ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ

Έχουν σχέση η πολιτική με την Οικολογία;

Το παρόν άρθρο επιχειρεί να αποδείξει ότι όχι μόνο δεν είναι άσχετες αλλά αποτελούν τις δύο όψεις του ιδίου νομίσματος.

Κατά πρώτον, κανείς πολιτικός ηγέτης δεν μπορεί να παρακάμψει το ερώτημα «Σε τι πηγές ενέργειας θα βασίζεται η κοινωνία που θέλω να δημιουργήσω;». Εάν απαντήσει «Σε ανανεώσιμες» τότε είναι οικολόγος. Εάν απαντήσει «Σε μη ανανεώσιμες» τότε αποκαλύπτει έμμεσα ότι ενδιαφέρεται για τη δική του καλοπέραση και το απώτερο μέλλον της κοινωνίας του το έχει γραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων του.

Το δεύτερο ερώτημα που πρέπει να απαντήσει ένας ηγέτης είναι «Ποιος είναι Ο ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ανθρώπων που θα έπρεπε να κατοικούν στη χώρα μου;». Ένας ηγέτης ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟΨΗ πάνω σ΄ αυτό το θέμα. Εάν πεί «Δεν ξέρω» ή «Δεν με απασχολεί το θέμα» ή ψεύτης είναι ή μειωμένων πνευματικών ικανοτήτων και οπωσδήποτε ακατάλληλος για ηγέτης. Ο πληθυσμός μιας χώρας είναι σημαντική παράμετρος γιατί εάν αυξηθεί πολύ, οποιοδήποτε οικονομικό σύστημα και εάν εφαρμοσθεί είναι καταδικασμένο σε αποτυχία διότι δεν θα μπορεί να εξασφαλίσει ΤΡΟΦΗ για όλους.

Το τρίτο ερώτημα που δεν μπορεί να αποφύγει ο ηγέτης είναι «Πώς θα εξασφαλίσω τροφή για τους κατοίκους της χώρας μου; Θα την εισάγω ή θα την παράγω μέσα στη χώρα;». Εάν πεί «Θα την εισάγω» σίγουρα δεν θα γραφτεί ποτέ το όνομά του στη λίστα των σπουδαίων ηγετών. Ένας οικολόγος ηγέτης θα διάλεγε την παραγωγή της τροφής ΜΕΣΑ στη χώρα γιατί έτσι θα εξασφάλιζε την ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ. Η αυτάρκεια έχει σχέση με την ΑΕΙΦΟΡΙΑ. Μία αυτάρκης, σε τροφή, χώρα μπορεί πιο εύκολα να βασισθεί σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Μία χώρα που δεν είναι αυτάρκης σε τροφή θα χρειασθεί μεγάλες ποσότητες ενέργειας για να την μεταφέρει από μακριά. Πού θα τις βρεί; Το πιο πιθανό είναι ότι θα αναγκασθεί να καταφύγει στο πετρέλαιο.

Το τέταρτο ερώτημα που δεν μπορεί να αποφύγει ο ηγέτης είναι «Τι πρέπει να γίνει με την βιοποικιλότητα μέσα στη χώρα; Θα την αυξήσω, θα την κρατήσω σταθερή ή θα την μειώσω;». Εάν απαντήσει «Θα την αυξήσω» ιδού τι υπόσχεται έμμεσα :

- Αύξηση της έκτασης των προστατευόμενων εκτάσεων όπου απαγορεύεται κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα.

- Απαγόρευση του κυνηγιού.

- Κατάργηση των σκουπιδότοπων. Αυτό σημαίνει κατάργηση πολλών προϊόντων που δεν ανακυκλώνονται, μείωση της περιττής κατανάλωσης και πλήρη ανακύκλωση. Με απλά λόγια κατά μέτωπο σύγκρουση με τις εταιρείες που έχουν (όλες) συμφέρον να γίνεται υπερκατανάλωση.

- Μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος πρέπει να φροντίζει ώστε οι γεννήσεις να είναι λιγότερες από τους θανάτους. «Αυτό είναι εύκολο» θα σκεφθεί κάποιος αφού ήδη σήμερα ο πληθυσμός στην Ελλάδα βρίσκεται σε καθοδική τροχιά. Ναι, βρίσκεται σε καθοδική τροχιά διότι γίναμε καταναλωτική κοινωνία. Εάν καταργηθεί η κουλτούρα της κατανάλωσης (για να μπορέσουμε να καταργήσουμε τους σκουπιδότοπους ) θα συνεχισθεί άραγε αυτή η καθοδική πορεία;

Ποιος θα αναλάβει να υλοποιήσει τα μέτρα αυτά; Αυτά σημαίνουν πόλεμο και με τον απλό λαό και με τους κεφαλαιοκράτες. Για να νικήσει στον πόλεμο αυτό θα αναγκασθεί να προωθήσει σε καίριες θέσεις ιδεολόγους που θα δουλεύουν με τη σκέψη στραμμένη στα ιδανικά τους και όχι στο κότερο και τις βίλες. Αυτοί οι άνθρωποι όμως δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να υπηρετούν τον καπιταλισμό. Επίσης αυτοί είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από κάθε κοινωνία που ακμάζει. Όταν απομακρύνονται από την εξουσία αρχίζει η παρακμή των κοινωνιών. Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτός ο φαινομενικά «αθώος» κανόνας (Η βιοποικιλότητα να αυξάνει συνέχεια ) εάν προσπαθήσουμε να τον εφαρμόσουμε αυτομάτως ξεφεύγουμε από τον καπιταλισμό και δημιουργούμε μια αειθαλή κοινωνία που δεν θα γνωρίσει ποτέ την παρακμή. Σίγουρα αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα διαπίστωση.

Απρίλιος 2006
Δήμου Κ. Ιωάννης
sci222@hotmail.com

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.