Και πάλι οι ανεύθυνες διαδόσεις για απελευθερώσεις φιδιών, λύκων, κλπ

«Τελευταία η περιοχή μας φαίνεται να έχει και περισσότερα φίδια... τα οποία μάλιστα δεν είναι όπως παλιά. Σαν να φαίνονται κάπως πιο μεγάλα. Και το χρώμα τους δεν είναι όπως το θυμούνται οι παλιοί. Κάποιος οικολόγος θα τα άφησε. Αλλιώς δεν εξηγείται!»

Πολύ συχνά ακούμε να μιλάνε για «οικολόγους που αφήνουν φίδια». Ή λύκους, ή αρκούδες... Πρόκειται για ένα μύθο που συχνά-πυκνά βγαίνει από το συρτάρι με τα παραμύθια και παίρνει διαστάσεις, συχνά λόγω ή με τη βοήθεια των ΜΜΕ. Η φήμη είναι επίμονη αλλά κανείς δε ξέρει πώς ξεκίνησε. Ποτέ αυτοί που τη διαδίδουν, καλόπιστα ή μη, δεν έχουν πραγματικά δει κάποιον να ελευθερώνει, στα κρυφά, άγρια ζώα. Μεταφέρουν "αξιόπιστες" πληροφορίες από φίλους και συγγενείς που με τη σειρά τους το έμαθαν από άλλη, και πάντα αξιόπιστη, πηγή. Και τελικά ποτέ δεν έχει εμφανιστεί ο πραγματικός αυτόπτης μάρτυρας. Ο οποίος βέβαια, εάν υπήρχε, θα είχε προφανώς καταγγείλει επώνυμα και με στοιχεία το γεγονός στις αρχές. Αντιθέτως σχετικά πρόσφατα, οικολογική οργάνωση πέρασε στην αντεπίθεση, κατήγγειλε μεγάλο ιδιωτικό κανάλι για συκοφαντία και βέβαια κέρδισε τη σχετική δίκη.

Ας σοβαρευτούμε όμως! Καμία περιβαλλοντική οργάνωση δεν απελευθερώνει στα κρυφά άγρια ζώα στη φύση. Κατά καιρούς ελευθερώνονται τραυματισμένα ζώα, συνήθως αλλά όχι αποκλειστικά πουλιά, των οποίων η υγεία έχει αποκατασταθεί. Πρόκειται όμως πάντα για γεγονός που τοπικά λαμβάνει μεγάλη δημοσιότητα, με τη συμμετοχή προσκόπων, σχολείων αλλά και πολιτικών. Παρόμοια δράση έχουν και οι Κυνηγετικοί Σύλλογοι οι οποίοι επιπλέον απελευθερώνουν και θηράματα για εμπλουτισμό (π.χ. αγριογούρουνα).

Ωστόσο τα μεγάλα ζώα, όπως οι αρκούδες, που βρίσκονται τραυματισμένα δεν απελευθερώνονται στη φύση, μια και μέχρι να αποκατασταθεί η υγεία τους είτε έχουν χάσει σημαντικές ικανότητες επιβίωσης ή δε γίνονται πλέον αποδεκτά από τα άλλα ζώα. Σκεφτείτε ακόμη ότι μια τέτοια δράση θα απαιτούσε και τις ανάλογες εγκαταστάσεις «εκτροφής» όλων αυτών των ζώων, εκτός βέβαια αν θεωρήσουμε ότι εισάγονται κρυφά.

Είναι γεγονός ωστόσο ότι συχνά παρατηρούνται έντονες διακυμάνσεις είτε στο φυσικό πληθυσμό ενός ζώου ή στην περιοχή εξάπλωσής του. Το γεγονός σχετίζεται με τις φυσικές και φυσιολογικές διακυμάνσεις του μεγέθους του πληθυσμού των άγριων ζώων. Οι πληθυσμοί των περισσότερων ειδών στη φύση ακολουθούν ένα κυκλικό μοντέλο όπου ο αριθμός τους αυξάνεται και μειώνεται ανάλογα με την ένταση της ενόχλησης, τη διαθέσιμη τροφή, την επιτυχία της αναπαραγωγής, το ανάλογο μέγεθος του πληθυσμού των θηρευτών τους, ή ακόμη και το κλίμα (ένας πολύ βαρύς χειμώνας μπορεί να οδηγήσει ένα πληθυσμό νοτιότερα). Υπάρχουν βέβαια και παρεξηγήσεις, ιδιαίτερα όσον αφορά τους λύκους: συχνά είναι άγρια σκυλιά τα οποία μάλιστα είναι συνήθως πιο συνηθισμένα στην παρουσία του ανθρώπου και άρα πιο τολμηρά και επικίνδυνα από ότι οι λύκοι.

Πάντως δεν πρόκειται για ελληνική πρωτοτυπία! Μια γρήγορη έρευνα στο διαδίκτυο φανερώνει αντίστοιχες ιστορίες από πολλές χώρες. Κάποιες είναι πραγματικά ευρηματικές: πόσοι θα φαντάζονταν τους οικολόγους να ρίχνουν, από αεροπλάνα, φίδια εξοπλισμένα με βιοδιασπώμενα αλεξίπτωτα;

Οκτώβριος 2005
Από το ηλεκτρονικό περιοδικό «Το Πάντα» του WWF - Greece

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.