ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΡΤΑ ΣΤΗ ΚΡΗΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΑΠΟ Ε.Ε., ΣΥΝΑΡΜΟΔΙΑ ΥΠΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΘΕΣΜΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ

ΜΕΡΟΣ 2ο

Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι το Ν.Σ. Ηρακλείου το 1995 αναγνώρισε, την βιομηχανική επιβάρυνση και περιβαλλοντική υποβάθμιση που έχει δεχθεί η περιοχή Λινοπεραμάτων από τις επιπτώσεις Λειτουργίας του εργοστασίου της Δ.Ε.Η.

Η απόφαση που διατυπώθηκε τότε μετά από τις εισηγήσεις από τον Νομάρχη Ηρακλείου κ. Ι. Γαρεφαλάκη, συμπυκνώτεται στην παρακάτω πρόταση η οποία ψηφίστηκε ομόφωνα:

«Στα Ληνοπεράματα δεν θα δεχθούμε πλέον, καμία επέκταση των υφιστάμενων εγκαταστάσεων, ούτε υπο τον μανδύα του εκσυγχρονισμού. Μετά δε από μελέτη πρέπει και οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις να μετεγκατασταθούν σε μια πενταετία».

Σήμερα μια δεκαετία μετά, όχι μόνο δεν έγινε μετεγκατάσταση καμιάς μονάδας, αλλά η Δ.Ε.Η., αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων από την λειτουργία του πλέον ρυπογόνου εργοστασίου της, προχώρησε σε επέκταση δια της βίας, χρησιμοποιώντας μάλιστα μια διμοιρία των Μ.Α.Τ, για να απομακρύνει την ομάδα περιφρούρησης. Επίσης με μια επιχείρηση αστραπή τη νύχτα απομάκρυνε με γερανό τα απορριμματοφόρα Δήμου για να προχωρήσει ανενόχλητη στην είσαγωγή και εγκατάσταση των δύο αεροστρόβιλων της ΤΕΡΝΑ, που παρέμειναν εκεί επί διήμερο φορτωμένες σε νταλίκες.

Μετά από αυτά, οι κάτοικοι της περιοχής προσέφυγαν στην αρμόδια επιτροπή της Ε.Ε. με την προσφυγή P/97/1906, υπόθεση που χρεώθηκε ο επίτροπος κ. J.Gurrie. Ο αρμόδιος επίτροπος απέστειλε προειδοποιητική επιστολή «σύσταση» στην Ελλάδα όπου μεταξύ άλλων αναφέρει:

«Με βάση τα στοιχεία που έχουν περιέλθει στην γνώση μας, οι υπηρεσίες της Γενικής μου Διεύθυνσης διαπιστώνουν ότι το εργοστάσιο της Δ.Ε.Η της περιοχής ΑΜΜΟΥΔΑΡΑΣ Λινοπεραμάτων Νομού Ηρακλείου λειτουργεί κάτω από συνθήκες που συνιστούν παραβίαση των διατάξεων:

α) 84/360/ΕΟΚ σχετικά με την καταπολέμηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης που προέρχονται από τις εγκαταστάσεις της Δ.Ε.Η.

β) 88/609/Ε.ΟΚ για τον περιορισμό των εκπομπών, στην ατμόσφαιρα ορισμένων ρύπων από μεγάλες εγκαταστάσεις και της 94/66/ ΕΟΚ, η οποία τροποποίησε την 88/609/ΕΟΚ

Ζητώ μετά από αυτά, από την Ελληνική κυβέρνηση, εντός δύο μηνών από τη λήψη της επιστολής να μας ενημερώσει για: 1) Τον περιορισμό των εκπομπών από την λειτουργία του εργοστασίου αυτού και 2) Την προσαρμογή της εγκατάστασης στην καλύτερη για το περιβάλλον διαθέσιμη τεχνολογία.

Σε περίπτωση μη απάντησης εκ μέρους των Ελληνικών Αρχών εντός της τασσόμενης προθεσμίας ή μη ικανοποιητικής απάντησης επιφυλάσσομαι να εισηγηθώ σύμφωνα με το άρθρο 169 της συνθήκης την παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο».

Αυτή ήταν η πρώτη προειδοποιητική επιστολή (κίτρινη κάρτα), ακολούθησε και δεύτερη το 1998, διότι τα στοιχεία που έστειλαν οι Ελληνικές Αρχές κρίθηκαν ανεπαρκή, οπότε ακολούθησε η «αιτιολογημένη γνώμη» εκ μέρους της επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (κόκκινη κάρτα), που σημαίνει ότι η Ελλάδα, βρίσκεται πλέον στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, όσον αφορά την επιβολή προστίμου.

Εκείνο όμως που βαρύνει ειδικά την Δ.Ε.Η., είναι ότι λειτουργούσε τουλάχιστον μέχρι το 2000, χωρίς άδεια και χωρίς εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους. Μετά λοιπόν και την προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αναγκάσθηκε η Δ.Ε.Η. να υποβάλλει στο ΥΠΕΧΩΔΕ, Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Μ.Π.Ε), η οποία διαβιβάστηκε το 1998 στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Ηρακλείου για γνωμοδότηση. Πριν όμως έπρεπε να πραγματοποιηθεί αυτοψία στον χώρο του εργοστασίου, προκειμένου να σχηματίσει άποψη το Ν.Σ.

Την αυτοψία αρχικά χρεώθηκα εγώ και στην συνέχεια, μαζί με τον κ. Α. Φιλλιπή, από το Γραφείο Περιβάλλοντος της Ν.Α. Παρά το γεγονός ότι διαπιστώθηκαν σοβαρές παραλήψεις και υπερβάσεις, ως προς την διαχείριση, των εκπεμπόμενων αερίων, των στερών τοξικών αποβλήτων, των υγρών αποβλήτων, και της επικινδυνότητας το Ν.Σ. Ηρακλείου γνωμοδότησε θετικά προς το ΥΠΕΧΩΔΕ, επιβάλλοντας όμως αυστηρούς πρόσθετους περιβαλλοντικούς όρους. Έτσι εγκρίθηκαν οι περιβαλλοντικοί όροι από το ΥΠΕΧΩΔΕ με την απόφαση με αρ. πρωτ. 46998/ 5-6-2000.

Η αντιπαράθεση για την έγκριση των Π.Ο. από το ΥΠΕΧΩΔΕ, έφθασε στην βουλή των Ελλήνων με σχετική επερώτηση του κ. Ι. Κεφαλογιάννη, την οποία αποδέχθηκε ο τότε Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Λαλιώτης, απαντώντας στον επερωτώντα ότι «...γνωρίζει την ένταση και την έκταση του προβλήματος και υποσχέθηκε ότι δεν θα επιβαρυνθεί άλλο η περιοχή και μάλιστα αναφέρθηκε στην τροποποίηση της 16/ΕΣΧΠ/81 (16η απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου Χωροταξίας και Περιβάλλοντος), όπως διαμορφώθηκε από την ΚΥΑ (Κοινή Υπουργική Απόφαση) 22292/4915/1768/ΦΕΚ.Β/ 20-8-1999,σύμφωνα με την οποία «Στην περιοχή Ληνοπεραμάτων δεν επιτρέπεται η ίδρυση νέων μονάδων, αλλά μόνο ο εκσυγχρονισμός και η επέκταση των ήδη υφισταμένων».

Η απόφαση όμως αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με αυτή του Ν.Σ. Ηρακλείου, όπως προαναφέρθηκε.

Το παράλογο και οξύμωρο με τις αποφάσεις αυτές, είναι σε περιοχή χαμηλής όχλησης, επιτρέπει την επέκταση και τον εκσυγχρονισμό δραστηριοτήτων μέσης και υψηλής όχλησης.

Παρά τις καλές προθέσεις της Ν.Α. Ηρακλείου και τις υποσχέσεις του Υπουργού, η επέκταση έγινε, όπως αναφέραμε δια της βίας γιατί στην περίπτωση αυτή το Ν.Σ., γνωμοδότησε αρνητικά (για την εγκατάσταση νέων αεροστροβίλων).

Μπροστά σε αυτή την εκρηκτική κατάσταση συγκροτήθηκε επιτροπή αγώνα στο Γάζι, αποτελούμενη από το Δήμαρχο, Δημοτικούς Συμβούλους, εκπροσώπους φορέων και απλούς κατοίκους, που είχαν έννομο συμφέρων.

Η επιτροπή συνήλθε στις 13-7-2000 και αποφάσισε ομόφωνα να αναλάβει δράση, για την απομάκρυνση των εγκαταστάσεων και την παρεμπόδιση εγκατάστασης νέων μονάδων, στήριξη του υφιστάμενου δικαστικού αγώνα ενώπιον του Σ.τ.Ε., και της δυνατότητας προσφυγής και του Δήμου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Τα διαδραματιζόμενα στα Ληνοπεράματα όπως αντιλαμβάνεται και ο απλός πολίτης οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε περίπτωση παρόμοια του «Κουρουπητού». Για την αντιμεώπιση του ενεργιακού προβλήματος της Κρήτης, άποψη μου ήταν και είναι, ότι έπρεπε να υλοποιηθεί η απόφαση του Ν.Σ. Ηρακλείου (όχι νέες μονάδες και επέκταση), να προσανατολιστούν οι αρμόδιοι στην προώθηση των Α.Π.Ε, και να λειτουργήσει ο Αθερινόλακκος με χρήση φυσικού αερίου (σύμφωνα με την απόφαση του Ν.Σ. Αγ. Νικολάου).

Ο Σύλλογός μας (Σ.Π.Α.Π.Ε.Κ.Ε.Ε.Κ), όταν εγκρίθηκαν οι Περιβαλλοντικοί Όροι για τον Αθερινόλακκο, και διαπιστώσαμε ότι, ότι δεν γινόταν αναφορά στο Φυσικό Αέριο, προσφύγαμε με την Οικολογική Ομάδα Σητείας στο Σ.τ.Ε., όπου και δικαιωθήκαμε με την περίφημη απόφαση 3262/2003 Τμ.Ε’ (Ακύρωση απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων έργου Ατμοηλεκτρικού Σταθμού της Δ.Ε.Η στην περιοχή Αθερινόλακκος Ν. Λασιθίου).

Όμως μετά προέκυψε το πρόβλημα επάρκειας ισχύος κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, και αφού έγινε διαγωνισμός για την ενοικίαση Η-Ζ, τα οποία τελικά δεν βρέθηκαν επικαλούμενες οι Ελληνικές Αρχές Εθνικούς λόγους έβαλαν κυριολεκτικά στο παρά πέντε μπροστά τον Αθερινόλλακο με ισχύ 50 MW, του οποίου η συνολική ισχύς ήταν 169 MW.

Με τις διαδικασίες αυτές, που οδηγούν πάντα σε αδιέξοδα, καταφεύγουμε στην Κρήτη πάντα στην πλέον ρυπογόνα λύση. Υπάρχουν όμως και άλλοι, όπως τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, που πιστεύουν ότι το ενεργειακό της Κρήτης μπορεί να λυθεί με φιλικούς προς το περιβάλλον τρόπους, ώστε να εξασφαλίσουμε την ανάπτυξη στο νησί μας χωρίς να περιμένουμε σωτήρες από πολυεθνικές εταιρείες και πολλά υποσχόμενους πολιτικούς. ‘Έχουμε μείνει αρκετά πίσω. Ποτέ όμως δεν είναι αργά.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΒΟΥΤΥΡΑΚΗΣ
ΦΥΣΙΚΟΣ ΠΕΡΙΒ/ΓΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Σ.Π.Α.Π.Ε.Κ.Ε.Ε.Κ.

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.