Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΟΥ ΑΜΙΑΝΤΟΥ

Η αποκάλυψη της ύπαρξης αμίαντου στην οροφή του κινηματογράφου «Ρεγγίνα» στα Χανιά στη διάρκεια της κατεδάφισής του, ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου.

Ο αμίαντος εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη σε σχολικά κτίρια στο Ηράκλειο (στα Χανιά, σύμφωνα με τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση αποσύρθηκε πρόσφατα μετά από κινητοποίηση τοπικών φορέων και οικολογικών οργανώσεων), σε κατοικίες (με τη μορφή ελλενίτ), σε σωλήνες ύδρευσης, φρένα αυτοκινήτων αλλά και σε δημόσια κτίρια όπως σε τμήμα τουλάχιστον της οροφής της Νομαρχίας Χανίων, του Παλιού Τελωνείου στα Χανιά κ.α.

Ο αμίαντος εισχωρεί εύκολα μέσω της αναπνοής στους πνεύμονες, καθώς εκλύεται στο περιβάλλον με τη μορφή μικρών ινών. Προκαλεί καρκίνο των πνευμόνων (που εμφανίζεται 10 έως 35 χρόνια από τη στιγμή της εισπνοής), μεσοθηλίωμα των πνευμόνων (εμφανίζεται σε 10 έως 45 χρόνια), μεσοθηλίωμα του περιτοναίου (εμφανίζεται μετά από 40 χρόνια), καρκίνο του λάρυγγα, του οισοφάγου, του στομάχου και του παχέος εντέρου.

Ο αμίαντος είναι από τους δέκα πρώτους επικίνδυνους για την υγεία ρυπαντές, για τους οποίους καθορίστηκε παγκοσμίως όριο ανεκτό για τον άνθρωπο. Για όλους τους παραπάνω λόγους η Ευρωπαϊκή Ένωση απαγόρεψε αυστηρά τη χρήση και εμπορία των προϊόντων και παρασκευασμάτων αμίαντου εδώ και είκοσι δύο (22) χρόνια, με την Οδηγία 76/769/Σεπτέμβριος 1982. Ακολούθησε δεύτερη Οδηγία της Ε.Ε. (87/217/ΕΟΚ/19-3-87) για την πρόληψη και μείωση της ρύπανσης από τον καρκινογόνο αμίαντο. Το κτίριο όπου στεγαζόταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκκενώθηκε το 1991, όταν βρέθηκε ότι είχε χρησιμοποιηθεί αμίαντος κατά την κατασκευή του το 1967.

Η περίπτωση της κατεδάφισης της οροφής του κινηματογράφου «Ρεγγίνα» είναι χαρακτηριστική. Παρά το ότι κάποιοι περίοικοι είχαν ενημερώσει από πριν για την παρουσία αμίαντου στο «Ρεγγίνα», οι εργασίες ξεκίνησαν με εργάτες οι οποίοι δεν είχαν κανένα προστατευτικό μέτρο. Μόνο μετά από παρεμβάσεις πολιτών και οικολογικών οργανώσεων προς την Επιθεώρηση Εργασίας, υποσχέθηκαν οι υπεύθυνοι ότι θα ληφθούν τα απαιτούμενα μέτρα. Υπενθυμίζουμε, γι’ άλλη μια φορά, ότι η απομάκρυνσή του πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή, από συνεργεία με ειδικές στολές και μάσκες, και πρέπει να γίνεται κάθε προσπάθεια να μη σπάνε κομμάτια.

Όπου υπάρχει ακόμη αμίαντος θα πρέπει να απομακρυνθεί με πολύ προσεκτική διαδικασία, ενώ μέχρι τότε καλό είναι να καλυφθεί με χρώμα, ώστε να δυσκολεύεται η απελευθέρωση ινών αμιάντου στον αέρα.

Όλα αυτά τα χρόνια (από την Ευρωπαϊκή Οδηγία του 1982), η Ελλάδα έκανε ελάχιστα βήματα για την αντιμετώπιση του προβλήματος του αμίαντου, κι αυτά σχεδόν πάντα μετά από κοινωνική πίεση (κινητοποιήσεις γονέων, εκπαιδευτικών και οικολογικών οργανώσεων), ενώ ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να υπάρχει αμίαντος ακόμη και σε νοσοκομεία, όπως απέδειξε η πρόσφατη αντιπαράθεση στη Βουλή μεταξύ του υπουργού Υγείας Νικήτα Κακλαμάνη και του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και πρώην υφυπουργού Υγείας Μ. Σκουλάκη.

Οι ευθύνες για τη διαιώνιση του προβλήματος βαραίνουν όλες τις κυβερνήσεις από το 1982 έως σήμερα, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ. Κι αποδεικνύεται, γι΄ άλλη μια φορά, ότι το πρόβλημα γίνεται γνωστό και τυγχάνει αντιμετώπισης μόνο όταν οι ίδιοι οι πολίτες κινητοποιούνται, μόνο όταν παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Αυτό είναι το μήνυμα που όλοι πρέπει να λάβουμε, ότι η υπόθεση της υγείας μας και της προστασίας του περιβάλλοντος και των παιδιών μας είναι πάρα πολύ σοβαρή για να την αναθέσουμε σε άλλους.

Φώτης Ποντικάκης
Μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.