Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ Α.Π.Ε ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

A. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ

Είναι γνωστό από το 3ο Εθνικό Συνέδριο του Ε.Μ.Π, για την εφαρμογή των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (Α.Π.Ε), και με τίτλο «Προοπτικές και Προτεραιότητες προς τον Στόχο του 2010», ότι είναι ανέφικτος ο στόχος να παράγουμε ηλεκτρική ενέργεια περίπου 20% από Α.Π.Ε., το 2010. Ενώ όπως απεδείχθη χώρες με μικρότερο αιολικό και ηλιακό δυναμικό, όπως Γερμανία, Ισπανία, Δανία, Φιλανδία, θα επιτύχουν και ήδη πλησιάζουν προς αυτόν, όπως παρουσιάσθηκε από τους συνέδρους.

Γεννάται λοιπόν το ερώτημα γιατί όχι εμείς, και ειδικά η Κρήτη, με το πλουσιότερο δυναμικό Α.Π.Ε στην Μεσόγειο, να μην έχουμε την δυνατότητα να πλησιάσουμε ούτε το 13% Πανελλαδικά.

Οι απαντήσεις είναι πολλές και γνωστές και τις έχουμε αναλύσει διεξοδικά και οι οποίες συνοψίζονται στη Λαϊκή Σοφία «όπου λαλούν πολύ κοκκόροι αργεί να ξημερώσει», αλλά και στην επίσης επίκαιρη παροιμία «την δόξα πολλοί εμίσησαν το χρήμα ουδείς».

Σχετικά με τη πρώτη περίπτωση, οι εμπλεκόμενοι φορείς που δημιουργήθηκαν από 1994 μέχρι σήμερα, αλλά δημιουργούνται ακόμη και σήμερα, είναι τόσοι πολλοί, που χρειάζεται μια σελίδα Α3, για να τους περιλάβει.

Μεταξύ αυτών εξέχουσα θέση έχουν: το Υπ.Αν, η Ρ.Α.Ε, η Δ.Ε.Η., το ΚΑΠΕ, η ΔΕΣΜΗΕ, το ΥΠΕΧΩΔΕ, το ΥΠ. ΠΟ, το Υπ. Γεωργίας, με κύριο εμπόδιο στην ανάπτυξη των Α.Π.Ε το αξιότιμο Μανδαρινάτο, των υπουργείων με την απεριόριστη γραφειοκρατία, που επιβάλλουν στους επενδυτές, οι οποίοι άντεξαν για μια πενταετία και μετά έριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους.

Σχετικά με την δεύτερη παροιμία, εδώ πρέπει να επικαλεσθούμε τις διαπλοκές που απορρέουν από τον Βασικό Μέτοχο, δεδομένου τα «φιλέτα» συνήθως εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με πρώτη ύλη το πετρέλαιο, μονοπωλούν εταιρείες μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την δημοσίευση της Λευκής βίβλου για τις ΑΠΕ έθεσε ως στόχο τον διπλασιασμό της συνεισφοράς των ΑΠΕ μέχρι το 2010. Όλες βέβαια οι ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες για την εκμετάλλευση των Α.Π.Ε και ενώ η Ελλάδα βρίσκεται στην πλεονεκτική θέση να έχει τεράστιο δυναμικό σε όλες τις μορφές ΑΠΕ, βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις εκπληρώσεως του Ευρωπαϊκού και Εθνικού Στόχου. Τουλάχιστον θα έπρεπε να βρίσκεται σαφώς πάνω από το μέσο όρο των άλλων Ευρωπαϊκών Κρατών Μελών.

Ιστορικά το ενεργειακό πρόβλημα στην Ελλάδα, αντιμετωπίσθηκε μετά τις ενεργειακές κρίσεις του 70, με κύρια πηγή παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας την εκμετάλλευση του πλέον ρυπογόνου από τα ορυκτά καύσιμα λιγνίτη.

Η μορφή αυτή ηλεκτροπαραγωγής ευτυχώς μέχρι σήμερα αφορά το διασυνδεδεμένο σύστημα της χώρας και όχι την Κρήτη, η οποία δεν διαθέτει λιγνίτη, και συγκεκριμένα τους λιγνιτικούς σταθμούς της Μεγαλούπολης κ.λ.π.. Η ανάγκη όμως διαφοροποίησης των πηγών και οι παγκόσμιες εξελίξεις στη δεκαετία του 80 οδήγησαν στην επιλογή του φυσικού αερίου ως συμπληρωματικής ενεργειακής πηγής, με κύρια πηγή το πετρέλαιο.. Η νέα πραγματικότητα όμως που διαμορφώνεται πλέον με την συνειδητοποίηση των επιπτώσεων από τις κλιματικές αλλαγές, την καταλυτική επίδραση των ορυκτών καυσίμων, η υπογραφή του πρωτοκόλλου του Κιότο από τον απαιτούμενο αριθμό ηλεκτροπαραγωγών χωρών (εκτός ΗΠΑ) έχουν αλλάξει ριζικά το ενεργειακό τοπίο τόσο παγκόσμια, όσο και τοπικά.

Β) Η ΠΕΡΊΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ:

Η κατάσταση που επικρατεί στην Κρήτη, σχετικά με την προώθηση των Α.Π.Ε, είναι τραγελαφική, αντιφατική, ανεπαρκής, ρυπογόνα, γραφειοκρατική, αναξιοκρατική, χωροταξικά απαράδεκτη και προσβάλλει τον Κρητικό Λαό, με τον διαχείρισής της, ενώ οι σχεδιασμοί γίνονται ερήμην του.

Τα αιολικά πάρκα,αφού γνώρισαν μία περίοδο ανάπτυξης στην Ανατολική Κρήτη, μετά από αγώνες, εγκαταστάθηκαν περίπου 80 MW, από το 1998 μέχρι το 2002, γεγονός το οποίο είναι και η μοναδική μας κατάκτηση στον τομέα των Α.Π.Ε, προσγειώθηκαν ανώμαλα, θυσιαζόμενα στο βωμό της απελευθέρωσης αγοράς ενέργειας.

Η απελευθέρωση αυτή ευνόησε με τον τρόπο σκανδαλώδη τα συμβατικά Εργοστάσια, ενώ έδωσαν την δυνατότητα μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες της επέκτασης υπαρχόντων: Λινοπεράμαματα (παράνομη εγκατάσταση δύο νέων αεροστρόβιλων), Αθερινόλακκος (διπλασιασμός ισχύος από 190 MW σε 380 MW), ενώ υποσχέθηκαν εγκατάσταση και επέκταση εργοστασίου συνδυασμένου κύκλου με φυσικό αέριο στην Κορακιά,από 250 MW σε 500 MW, και για να χρυσώσουν το χάπι, δεσμεύτηκαν την μετεγκατάσταση όλων των οχλουσών βιομηχανιών από τα Λινοπεράμαματα στην Κορακιά, και την μετατροπή του εργοστασίου των Χανίων σε ψυχρή εφεδρεία.

Είναι χαρακτηριστικό όμως της αδιαφορίας και της υποκρισίας ότι αρνούνται να δημοσιοποιήσουν την οικονομικοτεχνική μελέτη των εγγλέζων και συγκεκριμένα της εταιρείας, ADVANTICA, για την δυνατότητα μεταφοράς και βιώσιμης διάθεσης του φυσικού αερίου στην Κρήτη. Προσωπικά ζήτησα στο συνέδριο το πόρισμα αυτής της μελέτης επίσημα από τον εκπρόσωπο της ΡΑΕ, ο οποίος όμως έριξε το μπαλάκι στο Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας Κρήτης, από όπου όμως δεν δημοσιοποιείται τίποτα.

Εξάλλου ο υπουργός ανάπτυξης παρέπεμψε το πρόβλημα του φυσικού αερίου στις καλένδες, όταν ανακοίνωσε ότι η μεταφορά δεν πρόκειται να γίνει πριν το 2016.

Η συμμετοχή των άλλων τεχνολογιών όπως: Φ-Β συστήματα, Βιομάζα, Μικρά Υδροηλεκτρικά κ.λ.π., συμμετέχουν ελάχιστα σήμερα στην προώθηση των Α.Π.Ε και επομένως στην επίτευξη του στόχου 2010. Τα εμπόδια, τα οποία τα έχουμε χιλιοειπωμένα, τόσο σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια, αλλά για λόγους διαφάνειας τα έχουμε δημοσιεύσει και στις τοπικές εφημερίδες, χωρίς όμως ποτέ να δίνεται μια απάντηση. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε ένα απηρχαιωμένο σύστημα μεταφοράς ενέργειας και απομονωμένο νησί, που δεν έχει τη δυνατότητα να καλύψει το καλοκαίρι την ζήτηση, που αυξάνει με διπλάσιο ρυθμό από την υπόλοιπη Ελλάδα, μπορούμε να προσεγγίσουμε το ενεργειακό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η Κρήτη.

Γ) ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ;

Απαιτείται επειγόντως, η διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου και κοινής αποδοχής σχεδίου ανάπτυξης Α.Π.Ε για την Κρήτη, που αποτελέσει την αναγκαία, αλλά όχι ικανή συνθήκη για την διείσδυση τους στον στόχο που έχει τεθεί.

Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι η υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου προϋποθέτει την αποτελεσματική αντιμετώπιση εμποδίων που σχετίζονται με παγιωμένες αντιλήψεις, πρακτικές και πολιτικές διαχείρισης ενέργειας. Είναι σήμερα κοινά αποδεκτό ότι τα εμπόδια αυτά εν αφορούν μόνο την οικονομικότητα των Α.Π.Ε και την ανταγωνιστικότητα
τους ως προς τα συμβατικά καύσιμα. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχει διατυπωθεί ότι εξίσου αν όχι περισσότερο σημαντικό είναι:

1) Η έλλειψη ευαισθητοποίησης και επαρκούς γνώσης των τεχνικών, οικονομικών και κοινωνικών παραμέτρων σχετικών με την αξιοποίηση των Α.Π.Ε τόσο των συναρμοδίων φορέων, όσο και των πολιτών.

2) Οι αναστολές δημοσίων και ιδιωτικών φορέων να αναλάβουν ένα πιθανό ρίσκο – τεχνικό και οικονομικό – επενδύοντας σε Α.Π.Ε.

3) Να υπάρξει πολιτική βούληση για την υλοποίηση, έργων Α.Π.Ε ειδικά σε νησιώτικα συγκροτήματα.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΒΟΥΤΥΡΑΚΗΣ
ΦΥΣΙΚΟΣ ΠΕΡΙΒ/ΓΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Σ.Π.Α.Π.Ε.Κ.Ε..Ε.Κ.

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.