρέμματα δεν φτάνουν. Αν 2 τόνοι λάδι μπορούσαν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες μίας οικογένειας, σε λίγο θα είναι ασύμφορη ακόμη και η συλλογή του.

Οι επιδοτήσεις της Κ.Α.Π. που καρπώνονται κυρίως οι μεγαλοαγρότες των ισχυρών χωρών της Ε. Ε υπήρξαν το μεγάλο όπλο προπαγάνδας και αποπροσανατολισμού της αγροτιάς. Τα ψίχουλα που κατάφεραν να φτάσουν στις τσέπες της αγροτιάς ήταν το αντάλλαγμα για την πλήρη καταστροφή της παραγωγικής βάσης της χώρας, την παραρτημοποίηση της ελληνικής οικονομίας και το παραπέρα βάθεμα της εξάρτησης.

Επί της ουσίας σύμφωνα με την κοινοτική νομοθεσία για κάθε κράτος που είναι ενταγμένο στην Ε.Ε δεν υπάρχουν εθνικά μέτρα, κρατικές πολιτικές. ‘Όλα αποφασίζονται από την Ε.Ε.

Σήμερα λοιπόν που η κρίση και τα αδιέξοδα της αγροτικής οικονομίας των ισχυρών της Ε.Ε μεγαλώνει, αυτή η κρίση μεταφέρεται και στην χώρα μας και το μεγαλύτερο τίμημα θα το πληρώσουν χώρες εξαρτημένες όπως είναι η Ελλάδα. Την ίδια ώρα που η όξυνση του ανταγωνισμού και των αντιθέσεων μεταξύ των ιμπεριαλιστών μεγαλώνει, πληθαίνουν οι φωνές και οι απόψεις που υπαγορεύονται από συγκεκριμένα κέντρα για περιορισμό ή και πλήρη κατάργηση των επιδοτήσεων., για χάρη δήθεν του υγιούς ανταγωνισμού και της ελεύθερης οικονομίας.

Ανεξάρτητα του τι θα αποφασιστεί στις επόμενες αναθεωρήσεις της Κ.Α.Π. (που αυτό δεν έχει να κάνει με τις παραπάνω δικαιολογίες,αλλά με ζητήματα πολύ σοβαρότερα όπως ο ανταγωνισμός ιμπεριαλιστικών κέντρων εντός και εκτός Ε.Ε.), σήμερα είμαστε μπροστά σε μια πραγματικότητα. Η μείωση των επιδοτήσεων είναι γεγονός. Η αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή αρχίζει να εφαρμόζεται. Οι τιμές που πωλούνται τα αγροτικά προϊόντα δεν μπορούν να καλύψουν στις περισσότερες περιπτώσεις το κόστος παραγωγής. Να σημειώσουμε εδώ ότι αυτό συμβαίνει παρά τα εξευτελιστικά μεροκάματα των εργατών γης που είναι σχεδόν στο σύνολο τους μετανάστες. Το κόστος των γεωργικών εφοδίων, μηχανημάτων, καύσιμα κλπ εκτινάσσεται στα ύψη. Το κόστος συνολικά της ζωής γίνεται δυσβάσταχτο για την φτωχομεσαία αγροτιά. Η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση όχι μόνο δεν στηρίζουν τον αγρότη αλλά με το επιχείρημα ότι δεσμεύονται από τους κοινοτικούς κανόνες σηκώνει ψηλά τα χέρια. οι κρατικές υπηρεσίες καθοδήγησης, γεωργικής έρευνας κλπ βρίσκονται υπό κλείσιμο και ο αγρότης στο μάτι του κυκλώνα.

Η αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή ανοίγει το δρόμο για παραπέρα μείωση της αγροτικής παραγωγής, εγκατάλειψη χιλιάδων στρεμμάτων καλλιεργήσιμης γης με μεγάλες επιπτώσεις και σε μια σειρά άλλες δραστηριότητες κι τομείς.

Παρά το γεγονός,ότι τα αστικά κέντρα σήμερα δεν είναι καθόλου φιλόξενα για τους νέους, τα παιδιά των αγροτών (η όποια νεολαία που έχει απομείνει στην ύπαιθρο) προς τα εκεί σκέφτεται να μετακινηθεί. Η «διέξοδος» που προσφέρει σήμερα το σύστημα της εξάρτησης, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης στον νέο αγρότη είναι ή να γίνει Ασιάτης στις οικονομικές απαιτήσεις ή να γίνει άνεργος στην πόλη

Υπάρχει όμως και η άλλη διέξοδος. Να παλέψει για να υπερασπίσει τη ζωή του. Για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής. Για την αναγέννηση του αγροτικού κινήματος. Για να βγει η Ελλάδα έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.