ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ μέρος 1ο
Μια ιστορική προσέγγιση του φαινομένου

Εισαγωγή

Πριν προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τα γεγονότα βίας που εκδηλώθηκαν τα τελευταία χρόνια εναντίον των «εχθρών του θεού» και κυρίως εναντίον του «κράτους του κακού» ή του «μεγάλου Σατανά», όπως αποκαλούν οι ισλαμιστές στην πλειοψηφία τους, το κράτος των «Η.Π.Α), αλλά και τους συμμάχους του, από την «Πόλη της Πίστης» (το ισλαμικό κράτος), πρέπει να γίνουν κατανοητές τουλάχιστον κάποιες «έννοιες κλειδιά», όπως «Ισλαμικός Φονταμεταλισμός», «Σαρία», «Τζιχάντ» και «¶λ Κάιντα».

1) Ισλαμικός Φονταμενταλισμός: Με τον όρο γενικά «Φονταμεταλισμός» αναφερόμαστε κυρίως σε ομάδες και κινήματα στο χώρο του Ισλάμ που αντιτίθεται στην κοσμική μετατροπή των ισλαμικών χωρών και αγωνίζονται για την παλινόρθωση των παραδοσιακών πρακτικών, στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική και καθημερινή ζωή.

Οι ειδικοί διακρίνουν δύο ρεύματα στη διαμόρφωση του Ισλαμικού Φονταμενταλισμού. Τα πρώτο είναι σχετικά μετριοπαθές. Αποδέχεται ως αναγκαίο κακό την οικονομία της αγοράς και τον πολυκομματισμό, συμμετέχει σε εκλογικές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες και, εν γένει πιστεύει ότι μπορεί να επιτύχει του σκοπούς του με ειρηνικά μέσα. Τέτοιου είδους κινήματα υπήρχαν στην Αλγερία (έχει τεθεί εκτός νόμου), την Αίγυπτο, την Ιορδανία κ.λ.π.

Το δεύτερο ρεύμα είναι εξτρεμιστικό. Απορρίπτει τον κοινοβουλευτισμό και τον πολυκομματισμό ως δυτικές πολιτικές μεθόδους που δεν συνάδουν με τις αρχές του ισλαμικού πνεύματος, και φρονεί ότι μόνο με τη βία μπορεί να πετύχει τους στόχους του.

2) Τζιχάντ: Το θρησκευτικό αντίκρισμα της προσφυγής στην βία είναι η έννοια «Τζιχάντ», του «ιερού πολέμου», που έχει δύο εκφράσεις: την εσωτερική και την εξωτερική. Ο εσωτερικό ιερός πόλεμος γίνεται από τον κάθε πιστό ξεχωριστά, με στόχο να καταπολεμήσει τις ανθρώπινες αδυναμίες του (την ολιγοπιστία, τη ροπή προς την αμαρτία και τον εγω’ι’σμό), που δεν του επιτρέπουν να κάνει πάντα τη σωστή επιλογή ανάμεσα στο σωστό και το λανθασμένο. Ο εξωτερικός ιερός πόλεμος αφορά την υπεράσπιση της πίστης από τους «άπιστους» τους μη μουσουλμάνους. Η υπεράσπιση του Ισλάμ δεν αποτελεί προσωπική υπόθεση του κάθε πιστού αλλά συλλογική υποχρέωση όλων των μουσουλμάνων, που πρέπει δια των όπλων να προφυλάξουν και να επιβάλλουν τη θρησκευτική τους πίστη στα όρια των ισλαμικών κρατών. Η χρήση των όπλων στον ιερό πόλεμο είναι αυτονόητη για το Ισλάμ και όχι δυνητική ή συμβολική.

Το κοράνι υπόσχεται ότι όποιος πιστός πεθάνει «αγωνιζόμενος στο δρόμο του θεού» θα πάει στο Παράδεισο. Γι’ αυτό και στις ένοπλες συγκρούσεις του «ιερού πολέμου» (είτε κατά τη μάχη είτε σε τρομοκρατικές ενέργειες), πολλοί μουσουλμάνοι είναι έτοιμοι να πεθάνουν ακόμη και αυτοκτονώντας (η κλασική περίπτωση των τρομοκρατών- καμικάζι, που δένουν στο σώμα τους εκρηκτικά και τα πυροδοτούν εν μέσω των «απίστων»)

3) Σαρία: αναφέρεται στη μουσουλμανική πίστη και ιδιαίτερα στο Κοράνι, το οποίο διδάσκεται στους μαχητές του «Τζιχάντ» από τον νηπιαγωγείο, όπου η μοναδική πνευματική τροφή των νηπίων είναι τα μισαλλόδοξα κηρύγματα των μουλάδων και ο βασικός πόλος της ζωής τους είναι το πλησιέστερο τέμενος, στο οποίο καλλιεργείται συστηματικά το μίσος εναντίον των «απίστων» και ειδικότερα των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

4) ¶λ Κάιντα: Η γνωστότερη και θεωρούμενη ως πλέον επικίνδυνη ισλαμική οργάνωση είναι η «¶λ Κάιντα» (Η Βάση), η οποία ιδρύθηκε το 1988 από τον Οσάμα Μπιν (: υιό του).

Λάντεν για να ενοποιήσει τους ¶ραβες που μαχόταν στο Αφγανιστάν εναντίον της ΕΣΣΔ, με την παροχή χρηματοδότησης, μεταφορικών μέσων και την εκγύμναση των στρατιωτών.

Στις γραμμές τις «¶λ Κάιντα» συσπειρώθηκαν κυρίως Σουνίτες μουσουλμάνοι (Ταλιμπάν) Ο σκοπός της διαφοροποιήθηκε μετά την λήξη της αναμέτρησης των μουσουλμάνων με τους Σοβιετικούς στο Αφγανιστάν. Στόχος της οργάνωσης ήταν πλέον η δημιουργία ενός πανισλαμικού χαλιφάτου, με τον συντονισμό των εξτρεμιστικών ισλαμικών ομάδων και στρατηγικό σκοπό την εκδίωξη των Δυτικών και των μη μουσουλμάνων από τις μουσουλμανικές χώρες. Το 1998, η οργάνωση δήλωσε επίσημα ότι υποχρέωση όλων των μουσουλμάνων ήταν να σκοτώσουν τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους, όπου αυτό ήταν δυνατόν. Κατά τις πληροφορίες των αμερικανικών υπηρεσιών, τον Ιούνιο του 2001, η οργάνωση αυτή συγχωνεύθηκε με την αιγυπτιακή «¶λ Τζιχάντ».

Πριν από την επίθεση στις ΗΠΑ, το Σεπτέμβριο του 2001 η «¶λ Κάιντα» είχε επιτεθεί σε αμερικανικές δυνάμεις στην Υεμένη (1992), είχε καταρρίψει στη Σομαλία αμερικανικά ελικόπτερα (1993), είχε επιτεθεί κατά των αμερικανικών πρεσβειών στο Ναϊρόμπι και στο Ντάρ Ες Σαλάμ (1998) και σε αμερικάνικες δυνάμεις στο κόλπο του ¶ντεν στην Υεμένη δολοφώντας 17 ναύτες και τραυματίζοντας άλλους 39 (Οκτώβριος 2000).

Εκτός από τις ενέργειες αυτές, οι αμερικανικές υπηρεσίες ασφάλειας την κατηγόρησαν ότι επιχείρησε να δολοφήσει τον πάπα Ιωάννη Παύλο Β', κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στις Φιλιππίνες (1995). Επίσης, την κατηγόρησαν ότι επιχείρησε να βάλει βόμβες σε επιβατικά αμερικάνικα αεροπλάνα που πετούσαν πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό (1995), και να ανατινάξει το αεροδρόμιο του Λος ¶ντζελες (1999). ¶λλη επιχείρηση της «¶λ Κάιντα», που δεν στέφθηκε από επιτυχία, ήταν η δολοφονία Αμερικάνων και Ισραηλινών τουριστών στην Ιορδανία, το 1999.

Θεωρείται βέβαιο ότι η «¶λ Κάιντα» υποστήριξε μουσουλμανικές ένοπλες δυνάμεις στη Βοσνία, την Τσετσενία, τη Σομαλία, την Υεμένη και το Κοσσυφοπέδιο. Επίσης έχει εκπαιδεύσει τρομοκράτες από τις Φιλιππίνες, την Αλγερία και την Ερυθραία.

Η πραγματική δύναμη της δεν είναι γνωστή. Οι αμερικανικές αρχές εκτιμούν ότι αριθμεί χιλιάδες μέλη και υποστηρικτές, είτε άμεσα είτε μέσω συντονισμού των εξτρεμιστικών σουνιτικών οργανώσεων, ενώ οι εστίες της απλώνονται σε ολόκληρο τον κόσμο. Όμως, η αμερικάνικη επίθεση κατά του Αφγανιστάν το 2001 πρέπει να εξάρθρωσε το δίκτυο υποστήριξης στη χώρα αυτή. Η οργάνωση υποστηρίζεται οικονομικά από τον ίδιο τον Οσάμα- που κληρονόμησε σημαντική περιουσία από την οικογενειακή κατασκευαστική επιχείρηση στη Σαουδική Αραβία – αλλά και από έμμεσες επιχειρηματικές δραστηριότητες και δωρεές υποστηρικτών της.

Η επίσημη αμερικάνικη πολιτική και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχουν ταυτίσει το φονταμενταλισμό με τις τρομοκρατικές ενέργειες σε Βάρος των Η.Π.Α και των συμμάχων της. Η απαρχή αυτής ταύτισης ανάγεται στο 1979, όταν Ιρανοί φοιτητές κατέλαβαν, με την ανοχή της κυβέρνησης τους, την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Τεχεράνη και συνέλαβαν 52 ομήρους, που κράτησαν για 444 ημέρες. Ακολούθησαν ένοπλες επιθέσεις από ισλαμικές ομάδες κατά Αμερικανών πολιτών και στρατιωτικών στο Λίβανο, με αποκορύφωμα το θάνατο 241 Αμερικάνων πεζοναυτών το 1983. Το 1993 εκδηλώθηκε η πρώτη τρομοκρατική επίθεση σε αμερικάνικο έδαφος,όταν εκρηκτικές ύλες 450 κιλών εξερράγησαν στο υπόγειο γκαράζ του Word Trade Center στη Νέα Υόρκη, σκοτώνοντας έξι άτομα και τραυματίζοντας πάνω από χίλια. Το αποκορύφωμα ήταν, βέβαια, η τρομακτική επίθεση της ίδιας οργάνωσης στην καρδιά των Η.Π.Α, στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, και εν συνεχεία οι τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον των συμμάχων των Η.Π.Α στην επίθεση κατά του Ιράκ, όπως η Ισπανία και η Βρετανία.

Συνεχίζεται...

ΜΑΝΟΛΗΣ ΒΟΥΤΥΡΑΚΗΣ
ΦΥΣΙΚΟΣ ΠΕΡΙΒ/ΓΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Σ.Π.Α.Π.Ε.Κ.Ε.Ε.Κ.

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.