ΟΙ ΒΑΣΙΚΩΣ ΑΜΕΤΟΧΟΙ, ΜΕΡΟΣ 1ο

Η ΙΕΡΑΡΧΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

Τα κόμματα εξουσίας συγκρούονται για θέματα της ολιγαρχίας, του Συντάγματος, και του Ευρωπαϊκού Δικαίου ερήμην του κυρίαρχου λαού, ο οποίος τα εξέλεξε.

Α) ΙΕΡΑΡΧΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΔΙΚΑΙΟΥ

Το πολιτικό περιβάλλον στην Ελλάδα, με πρωταγωνιστές τα κόμματα εξουσίας έχουν επιδοθεί σ’ ένα πόλεμο αντιπαραθέσεων, μέσα από τα παράθυρα των Μ.Μ.Ε, προκειμένου να εισπράξουν πολιτικά οφέλη, με αντικείμενο θέματα διαπλοκής, εκκλησιαστικά, αμφισβήτησης των συνταγματικών κανόνων, τα οποία αφενός αφορούν την τακτοποίηση λογαριασμών με εταιρείες που πάντα εξυπηρετούσαν την άρχουσα τάξη, αφετέρου δεν έχουν σχέση με τον κυρίαρχο λαό, ο οποίος αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα.

Από την αντιδικία αυτή δεν βγαίνει κανένα κόμμα κερδισμένο, δεν λύνεται κανένα πρόβλημα, υπάρχει όμως ο μεγάλος χαμένος που είναι ο απλός πολίτης, που παρακολουθεί τους διαξιφισμούς των συνταγματολόγων, χωρίς να μπορεί να τους καταλάβει, αφού δεν ενδιαφέρεται κανένας να τον ενημέρωση για μια σειρά από θεσμικά προβλήματα (βασικού μετόχου, διαχωρισμού Κράτους - Εκκλησίας, εναρμονισμού εθνικού με το ευρωπαϊκό δίκαιο, κ.λπ.) τα οποία έπρεπε να έχουν λυθεί από τον λαό με δημοψηφίσματα προ πολλού μετά από επισταμένη ενημέρωσή του.

Το μείζον πρόβλημα που θα έπρεπε να απασχολεί τα κόμματα, είναι η καθημερινότητα του μικροσυνταξιούχου, του μισθωτού, του άνεργου, του σπουδαστή, του ασθενή, του αγρότη, του εργάτη, και όχι τα συμφέροντα μιας φούχτας ανθρώπων, οι οποίοι είναι ιδιοκτήτες εταιρειών, καναλιών, εφημερίδων, εντύπων, που είναι και οι μοναδικοί κερδισμένοι αυτής της αντιπαλότητας.

Οι θεσμοί που θεμελιώνουν το πολίτευμα, οι συνταγματικές αρχές, η «λαϊκή κυριαρχία», η «ελεύθερη βούληση του πολίτη», τα κόμματα, η «λαϊκή ετυμηγορία», το κοινοβούλιο, έχουν τον τελευταίο καιρό, μετά από ένα μπαράζ αποκαλύψεων ολότελα ξευτελισθεί, εξαιτίας της πολιτικής διαπλοκής,του αυταρχισμού, και της αλαζονείας της εξουσίας. Κυρίαρχο ρόλο παίζουν πλέον τα πρόσωπα αντί των θεσμών, οι ποιμενάρχες αντί των ιερών κανόνων της εκκλησίας, επίορκοι δικαστές αντί της ανεξάρτητης και αμερόληπτης δικαιοσύνης. Τα κόμματα εξουσίας και οι κοινοβουλευτικοί εκλεκτοί τους εκπροσωπούν πλέον φανερά τα οικονομικά συμφέροντα και όχι τους πολίτες. Βασικώς «παραμένουν αμέτοχοι», στα τεκταινόμενα στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου,ενώ τα όρια της διάκρισης των εξουσιών, είναι πλέον δυσδιάκριτα.

Στα πλαίσια αυτά, πρέπει ο καθένας που μπορεί να προσφέρει σε μια διακομματική επίλυση των προβλημάτων ή να ενημερώσει με τις γνώσεις του, απλά και εκλαϊκευμένα τον λαό, να το κάνει με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και μόνον.

Ας ξεκαθαρίσουμε επομένως από την αρχή, κάποιες έννοιες που μπερδεύουν τους πολίτες, οι οποίοι συμμετέχουν στην διαδικασία αυτή με απαντήσεις σε κατά παραγγελία γκάλοπ, όπου κυριαρχεί η απάντηση «δεν ξέρω», «δεν απαντώ».

Εν αρχή λοιπόν είναι το «Σύνταγμα» το οποίο αποτελεί την υψηλότερο στην ιεραρχία πηγή νομιμότητας, μέσα στο κράτος, οι κανόνες του οποίου πρέπει να υπερέχουν, όλων των άλλων κανόνων δικαίου, σύμφωνα με τις αρχές της λαϊκής κυριαρχίας και του αντιπροσωπευτικού συστήματος που χαρακτηρίζουν την ελληνική έννομη τάξη. Θεσπίζεται από το σύνολο των εκλογέων μέσω του εκλογικού σώματος, που εκλέγεται ελεύθερα, κάθε τέσσερα χρόνια, και εκφράζει την έμμεση Δημοκρατία.

Ειδικότερα στην ελληνική έννομη τάξη, η ιεραρχία των κανόνων δικαίου, όπως αυτή απορρέει από το εθνικό και το ευρωπαϊκό δίκαιο είναι η ακόλουθη:

α) Κανόνες του Ευρωπαϊκού Κοινοτικού Δικαίου, εφόσον έχουν άμεση εφαρμογή. Οι συνέπειες της άμεσης εφαρμογής, τις οποίες, καλώς ή κακώς έχουμε αποδεχθεί, έχουν ως αποτέλεσμα το γεγονός oτι, τα Κράτη-Μέλη, παύουν να έχουν κάθε αρμοδιότητα επέμβασης στους κοινοτικούς κανόνες, και ότι μπορούν να δημιουργηθούν δικαιώματα και υποχρεώσεις των ιδιωτών των Κρατών-Μελών, των οποίων την εφαρμογή οφείλει να διασφαλίζει ο εθνικός δικαστής.

β) Κανόνες του Συντάγματος, συμπληρωματικά συνταγματικά έθιμα και γενικές αρχές συνταγματικής ισχύος. Οι κανόνες του Συντάγματος διακρίνονται από άλλου κανόνες δικαίου με βάση είτε το αντικείμενο που ρυθμίζουν, είτε την υπέρτερη νομική ισχύ τους (σε σχέση με τους κοινούς νόμους).

γ) Κανόνες του διεθνούς δικαίου, και κανόνες που έχουν θεσπιστεί με διεθνείς συμβάσεις που έχουν κυρωθεί νομοθετικά και επικυρωθεί κατά το διεθνές δίκαιο (π.χ. το προσφάτως επικυρωθέν πρωτόκολλο του Κιότο).

δ) Κανόνες νομοθετικών πράξεων, που έχουν κατά το Σύνταγμα αυξημένη τυπική ισχύ. Ουσιαστικά είναι οι πράξεις της βουλής, με απλά λόγια « οι νόμοι».

ε) Κανόνες θεσπιζόμενοι με νομοθετικές πράξεις : Σήμερα υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός κανόνων διατυπωμένοι ως πράξεις των νομοθετικών οργάνων, που συχνά αναφέρονται και σαν διοικητικοί νόμοι, όπως λ.χ, ο υπαλληλικός κώδικας,, ο Δασικός Κώδικας κ.α.

Υπάρχουν και άλλοι κανόνες, κατώτερης τυπικής ισχύος, που όμως δεν είναι του παρόντος, να αναφέρω, γιατί σκοπός μου είναι να καταλήξω στα άρθρα 28 και 14 του Συντάγματος, τα οποία επικαλούνται οι συνταγματολόγοι, οι υπουργοί, οι βουλευτές, κ.λ.π, που παρελαύνουν από τα τηλεοπτικά παράθυρα, χωρίς να δίνουν τουλάχιστον μια λεκτική εξήγηση, για τη σημασία τους σε σχέση με τον απλό πολίτη.

Β. ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

Έτσι σχετικά με τον «Βασικό Μέτοχο», και την αντιπαράθεση αν θα πρέπει να υπερασπισθούμε το Σύνταγμα, έναντι του Ευρωπαϊκού Κοινοτικού Δικαίου, το άρθρο 28 ( με βάση το οποίο συμμετέχουμε σήμερα στις διαδικασίες της Ε.Ε) και το οποίο ψηφίσθηκε από την αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων και ισχύει από τον Ιούνιο του 1975, αναφέρει:

«1. Οι γενικοί παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη διάταξη νόμου.

2. Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών, (δηλαδή 180 βουλευτές).

3. Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας».

Γ. ΒΑΣΙΚΟΣ ΜΕΤΟΧΟΣ

Ενώ το περίφημο άρθρο 14,παρ. 9, που ψηφίσθηκε και από τα δύο κόμματα εξουσίας αναφέρει:

«Το ιδιοκτησιακό καθεστώς, η οικονομική κατάσταση και τα μέσα χρηματοδότησης των μέσων ενημέρωσης πρέπει να γίνονται γνωστά, όπως ο νόμος ορίζει. Νόμος προβλέπει τα μέτρα και τους περιορισμούς που είναι αναγκαίοι για την πλήρη διασφάλιση της διαφάνειας και της πολυφωνίας στην ενημέρωση.

Απαγορεύεται ειδικότερα η συγκέντρωση περισσοτέρων του ενός ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης της αυτής μορφής, όπως ο νόμος ορίζει. Η ιδιότητα του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης μέσων ενημέρωσης είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη του εταίρου, του βασικού μετόχου ή του διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που αναλαμβάνει έναντι του Δημοσίου ή νομικού προσώπου του ευρύτερου δημόσιου τομέα την εκτέλεση έργων ή προμηθειών ή την παροχή υπηρεσιών.

Η απαγόρευση του προηγουμένου εδαφίου καταλαμβάνει και κάθε είδους παρένθετα πρόσωπα, όπως συζύγους, συγγενείς, οικονομικά εξαρτημένα άτομα ή εταιρείες.

Νόμος ορίζει τις ειδικότερες ρυθμίσεις, τις κυρώσεις που μπορεί να φθάνουν μέχρι την ανάκληση της άδειας ραδιοφωνικού ή τηλεοπτικού σταθμού και μέχρι την απαγόρευση σύναψης ή την ακύρωση της σχετικής σύμβασης, καθώς και τους τρόπους ελέγχου και τις εγγυήσεις αποτροπής των καταστρατηγήσεων των προηγουμένων εδαφίων.»

Τα συμπεράσματα από τα δύο αυτά άρθρα, αν η αντιδικία μεταξύ των κομμάτων εξουσίας είναι υποκριτική όσον αφορά την καταπολέμηση της διαπλοκής, και τις εναλλακτικές λύσεις που έχουν τα κόμματα και ο κυρίαρχος λαός, για να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε επιβουλή των εθνικών συμφερόντων μας, απορρέουν και από την απλή ανάγνωση των δύο αυτών άρθρων του Συντάγματος. Αλλά θα συνεχίσουμε την ενημέρωση πάνω στα θέματα αυτά, ώστε επί τέλους να βρούμε ένα τρόπο να συνεννοηθούμε και να υπερασπίσουμε το Σύνταγμά μας.

Συνεχίζεται...

ΜΑΝΟΛΗΣ ΒΟΥΤΥΡΑΚΗΣ
ΦΥΣΙΚΟΣ ΠΕΡΙΒ/ΓΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Σ.Π.Α.Π.Ε.Κ.Ε.Ε.Κ.

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.