ΜΙΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ

Μάζεψα ώριμες ελιές και τις άφησα σε σκιερό και στεγνό μέρος για να αφυδατωθούν. Μετά από καιρό, όταν οι ρυτίδες της αφυδάτωσης ήταν έντονες, τις δοκίμασα και διαπίστωσα:

Α) Η πικρή γεύση είχε εξαφανισθεί

Β) Η γεύση ήταν ουδέτερη (ούτε άσχημη, ούτε ιδιαίτερα ευχάριστη) αλλά η κατανάλωση μερικών αφυδατωμένων καρπών ελιάς δημιουργούσε ένα έντονο αίσθημα ικανοποίησης που με παρακινούσε να καταναλώσω και άλλες.

Γ) Εάν το κουκούτσι της ελιάς αφεθεί για πολύ καιρό το σπέρμα που υπάρχει μέσα αποκτά ουδέτερη γεύση και μπορεί να καταναλωθεί άνετα.

Αναζήτησα στο διαδίκτυο πληροφορίες για την διατροφική αξία της ελιάς (http://www.nal.usda.gov) και βρήκα ότι οι πρωτεϊνες της είναι ιδιαίτερα υψηλής ποιότητας (έχουν σε αυξημένη αναλογία τα 9 απαραίτητα αμινοξέα).

Επειδή το διάστημα αποξήρανσης δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλο υποθέτω ότι το λάδι του καρπού δεν είχε ταγγίσει και διατηρούσε όλη την διατροφική του αξία (αλλά δεν μπορώ να είμαι σίγουρος γι’ αυτό).

Καλώ όσους έχουν δυνατότητα να συλλέξουν αυτή την εποχή ώριμες ελιές, να επαναλάβουν αυτό το πείραμα και να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν τις παρατηρήσεις μου.

Εάν οι παρατηρήσεις μου είναι σωστές έχουμε βρεί έναν τρόπο καλύτερης αξιοποίησης της ελιάς. Η κατανάλωση αφυδατωμένης ελιάς πλεονεκτεί έναντι του παραδοσιακού τρόπου αξιοποίησης (ελαιοτριβεία) διότι:

- Αξιοποιούμε όλο το περιεχόμενο σε λάδι (δεν χάνουμε ούτε τη μούργα ούτε το πυρηνέλαιο)

- Αξιοποιούμε τις πρωτεϊνες της ελιάς που είναι υψηλής αξίας

- Αποφεύγουμε τα έξοδα του ελαιοτριβείου

- Μηδενίζουμε τα απόβλητα των ελαιοτριβείων

Δήμου Κ. Ιωάννης
http://www.geocities.com/laloslal/food.html

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.