ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΗΘΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Η εικόνα της χελώνας με το καρφί στο κεφάλι που έντεχνα έφτανε μέχρι το σαγόνι με αποτέλεσμα πέρα από τον βασανισμό της, να πεθάνει από ασιτία, δείχνει το μέγεθος του σαδισμού ορισμένων ανθρώπων, αλλά και τις ευθύνες μας απέναντι στα άλλα είδη στα οποία χρωστάμε τη ζωή μας. Αυτός ο κόσμος ο «μικρός ο μέγας» δεν υπάρχει μόνο για τη διατροφή μας, τα οικονομικά οφέλη από την εμπορία, την αλληλοστήριξη των οικοσυστημάτων και των φυσικών κύκλων της ζωής. Έχει μια ακόμη πλευρά, εκείνη της μαγείας, της έλξης,της αισθητικής, Εκείνη που ενέπνευσε ποιητές, μουσικούς, ζωγράφους και γλύπτες και έδωσε μια έκσταση που κάνει αυτή τη ζωή άξια να την ζήσει κανείς.

Ελάχιστοι άνθρωποι θα μπορούσαν να ζήσουν χωρίς να δουν ποτέ ένα ωραίο άνθος, πουλί, δάσος, τοπίο, χωρίς ν’ ακούσουν ποτέ τη μουσική των πουλιών, των ρυακιών, των φύλων στο θρόισμα, χωρίς να μυρίσουν ποτέ γιασεμί, το πρωινό αλμυρό αέρα του πελάγους ανακατεμένο με θυμάρι, ρίγανη και σκίνο. Η ανάγκη επαφής με τη φύση είναι ουσιαστικά στα γονίδια μας. Τεράστια ποσά δαπανώνται για τη δημιουργία κήπων, σε ιδιωτικές κατοικίες και πάρκων στις πόλεις.

Γνωρίζουμε 15.000 είδη πεταλούδων όλων των μεγεθών και χρωμάτων. Με φτερά διαφανή, ή ιριδίζοντα, μπλε, με μάτια ζωγραφισμένα. Με όλες τις δυνατές αποχρώσεις. Όπως και πολλά είδη πουλιών, όπου η φύση αυτοσχεδιάζει με τα χρώματα και τη μουσική. Αλλά και όλα τα άλλα είδη συνθέτουν χρωματικές και μουσικές αρμονίες.

Όμως για τον θαυμαστό αυτό κόσμο υπάρχει και η άλλη πλευρά του ζητήματος, η ηθική. Τα είδη έχουν δικαίωμα ζωής. Όπως ακριβώς έχουμε δικαίωμα ζωής εμείς. Πολλοί οδηγοί κάνουν ελιγμούς στο δρόμο για να αποφύγουν ένα σκυλί.  Κάποιοι από εμάς που κατά λάθος χτυπήσαμε μια γάτα με το αυτοκίνητο αισθανθήκαμε ναυτία και κάποιας μορφής κενό. Και όμως τέτοιου είδους περιστατικά είναι μικρές λεπτομέρειες εμπρός στα βασανιστήρια τα οποία υπομένουν χάρη σ΄ εμάς κάποια ζώα. Οι φάλαινες διάτρητες από τα καμάκια των φαλαινοθηρικών, τινάσσονται βγάζοντας τις απόκοσμες κραυγές τους, γεμίζοντας το νερό με πυκνά κύματα αίματος – τεράστια ζώα στην τελευταία τους στιγμή γεμάτη αγωνία και τρόμο. Είναι το μέγεθος των φαλαινών και η ευφυΐα τους που κάνει το θάνατο τους να μοιάζει με δολοφονία ανθρώπων ή κάτι περισσότερο. Μια μπλε φάλαινα, το μεγαλύτερο ζώο που έζησε ποτέ στη γη, ζυγίζει 150 τόνους, η καρδιά της μισό τόνο και ο εγκέφαλός της 6 κιλά. Το σώμα της τροφοδοτείται από 7.000 λίτρα αίματος.

Φώκαινες συλλαμβάνονται από Ιάπωνες ψαράδες καθώς εμπλέκονται στα δίχτυα: τις κρεμούν από την ουρά και εν συνεχεία τους καρφώνουν καμάκια στο κεφάλι. Τα δελφίνια περικυκλώνονται από δίκτυα και μετά δέχονται τα τυφλά χτυπήματα των ψαράδων μέχρις ότου δεν διακρίνετε στα κατακόκκινα νερά όπου αναπηδούν, τινάσσονται και τρέμουν λίγο πριν το θάνατο γκρίζες ράχες και πτερύγια, σαν να θέλουν κάπου να πιαστούν. Κάποια από τα ζώα δολοφονούνται για τροφή, κάποια για να μην παρενοχλούν τα δίχτυα.

Καρχαρίες που κατά λάθος ψαρεύονται εκτελούνται στο κατάστρωμα με ρόπαλα και μετά αφήνονται νεκροί στη θάλασσα όπου ανήκουν. Πουλιά για πώληση συνωστίζονται σε κιβώτια συνωστίζονται κατά χιλιάδες, όπου πεθαίνουν κατά χιλιάδες. Χελώνες αφήνονται νεκρές στις παραλίες, αφού πρώτα τους βγάζουν τα μάτια. Ένας πελεκάνος στην Καλιφόρνια δολοφονείται με ρόπαλο, 9 στραγγαλίζονται, 10 έχουν το πάνω ράμφος κομμένο και οδηγούνται σε αργό θάνατο.Ένας ελέφαντας στο ζωολογικό κήπο του Λος ¶ντζελες, τρελός στον ελάχιστο χώρο που του διατίθεται αυτοτραυματίζεται. Πίθηκοι περιορισμένοι σε μικρά κλουβιά στον κήπο των Χανίων ανέχονται τις κραυγές του πλήθους που τους πετάει γαριδάκια, καραμέλες και πατατάκια.

Για όσους η ηθική είναι ο άγραφος του θεού, τότε το δικαίωμα ζωής των άλλων όντων είναι απόρροια του ότι δεν πρέπει να καταστρέφονται τα δημιουργήματά Του.

Για όσους η ηθική είναι ένα σύνολο κανόνων που κάνουν τη ζωή μας καλύτερη, τότε το δικαίωμα ζωής των άλλων ειδών είναι απόρροια του κανόνα που λέει ότι χωρίς τα είδη δεν επιβιώνουμε. Αντί να καταστρέφουμε τη μαγεία της ζωής, μπορούμε να την παρατηρούμε και να διδασκόμαστε. Είναι αυτή η ζωή η μόνη ευκαιρία που έχουμε για κάτι τέτοιο. Αντί να πατούμε ένα άνθος, μπορούμε να το σπουδάσουμε, ν' ακούσουμε την ποίησή του. Αντί να βάφουμε τον κόσμο στον αίμα των φαλαινών, των δελφινιών, των ρινόκερων, των ελεφάντων, μπορούμε να μάθουμε κάτι για την προϊστορία αυτού του ιδιόμορφου, αγνώστου κόσμου.

Μανόλης Βουτυράκης
Φυσικός Περιβαλλοντολόγος
Πρόεδρος του Συλλόγου Προώθησης των Α.Π.Ε. στην Κρήτη (Σ.Π.Α.Π.Ε.Κ.Ε.Ε.Κ.)
spapekeek@her.forthnet.gr

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.