Φιάξτο μόνος σου!

Ο Δήμος Λάμπης παίρνει, απ’ ό,τι φαίνεται, την τύχη στα χέρια του. Ο Δήμαρχος του κ. Ταταράκης, μετά τον αυθαίρετο δρόμο, που άνοιξε στην Ακουμιανή Γυαλιά,  κατόρθωσε να εντάξει την οδική ένωση των παραλιών, στα νότια του νομού Ρεθύμνου, στο Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα για την Κρήτη. Αν υλοποιηθεί το σχέδιο του κ. Δημάρχου, σύντομα ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι θα συνδέουν τα Σαχτούρια με την Τριόπετρα, τα Ακούμια με την Αγία Παρασκευή, τις Λίγκρες με την Αγία Φωτεινή, τα Γυαλοπόταμα με το Αμμούδι. Πρόκειται για έναν αυτοσχέδιο μίνι Νότιο ¶ξονα που ο κ. Δήμαρχος θα κατασκευάσει προς χάριν των δημοτών του και των ξένων που επισκέπτονται τις νότιες παραλίες του Νομού.

Δεν αμφισβητούμε τις καλές προθέσεις του κ. Δημάρχου. Αυτό που μας βάζει σε σκέψεις είναι η σταθερή του πεποίθηση, σύμφωνα την οποία, αυτό που λείπει από τον φτωχό του Δήμο, και την Νότια Κρήτη γενικότερα, είναι όσο το δυνατόν περισσότεροι δρόμοι. Από αυτούς αναμένει προφανώς ότι θα έρθει η προσδοκώμενη ανάπτυξη και η ευημερία.

Η σκέψη του κ. Δημάρχου δεν μας είναι εντελώς ξένή. Κάποτε, όλοι κάπως έτσι σκεφτόμασταν. Υπήρχαν όμως τότε χωριά χωρίς οδική σύνδεση και τα αυτοκίνητα  ελάχιστα. Σήμερα, τα πράγματα έχουν αλλάξει και μάλιστα ριζικά. Δρόμοι υπάρχουν σχεδόν παντού και τα αυτοκίνητα έχουν αυξηθεί, όπως η άμμος της θαλάσσης. Η άποψη ότι ένας ακόμη ασφαλτοστρωμένος δρόμος δεν έχει παρά οφέλη να προσφέρει, ακούγεται κάπως αραχνιασμένη. Σήμερα, το περιβαλλοντικό κόστος ενός πρόσθετου νέου δρόμου είναι συχνά μεγαλύτερο από το οικονομικό όφελος που θα προέκυπτε από το να κρατηθούν τα αυτοκίνητα απέξω. 

«Διαθέτουμε ένα σπάνιο περιβάλλον εξαιρετικής ομορφιάς και μπορούμε με προσεκτικές και μελετημένες παρεμβάσεις να το αναδείξουμε προς όφελος των κατοίκων του Δήμου μας, όσο και των επισκεπτών μας» γράφει ο κ. Ταταράκης σε άρθρο του στην Κρητική Επιθεώρηση της 3.6.2005.  Αυτό είναι το μοναδικό συγκριτικό πλεονέκτημα της Νότιας Κρήτης: Έχει αντισταθεί στην πλημμυρίδα των αυτοκινήτων και την δόμηση και το τοπίο έχει διατηρήσει σε μεγάλο την φυσικότητά του.

Αυτήν ακριβώς την φυσικότητα του τοπίου  ήθελε να διαφυλάξει και το χωροταξικό σχέδιο που έχει συνταχθεί για την Νότια Κρήτη. Προέβλεπε την κατασκευή ενός οδικού άξονα μακριά από την ακτή και μόνο κάθετες προσβάσεις στις παραλίες. Η φιλοσοφία του χωροταξικού ήταν διαφορετική από αυτήν του κ. Δημάρχου, αλλά παρόμοια με αυτήν που ακολουθείται στις ευρωπαϊκές χώρες από τις οποίες προέρχονται οι ξένοι μας. Στις χώρες αυτές, η μόδα των παράκτιων δρόμων που ενώνουν την μια παραλία με την άλλη έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Η εμπειρία έχει δείξει ότι οι παράκτιοι δρόμοι προσελκύουν αργά ή γρήγορα παραθεριστικές κατοικίες, ενοικιαζόμενα δωμάτια και αργότερα ξενοδοχεία, εστιατόρια, μπαρ, καταστήματα κλείνοντας ουσιαστικά τις παραλίες τις οποίες υποτίθεται ότι κατασκευάστηκαν για να εξυπηρετούν. Νέοι παράκτιοι δρόμοι δεν κατασκευάζονται πια πουθενά στην Ευρώπη. Με πεζοδρομήσεις, υποχρεωτική στάθμευση μακριά από την παραλία, μονοδρομήσεις των παράκτιων δρόμων με συχνή αλλαγή της κατεύθυνσης της κυκλοφορίας, οι διορατικοί δήμαρχοι προσπαθούν να περιορίσουν την χρήση των αυτοκινήτων στους παράκτιους δρόμους που ήδη υπάρχουν.

Ο κ. Ταταράκης  έχει αντίθετη άποψη: «Με το υπάρχον ασφαλτοστρωμένο οδικό δίκτυο» γράφει στο άρθρο του στην ΚΕ, «για να επισκεφθεί κανείς διαδοχικά τις παραλίες μας από ¶γιο Παύλο, Ακουμιανή Γυαλιά, Αγία Παρασκευή, Λίγκρες, Αγια Φωτεινή, Γυαλοπόταμα και Αμμούδι, με αφετηρία το Σπήλι, θα πρέπει να διανύσει 150 χιλιόμετρα». Μετά τα έργα η διαδρομή θα μειωθεί σε 50 χιλιόμετρα και με πρόσθετες ασφαλτοστρώσεις, μόνο 42. Η Κρήτη του κ. Ταταράκη είναι σαφώς μικρότερη, με λιγότερα πράγματα να δεις και να απολαύσεις.   

Δεν αντιλέγουμε, βέβαια, η ευθεία είναι η συντομοτέρα οδός ανάμεσα σε δύο σημεία. Δεν μπορούμε, ωστόσο, να φαντασθούμε τι είδους νευρωτικό άτομο θα έτρεχε με το αυτοκίνητό του από παραλία σε παραλία ψάχνοντας την καλύτερη; Ποιος επισκέπτης της νότιας ακτής του νομού μας θα αντλούσε ικανοποίηση περιπλανώμενος καλοκαιριάτικα από parking σε parking και από ταβέρνα σε ταβέρνα επί 150 χιλιόμετρα, για να μην παραλείψει καμιά παραλία από τον ¶γιο Παύλο ως το Αμμούδι; ¶γνωστο. Αντίθετα, γνωστό είναι ότι η νότια ακτή από τον ¶γιο Παύλο ως την Μονή Πρέβελη προσφέρεται (ακόμη) για πεζοπορικό τουρισμό και δεν είναι λίγοι αυτοί που, παρά τα εμπόδια και την έλλειψη μονοπατιού αποτολμούν την εξάωρη πορεία. Αυτούς φοβόμαστε ότι θα τους διώξουν τα αυτοκίνητα που θα έρθουν από τους δρόμους που θα ασφαλτοστρώσει ο κ. Δήμαρχος. Αυτού του είδους η ανάπτυξη θα υποβαθμίσει οριστικά την φυσικότητα της περιοχής και θα της στερήσει το μόνο πλεονέκτημα που ακόμη διαθέτει.

Δήμος Τσαντίλης

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.