ΤΙ ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ

Ιούλιος 2005, βρισκόμαστε στα μέσα περίπου της τουριστικής περιόδου και ενώ οι όμορφες παραλίες της χώρας σφύζουν από τουρίστες, απολαμβάνοντας τον ήλιο, τη θάλασσα και τη φυσική μας κληρονομιά, μακριά από τα προβλήματα τους, αλλά και τα παγκόσμια φαινόμενα και εξελίξεις, η Αγγλία στάζει αίμα από τρομοκρατικές επιθέσεις, τα καύσιμα έχουν πάρει την ανιούσα στην χώρα μας, η ανεργία έχει φτάσει στο αποκορύφωμα της, ενώ η ακρίβεια θα υποχρεώσει αρκετούς Έλληνες να μην κάνουν διακοπές φέτος.

Το ερώτημα που μπαίνει μετά από την σύντομη αυτή αναφορά είναι τι σχέση έχουν αυτά με τον τουρισμό και τη χώρα μας; Tι επιπτώσεις έχει ο τουρισμός στην οικονομία μας και ποιες οι επιδράσεις στα κοινωνικό-πολιτικά μας, τα πρότυπα τα ήθη και τα έθιμά μας.

«Όλα έχουν σχέση και υπάρχει μια έντονη αλληλεπίδραση μεταξύ τους, αλλά και το παγκόσμιο οικοσύστημα, το οποίο δοκιμάζεται σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά».

Αλλά πριν προχωρήσουμε στις επί μέρους παραμέτρους του τουρισμού είναι ανάγκη, γιατί δεν γίνεται αλλιώς, να διευκρινίσουμε τον όρο του τουρισμού και να προσδιορίσουμε την ουσία του. Υπάρχουν πολλές απαντήσεις σ’ αυτό τον ορισμό, αλλά θα προτιμήσω τον κλασικό που είναι και ο πλέον διαφωτιστικός.

«Τουρισμός είναι η έμφυτη τάση του ανθρώπου να περιηγείται διάφορα αξιοθέατα μέρη τα οποία συγκεντρώνουν, είτε φυσικές καλλονές, είτε πλούσια ιστορία,είτε εντυπωσιακά τεχνολογικά η μηχανικά επιτεύγματα». Ο τουρισμός είναι μια πανάρχαια και πανανθρώπινη υπόθεση. Ξεκινά από την τάση του ανθρώπου να δει και να γνωρίσει και να γνωρίσει και σύμφωνα με τον φιλόσοφο Αριστοτέλη «ο άνθρωπος φύσει του ειδέναι ορέγεται» δηλαδή τη δίψα της γνώσης την έχει ο άνθρωπος έμφυτη.

Πέρα όμως απ’ αυτή την έμφυτη τάση τόσο άλλωστε ενδογενή, στον ανθρώπινο χαρακτήρα, ιδιαίτερα ο σύγχρονος άνθρωπος έχει και πολλούς άλλους εξωγενείς λόγους, για να επιζητά την ανάπτυξη του τουρισμού. Και αυτοί είναι το σπάσιμο της μοναξιάς, η καταπράυνση του νευρωτικού άγχους στις βιομηχανικές κοινωνίες της ξέφρενης και αχαλίνωτης ηλεκτρονικής τεχνοκρατίας, η αναψυχή στην κυριολεξία του όρου.

Έτσι λοιπόν ο τουρισμός γίνεται μια αγκαλιά, όμως χωρίς τη ζεστασιά της παραδοσιακής εστίας και τη σπιτική στοργή, που προσπαθεί να κάνει τον άνθρωπο να απολησμονήσει προβλήματα, βάρη, βλαβερές καταστάσεις που τον συμπνίγουν καθημερινά.

Ο τουρισμός δεν είναι όμως ένα γεγονός και μια πραγματικότητα ατομικής μόνο ωφέλειας. Είναι μια αλλαγή και ένα ταρακούνημα, του συλλογικού τρόπου ζωής των παραδοσιακών κοινωνιών.

Ιδιαίτερα στη χώρα μας έφερε μια «πολιτιστική επανάσταση» με πολλά θετικά και αρνητικά παρεπόμενα. Σύνδεσε τη μέχρι χθες αποκομμένη από τον ευρωπαϊκό κορμό, ελληνική περιφέρεια με την διεθνή κοινότητα, πρόβαλε σε διεθνή κλίμακα τις απαράμιλλες ομορφιές της.

Ας πάρουμε τα νησιά μας, εντελώς δειγματοληπτικά και ας αναλογισθούμε την παγκόσμια προβολή που έχουν η Κρήτη, η Ρόδος, η Κέρκυρα, η Μύκονος, η Ύδρα, τα Κύθηρα κ.λ.π. Και δεν είναι μόνο τα νησιά ας σκεφθούμε πόσοι στον εξωελληνικό κόσμο σήμερα δεν ζουν με το όνειρο να πατήσουν, έστω και για λίγες ώρες τα πόδια τους στα Μετέωρα, στον ¶θω και προπαντός στην Ακρόπολη, στην Ολυμπία και τους Δελφούς;

Αυτό το γκρέμισμα των τειχών του άλλοτε ελληνικού επαρχιακού γκέτο, άνοιξε απέραντες για διανθρώπινες σχέσεις θετικής επικοινωνίας του Έλληνα της επαρχίας με λαούς άλλων θρησκευτικών παραδόσεων, ηθών και εθίμων.

Έτσι, η μέσα από τα κανάλια του τουρισμού επικοινωνία του Νεοέλληνα με τους συνανθρώπους του άλλων φυλών, του έχει δώσει την πολύτιμη αίσθηση και εμπειρία, ότι είναι κι αυτός μέλος μιας παγκόσμιας οικογένειας που λέγεται πανανθρωπότητα.

Ο χώρος όμως που κατά γενική ομολογία ο τουρισμός έχει ευδοκιμήσει είναι ο οικονομικός και επαγγελματικός. Οι τουριστικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα, ας αφήσουμε το γεγονός που τη φέρνουν πολύ μπροστά από άλλες χώρες απορροφούν ταυτόχρονα ένα μεγάλο μέρος του πολύτιμου δυναμικού των νέων επιχειρηματιών και των εργατικών χεριών. Ας σκεφθούμε ότι χωρίς τουρισμό και συνάλλαγμα πόσοι δικοί μας άνθρωποι θα είχαν εγκαταλείψει τούτη τη χώρα της μεγάλης ομορφιάς και του λειψού ψωμιού για να ζητήσουν «καλύτερες» μέρες στα σκλαβοπάζαρα του διεθνούς καπιταλισμού. ¶ρα ο τουρισμός έκανε την «άβατη και άνυδρη» γη να ανθοφορήσει, εμποδίζοντας την πικρή μετανάστευση από τα πατρογονικά μας εδάφη.

ΤΙ ΧΑΝΟΥΜΕ:

α) Ήθη: Είναι πολλοί αυτοί που αποδίδουν τη χαλάρωση των ηθών της εποχής μας που φθάνουν μέχρι ηθικής παρακμής, μονοδιάστατα στον τουρισμό.έχει βέβαια και αυτός το μερτικό του σε τούτη την ηθική αλλοτρίωση, αλλά δεν είναι μοναδική πηγή της κρίσης. Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, όπως η τραγική ένδεια ιδανικών, η εξάπλωση του δόγματος, άρπαξε να φας και κλέψε νάχεις, η διόγκωση του ατομισμού, η μανία του εύκολου και ύποπτου κέρδους,ο νεοφασισμός που φιδοζώνει σημαντική μερίδα της νεολαίας του κόσμου

Και για να μην μείνει καμιά αμφιβολία στους σκουριασμένους εγκέφαλους του συντηρητισμού και τους αφιονισμένους θρησκόληπτους, ότι ο τουρισμός δεν είναι η πρώτη και κύρια αιτία ηθικής σήψης ας αναρωτηθούν, ότι πριν από τον οργανωμένο τουρισμό, με την σύγχρονη μορφή δεν υπήρχαν μολυσματικές εστίες ηθικής διαφθοράς. τα παλάτια της αρχαίας Ρώμης και του Βυζαντίου τα υποκριτικά και αρνησικόσμα μοναστήρια;

Η αστρονομική αύξηση του αριθμού των τουριστών και η ελαστικότητα στη σεξουαλική συμπεριφορά αλλοδαπών και ημεδαπών προκάλεσε τεράστια αύξηση των σεξουαλικώς μεταδιδομένων νοσημάτων της χώρας, ιδιαίτερα των παραθαλάσσιων τουριστικών περιοχών. Για όλα αυτά αρμόδιοι φορείς και ιατρικοί επιστήμονες έχουν επισημάνει τον κίνδυνο προειδοποιώντας συγχρόνως τον πληθυσμό.

Από την αρχή του οργανωμένου στα 1950 τουρισμού μέχρι σήμερα, το αίσθημα κατωτερότητας απέναντι στους ξένους που εκφράζεται με το βγάλσιμο στο σφυρί των παραδοσιακών αξιών αυτού του τόπου έχει φτάσει τα όρια ενός προκλητικού ξεπεσμού.

Δεχτήκαμε κατά καιρούς το ατέλειωτο κύμα του χιπισμού, του πανκισμού, του χουλιγκανισμού και των σύγχρονων οπαδών του «τατού» και των τρυπημένων και σκουλαρικοφορεμένων ανδρών και γυναικών, εντελώς αδιαμαρτύρητα. Γιατί τι θετικό έφερε σε τούτο τον τόπο της αξιοπρέπειας και της φιλόκαλης αίσθησης του ωραίου, η διεθνής αλητεία και τα ναρκωτικά της;

Και δεν ήρθε μόνη της η ηθική κατάπτωση. Έφερε μαζί της και την ασέβεια απέναντι στο φυσικό, το πολιτιστικό περιβάλλον και τις άξιες του. Κι όμως τι τραγικά παράλογο, εμείς οι νεοέλληνες πριονίζουμε τις ρίζες του δένδρου της φυλής μας. Ξεχνάμε εγκληματικά,ότι ο λαός που δεν έχει παράδοση και μνήμη μοιάζει με λουλούδι αλίμονο όμως άψυχο και πλαστικό.

β) Παράδοση: έγινε πριν λίγο καιρό στους τουρίστες της Σίφνου μια έρευνα. Τους δόθηκε ένα ερωτηματολόγιο που ρωτούσε: «θα ξαναρχόσαστε στο νησί αν καταστρεφόταν ο παραδοσιακός του πλούτος;

H απάντηση ήταν συντριπτική υπέρ της διατήρησης της παραδοσιακής μορφής του νησιού 96% απάντησαν όχι, δεν θα ξανάρθουμε. Τσιμεντοκολόνες έχουμε άφθονες και στην πατρίδας μας.

γ) Πλουτισμός: Κλείνω με τα λίγα αλλά πολύ μεστά λόγια του αείμνηστου δασκάλου, Ευάγγελου Παπανούτσου, τον οποίο το θέμα της έλλειψης τουριστικής αγωγής από μέρους των Νεοελλήνων τον είχε πικράνει πολύ, εκεί προς τέρμα της ζωής του. Γι’ αυτό έγραψε:

«Επειδή είμαστε σχετικά νέοι στον τουρισμό σε σχέση με άλλους λαούς και με την έντονη επιθυμία για εύκολο πλουτισμό που τελευταία μας δέρνει, δεν κάνουμε την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών και δεν προβάλλουμε τα τουριστικά αξιοθέατα της χώρας μας με σεβασμό και περίσκεψη.

Και πολύ φοβάμαι, ότι όσο θα πλημμυρίζουν τη γραφική μας χώρα τα καραβάνια των τουριστών, τόσο αν δεν προσέξουμε και δεν πάρουμε προφυλακτικά μέτρα, θ’ αλλοιώνεται το μέταλλο της ψυχής μας και η παράδοση μας θα γίνει χρυσόχαρτο για περιτύλιγμα τουριστικών ενθυμίων.

Έτσι ένα επικίνδυνο ψέμα θ’ απλώνεται καθημερινά για να ταριχεύει την ιστορική μας μνήμη και εκτίμηση. Τα πάντα θα θυσιάζονται στο βωμό του Μολώχ του κέρδους. Θα ξεπουλάμε πολύ χυδαία και φτηνά ακόμη και το νυφιάτικο κρεβάτι της μάνας μας.

Αλλά τότε τι θα μείνει πια όρθιο στον τόπο αυτό των μεγαλόστομων διακηρύξεων για την αξία της παράδοσης»

ΜΑΝΟΛΗΣ ΒΟΥΤΥΡΑΚΗΣ
ΦΥΣΙΚΟΣ ΠΕΡΙΒ/ΓΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Σ.Π.Α.Π.Ε.Κ.Ε.Ε.Κ.

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.