ΜΑΗΣ 68: ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ
ΜΑΗΣ 05: ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟΥ

Α) ΕΙΣΑΓΩΓΗ:

Σήμερα περισσότερο από κάθε φορά μέσα από τα συνδικάτα (φοιτητικά – εργατικά), θα έπρεπε να εκφράζεται, κατά κύριο λόγο, η συμμετοχή των φοιτητών και εργαζομένων στην άσκηση της εξουσίας. Συμβαίνει όμως το αντίθετο τα συνδικάτα ωθούνται σε υποταγή της κυβερνητικής πολιτικής με μακροπρόθεσμο στόχο μια θέση στη βουλή.

Η ανεξαρτησία των συνδικάτων έχει υποχωρήσει στις κομματικές πολιτικές σκοπιμότητες. Η διεκδικητή ταξική πάλη έχει εγκλωβισθεί στη νομοθετική κυβερνητική εισοδηματική πολιτική. Η «κοινωνική ειρήνη» επιβάλλεται με τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και πολιτικούς συμβιβασμούς και δεν απορρέει από την ελεύθερη και αγωνιστική διαπραγμάτευση φοιτητών –Υπουργείου, εργαζομένων και εργοδοτών. Παράλληλα με την τυπική συμμετοχή φοιτητοπατέρων και εργατοπατέρων στα εποπτικά ή διοικητικά συμβούλια των κρατικοποιημένων επιχειρήσεων και οργανισμών, τείνουν να «κρατικοποιηθούν» ουσιαστικά και τα συνδικάτα.

Παράδειγμα ακηδεμόνευτου συνδικαλισμού υπήρξαν, οι συνδικαλιστές του Μάη 68 που με τους αγώνες τους ανάγκασαν τον Ντε Γκολ, να ζητήσει βοήθεια από την Δυτική Γερμανία για να υποτάξει με στρατιωτική μέθοδο τους επαναστάτες φοιτητές και εργάτες. Ευτυχώς προτίμησε την προκήρυξη εκλογών.

Αντίθετα σήμερα κάτω από την σκιά του «μεγάλου αδελφού» και την πάταξη της τρομοκρατίας έχει επικρατήσει ένας άκρατος ατομικισμός και ένας συμβιβασμένος συνδικαλισμός. Έχουμε φάει στα «μούτρα» εδώ και μια εικοσαετία τους συνδικαλιστές της πολυθρόνας και τους εργατοπατέρες της παντούφλας.

Β) ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΜΑΗ 68:

Στις 22 Μαρτίου 1968 μια ομάδα φοιτητών κατάλαβε το κτίριο της διοίκησης του Πανεπιστημίου της Ναντέρ που βρίσκεται στην ομώνυμη πόλη, μερικά χιλιόμετρα έξω από το Παρίσι, για να διαμαρτυρηθεί για την πρόσφατη σύλληψη μελών της φοιτητικής Εθνικής Επιτροπής του Βιετνάμ. Μετά τις διακοπές του Πάσχα, όταν το πανεπιστήμιο άνοιξε και πάλι, η διοίκηση του αποφάσισε να τιμωρήσει για την κατάληψη οκτώ φοιτητές, οι οποίοι κλήθηκαν να παρουσιαστούν ενώπιον της πειθαρχικής επιτροπής, στις 6 Μαΐου. Τα αιτήματα αρχικά ήταν επαναλειτουργία του Πανεπιστήμίου, απελευθέρωση των συλληφθέντων, και αντιπολεμική συμπαράσταση στους αδικοσκοτωμένους του Βιετνάμ.

Την Παρασκευή 3 Μαΐου 1968, 300 φοιτητές συγκεντρώθηκαν στην πλατεία της Σορβόννης για να διαμαρτυρηθούν για το κλείσιμο της Ναντέρ. Όσο η ώρα περνούσε, η προσέλευση μεγάλωνε. Οι αρχές του Πανεπιστημίου ανησύχησαν μήπως γίνουν σοβαρά επεισόδια και κάλεσαν την αστυνομία. Στις 4.00 το απόγευμα, η Σορβόννη είχε περικυκλωθεί από αστυνομικές διμοιρίες και άνδρες ειδικών δυνάμεων.

Μετά από συνοπτικές διαδικασίες, η αστυνομία, συνέλαβε ομάδα φοιτητών και τους οδήγησε σε κλούβα με την οποία προσπάθησε να διαφύγει μέσω της λεωφόρου Σαιν Μισέλ, αλλά τα νέα διαδόθηκαν τόσο γρήγορα, ώστε σε λίγο χρόνο χιλιάδες φοιτητές, απώθησαν την αστυνομία, ενώ η λεωφόρος μετατράπηκε σε πεδίο μάχης. Αποτέλεσμα 72 αστυνομικοί τραυματίσθηκαν, άγνωστος αριθμός φοιτητών τραυματίσθηκε και 600 συνελήφθησαν

Την επόμενη μέρα Σάββατο 4 Μαΐου, οι εφημερίδες σχολίαζαν δυσμενώς την επέμβαση της αστυνομίας, η κυβέρνηση απέδωσε τα γεγονότα σε μια μικρή μειοψηφία ακραίων στοιχείων, ενώ η διοίκηση του Πανεπιστημίου αποφάσισε τη διακοπή της λειτουργίας του μέχρι να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Το Σαββατοκύριακο εκδηλώθηκε μαζική φοιτητική κινητοποίηση, με κύριο αίτημα την απελευθέρωση των συλληφθέντων.

Το πρωί της Δευτέρας 6 Μαΐου, στο Παρίσι πραγματοποιήθηκε πορεία 20.000 φοιτητών, που ξεκίνησε από την πλατεία Ντανφερ-Ροσρό και βάδισε στους δρόμους της Σορβόννης, φωνάζοντας συνθήματα, όπως «ελευθερώστε τους συντρόφους μας», «Όχι στην καταπίεση», «Είμαστε ένα γρουπούσκολο», όπως τους είχε αποκαλέσει ο υπουργός παιδείας.

Συνεχίζεται

ΜΑΝΟΛΗΣ ΒΟΥΤΥΡΑΚΗΣ
ΦΥΣΙΚΟΣ ΠΕΡΙΒ/ΓΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Σ.Π.Α.Π.Ε.Κ.Ε.Ε.Κ.

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.