|
ΦΥΤΟΦΑΡΜΑΚΑ - Αποτοξικοποίηση του περιβάλλοντος |
|
|
|
Παγκρήτιο Δίκτυο Οικ. Οργ. -
Γεωργία - Κτηνοτροφία
|
|
Μανόλης Βουτυράκης
,
Πέμπτη, 06 Αύγουστος 2009
|
Εγκληματική αδιαφορία
Η χρήση του απαγορευμένου και επικίνδυνου φαρμάκου Lepaycid, καταδεικνύει την εγκληματική αδιαφορία και αγαστή συνεργασία πολυεθνικών και πολιτικών με σκοπό το κέρδος και την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Το υπουργείο Αγροτικής ανάπτυξης ενέκρινε, ελαφρά τη καρδία, τη χρήση ενός πολύ επικίνδυνου φυτοφαρμάκου που έχει απαγορευτεί εδώ και πέντε χρόνια σε όλο τον κόσμο και την Ε.Ε. λόγω της τοξικότητά του στους οργανισμούς, ενώ η Ελλάδα κόντρα στην Αποτοξικοποίηση του περιβάλλοντος, επιμένει να το χρησιμοποιεί. Μάλιστα, με κατ΄ εξαίρεση άδεια κυκλοφορίας για την καταπολέμηση του δάκου της ελιάς, απειλεί όχι μόνο την υγεία μας και το περιβάλλον των ελαιοπαραγωγών περιοχών (μεταξύ των οποίων εξέχουσα θέση έχει και η Κρήτη) αλλά και τις εξαγωγές ελαιολάδου αφήνοντας πολλά ερωτηματικά για την έγκριση αυτή.
Στις ΗΠΑ δεν έχει έγκριση κυκλοφορίας εξαιτίας του μεγάλου αριθμού θανάτων από δηλητηρίαση. Η Ε.Ε. το απαγόρευσε λόγω αυξημένης τοξικότητας του σε υδρόβιους οργανισμούς, μέλισσες, πουλιά και θηλαστικά, την ίδια στιγμή που υπάρχουν απλοί τρόποι καταπολέμησης του δάκου (δακοπαγίδες και άλλα εγκεκριμένα φυτοφάρμακα που κάνουν την ίδια δουλειά).
¶μεσα προβλήματα από τα φυτοφάρμακα
Από τις ήπιες συνέπειες των φυτοφαρμάκων είναι: υπερευαισθησία και αλλεργία, νευροτοξικότητα και τοξικότητα, ενώ από τις πιο σοβαρές είναι διάφορες μεταλλάξεις, που οδηγούν σε τερατογένεση και καρκινογένεση. Ακόμη παράγουν την σύνθεση ενζύμων των ηπατικών κυττάρων, τα οποία είναι υπεύθυνα για το μεταβολισμό τους, σε μια προσπάθεια του οργανισμού να τα αποβάλλει όσο γίνεται πιο γρήγορα. Από όλα τα φυτοφάρμακα, τα πιο επικίνδυνα, αλλά και ευρέως χρησιμοποιημένα στη Κρήτη, είναι η λεγόμενη «βρώμικη δωδεκάδα», τα οποία έχουν απαγορευθεί στην Ελλάδα. Αυτά είναι*:
DDT: «εντομοκτόνο, απαγορευμένο στην Ελλάδα από το 1972, προκαλεί καρκίνο και βλάβες στο νευρικό σύστημα. Παρουσιάζει μεγάλη χρονική παραμονή στο έδαφος, στα συντηρούμενα τρόφιμα και στον οργανισμό του ανθρώπου»
Lindane: «Εντομοκτόνο απαγορευμένο σε πολλές χώρες, όπως και στην Ελλάδα. Είναι ισχυρό καρκινογόνο και μεγάλη υπολειματικότητα.
2,4,5-Τα: «ζιζανιοκτόνο, απαγορευμένο στην Ελλάδα από χρόνια. Περιέχει προσμίξεις διοξίνης, ισχυρού καρκινογόνου»
Heptachlor: «εντομοκτόνο, απαγορευμένο στην Ελλάδα, καρκινογόνο.
Paraqual: «Ζιζανιοκτόνο, από τα πλέον χρησιμοποιούμενα ακόμα και σήμερα στη Κρήτη, ενώ έχει απαγορευθεί σε πολλές χώρες, ισχυρά τοξικό για όλα σχεδόν τα ζώα και τον άνθρωπο»
Pentachlorophenol: «Εντομοκτόνο, χρησιμοποιείται στη συντήρηση ξυλείας, προκαλεί βλάβες στο συκώτι και το νευρικό σύστημα».
Campechlor: «Εντομοκτόνο, απαγορευμένο στην Ελλάδα, αντικατέστησε σε πολλές χρήσεις το DDT, έχει όμως τις ίδιες παρενέργειες.»
Parathion: «Εντομοκτόνο νευροτοξικό, ισχυρά τοξικά και ευρέως χρησιμοποιούμενο και στη Κρήτη»
Εethylene Dibromite: «Μυκητοκτόνο, ισχυρά τοξικά και ευρέως διαδεδομένο»
Chlordimerfon: «Εντομοκτόνο, απαγορευμένο από χρόνια στην Ελλάδα, ισχυρά τοξικό, προκαλεί καρκίνο και βλάβες στο στομάχι.
Τoxaphen: «Εντομοκτόνο, θεωρείται καρκινογόνο»
*Πηγή «Νέα Οικολογία»
Τα έμμεσα προβλήματα που συνδέονται με τα φυτοφάρμακα είναι τα εξής:
α) Πρώτα –πρώτα είναι η πιθανότητα ατυχήματος. Μια επιδημία στο Πον Σαιν Εσπρί της Γκάρ στη Γαλλία, με 200 αρρώστους, 75 νεκρούς και πολλούς ανίατα τυφλούς, διαπιστώθηκε ότι οφειλόταν σε τριχλωριούχο άζωτο, που είχε προστεθεί σε άλευρα για να προστατεύσει από τα παράσιτα. Πολλά ατυχήματα επίσης συμβαίνουν σε χώρες του Τρίτου Κόσμου, όπου οι αγρότες είναι πολύ απρόσεκτοι στη χρήση των φυτοφαρμάκων.
β) Το δεύτερο είναι σταδιακή απορρόφηση τους από το ανθρώπινο σώμα. Στα τέλη του 1969 (όταν έγραφε ο Σάμουελ το βιβλίο του «Οικολογία» από όπου παίρνουμε την πληροφορία) υπολογιζόταν ότι η ποσότητα εντομοκτόνων που είχε εισχωρήσει στους ιστούς του ανθρωπίνου σώματος είχε φτάσει κατά μέσο όρο το1/5 αυτής που χρειαζόταν για να επέλθουν παθολογικά αποτελέσματα.
γ) Η σύγχρονη εντατικοποίηση και μηχανοποίηση της γεωργικής παραγωγής, με τις εκτεταμένες μονοκαλλιέργειες και αποδοτικότερες ποικιλίες που είναι πιο ευπρόσβλητες από έντομα και παράσιτα, απαιτεί όλο και μεγαλύτερες ποσότητες εντομοκτόνων και παρασιτοκτόνων, καθώς αυτά γίνονται όλο και πιο ανθεκτικά με γνωστό μηχανισμό της φυσικής επιλογής, την επικράτηση δηλαδή ανθεκτικών στελεχών. Επομένως μεγαλύτερη ποσότητα φυτοφαρμάκων για περισσότερο χρονικό διάστημα, κάνουν τα έντομα και παράσιτα ανθεκτικότερα, οπότε δημιουργείται ένας δαιμόνιος κύκλος, από όπου χαμένος βγαίνει ο άνθρωπος.
δ) Η εκτεταμένη χρησιμοποίηση φυτοφαρμάκων προκαλεί μια ανισορροπία στο οικοσύστημα, καθώς με τα παράσιτα σκοτώνονται και ωφέλιμα έντομα, μολύνεται η χλωρίδα και η πανίδα, και η διασπορά τους στη θαλάσσια ύδατα παρεμποδίζει τη φωτοσυνθετική λειτουργία του πλαγκτόν, του πρώτου κρίκου της τροφικής αλυσίδας στη θάλασσα, οπότε η παρέμβαση μας, με τα φυτοφάρμακα γίνεται μπούμερανγκ, επιστρέφοντας σε εμάς.
ε) Τα γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα που παίρνουμε είναι υποβαθμισμένα, καθώς ένα τμήμα των φυτοφαρμάκων αναπόφευκτα περνάει σ' αυτά. Μια έρευνα που έγινε το 1984 στην Αγγλία έδειξε ότι το 1/3 των δειγμάτων που δοκιμάσθηκαν περιείχαν υπολείμματα.
στ) Δημιουργείται μια πολύ σοβαρή μόλυνση της ατμόσφαιρας. Η μισή ποσότητα από ένα φυτοφάρμακο κατά τον ψεκασμό μένει στην ατμόσφαιρα και ένα άλλο σημαντικό μέρος εξατμίζεται αργότερα.
ζ) Η ίδια η χρήση φυτοφαρμάκων κάνει τα φυτά πιο ευπρόσβλητα. Τα φυτοφάρμακα προκαλούν υψηλότερες συγκεντρώσεις οργανικών ουσιών, όπως αμινοξέα και μονοσακχαρίτες, που σχετίζονται στενά με τον πρωτεϊνικό μεταβολισμό, ο οποίος επιδρά στην ικανότητα άμυνας του οργανισμού απέναντι στους φυσικούς εχθρούς.
Υπάρχει προστασία;
Τα μέτρα προστασίας απέναντι στη κλιμακούμενη απειλή των φυτοφαρμάκων πρέπει να κατευθύνονται προς τους παρακάτω στόχους:
α) Επείγουσα μείωση της ποσότητας και της βλάβης που προκαλείται από τους εκπεμπόμενους στο περιβάλλον τοξικούς ρύπους,
β) Αποτοξικοποίηση των πιο προσβεβλημένων από τα τοξικά, τμημάτων της βιόσφαιρας.
Στη περίπτωση των φυτοφαρμάκων η βλάβη στο περιβάλλον προκαλείται από τη χρήση τους και όχι από τη παραγωγή τους. Αντίθετα στη περίπτωση τοξικών αποβλήτων, η βλάβη προκύπτει από την παραγωγή και δεν σχετίζεται με την χρήση των τελικών προϊόντων. Κατά συνέπεια στην περίπτωση των φυτοφαρμάκων υπάρχει ισχυρότατο οικονομικό κίνητρο που προωθεί τη χρήση τους ενώ στη περίπτωση των «τοξικών αποβλήτων» το οικονομικό κίνητρο της παραγωγής είναι αρνητικό, αφού αυτά είναι ανεπιθύμητα.
Με βάση τα παραπάνω, η μείωση της βλάβης από τα φυτοφάρμακα μπορεί να προκύψει από: α) Τη μείωση των χρησιμοποιημένων ποσοτήτων (να δίνονται με συνταγή γεωπόνου) και β) Την υποκατάσταση τους από άλλα «λιγότερο επικίνδυνα»
Προς την κατεύθυνση της μείωσης των χρησιμοποιημένων ποσοτήτων, η βασική πρόταση είναι: η εφαρμογή Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων Διαχείρισης ασθενειών, τα οποία μεγιστοποιούν την απόδοση των «φυσικών» παραγόντων καταπολέμησης των ασθενειών και επεμβαίνουν εκλεκτικά με φυτοφάρμακα μόνο σε κρίσιμα σημεία.
Η μείωση της προκαλούμενης βλάβης μπορεί να προέλθει μέσω υποκατάστασης των υπαρχόντων τύπων φυτοφαρμάκων από άλλους, λιγότερο τοξικούς. Στην έννοια της μείωσης της τοξικότητας περιλαμβάνεται: α) Η μείωση των παρενεργειών, πράγμα που σημαίνει ουσίες στενού φάσματος δραστηριότητας και β) Η μείωση του χρόνου παραμονής τους στη βιόσφαιρα, που σημαίνει κυρίως βιοαποδομησιμότητα. Το ιδανικό φυτοφάρμακο είναι εκείνο που αποδομείται μετά την εκπνοή της χρήσης του.
ΜΑΝΟΛΗΣ ΒΟΥΤΥΡΑΚΗΣ
ΦΥΣΙΚΟΣ ΠΕΡΙΒ/ΓΟΣ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Σ.Π.Α.Π.Ε.Κ.Ε.Ε.Κ
.
ecocrete.gr . |
|
ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ 
Cavo Sidero
