Όχι στην εξαγωγή της ρύπανσης
Ναι στην ορθολογική διαχείριση

H αναβάθμιση των πύργων ψύξης των μονάδων της ΔΕΗ και η αντικατάσταση της εσωτερικής αμιαντο-δομής τους με πλαστικά υλικά είναι σίγουρα μια αναγκαία κίνηση, που έπρεπε να είχε δρομολογηθεί από χρόνια. Το ίδιο αναγκαία όμως είναι και η προσεκτική διαχείριση των άχρηστων αμιαντοτσιμέντων που θα προκύψουν σε μεγάλες ποσότητες. (Μόνο από τους πύργους ψύξης του ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου της ΔΕΗ θα απομακρυνθούν 7500 τόνοι αμιαντοτσιμέντου).

Η διαδικασία αποξήλωσης, μεταφοράς και ενταφιασμού θα πρέπει να γίνει με βάση την Ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία που διέπει τη διαχείριση των αποβλήτων αμιάντου.

Η επιλογή του χώρου ταφής δεν μπορεί να γίνει με κριτήρια τοπικιστικά και λαϊκισμούς του τύπου «μακριά από την πόρτα μου κι όπου θέλει ας πάει». Η λογική της εξαγωγής των αποβλήτων σε κράτη του τρίτου κόσμου ή σε υποβαθμισμένες περιοχές της χώρας μας, οι οποίες έχουν προκριθεί και καταδικαστεί ως «εθνικές χαβούζες», έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι δεν μπορούμε να πριμοδοτούμε λύσεις περί εξαγωγής των αμιαντοτσιμέντων της ΔΕΗ εκτός Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας. Μια τέτοια προοπτική μπορεί να βολεύει ορισμένους τοπικούς άρχοντες, που θα ξιφουλκήσουν «υπέρ βωμών και εστιών» (ενόψει δημοτικών εκλογών), είναι όμως μακριά από μια περιβαλλοντική προσέγγιση με επιστημονικά κι όχι τοπικιστικά κριτήρια.

Όπως - ορθά - αρνηθήκαμε πέρυσι να αποτελέσει ο Ν. Κοζάνης το χώρο ταφής των αμιαντοτσιμέντων της Αττικής (Θριάσιο) ή τη χωματερή των τοξικών όλης της χώρας (στο Μικρόβαλτο), έτσι είμαστε υποχρεωμένοι να προτείνουμε και να χωροθετήσουμε θέσεις ταφής των αμιαντοτσιμέντων της ΔΕΗ εντός της Δυτικής Μακεδονίας και κατά προτεραιότητα εντός του Ν. Κοζάνης.

Προφανώς ο προσδιορισμός της ακριβούς θέσης πρέπει να είναι αποτέλεσμα ειδικής μελέτης. Από μια πρώτη ματιά όμως τα παλιά ορυχεία της ΔΕΗ συγκεντρώνουν πολλά πλεονεκτήματα, δεδομένου ότι διαθέτουν συμπαγή αργιλικό πυθμένα, πρακτικά αδιαπέραστο στην κατείσδυση των νερών της βροχής και των στραγγισμάτων των αποθέσεων αμιάντου.

Κατανοούμε την αρνητική στάση ορισμένων τοπικών παραγόντων, διότι οι εμπειρίες από το παρελθόν είναι τραυματικές και διότι στην Ελλάδα υπάρχει μια απόσταση ανάμεσα στη θεωρία (και τη νομοθεσία) περί υγειονομικής ταφής και στην πράξη. Όμως η άρνηση δεν λύνει το πρόβλημα. Όσοι λένε όχι στον ενταφιασμό εντός νομού Κοζάνης πρέπει να προτείνουν εναλλακτικές λύσεις χωροθέτησης. Και να μας πουν τι θα έκαναν αν ήταν δήμαρχοι σε εκείνες τις περιοχές που θα μεταφέρονταν τα απόβλητα αμιάντου του νομού μας.

Και όπως τονίσαμε η λύση πρέπει να είναι τουλάχιστον εντός Ελλάδας. Δεν είναι προς εξαγωγή όλα τα είδη των αποβλήτων. Τα αστικά απορρίμματα πρέπει να διαχειρίζονται σε επίπεδο νομού ή Περιφέρειας, το κλοφέν εκτός Ελλάδας γιατί εμείς δεν διαθέτουμε μονάδες διαχείρισης, ενώ ο αμίαντος εντός του ελληνικού εδάφους γιατί υπάρχει διαθέσιμη τεχνολογία, νομοθεσία και χώροι με τις απαιτούμενες γεωλογικές και λοιπές προδιαγραφές. Οι λύσεις που υπερακοντίζουν σε λαϊκισμό και μιλούν για εξαγωγή των αποβλήτων αμιάντου εκτός Ελλάδος είναι επικίνδυνες και ανιστόρητες. Πέρασε η εποχή που ο Τρίτος Κόσμος αποτελούσε τη χαβούζα της Ευρώπης και της Αμερικής.

Αυτή είναι η άποψη της Οικολογικής Κίνησης Κοζάνης, η οποία μπορεί να μην «πουλάει», αλλά είναι υπεύθυνη και ρεαλιστική.

Ας εστιάσουμε λοιπόν τον αγώνα στην άτεγκτη εφαρμογή της κείμενης νομοθεσίας, στην άρτια λειτουργία των μηχανισμών ελέγχου και στην απαρέγκλιτη εφαρμογή των περιβαλλοντικών όρων

Όχι στην εξαγωγή της ρύπανσης. Ναι στην πρόληψη και στη ριζική αντιμετώπιση της

Οικολογική Κίνηση Κοζάνης
Κοζάνη 13-1-2006

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.