Της Μαρίζας Χριστοδούλου

Λοιπόν, κυρίες και κύριοι, μπορούμε πλέον να κοιμόμαστε ήσυχοι. Ο εχθρός των πόλεων και κατά συνέπεια των πολιτών, αποκαλύφθηκε και ξεμπροστιάστηκε. Κι αυτό, χάρη στο εξαίρετο άρθρο της κας Οικονομάκου, που έκανε την εμφάνισή του στην εφημερίδα [ε-φ] στις 17.7.08. Γιατί τι φανταστήκατε; Ότι είναι ο ανθρώπινος υπερπληθυσμός, το νέφος, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τα καυσαέρια, οι χωματερές, τα απόβλητα των έξι εκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν μαζευτεί σ'αυτή την πόλη; Όχι, κύριοι. Λάθος!

Σύμφωνα με την επιστημονική έρευνα που έκανε η κα Οικονομάκου, δεν είναι τίποτα από αυτά. Είναι κάτι λιγότερο εξώφθαλμο και φαινομενικά αθώο για να μπορέσουμε να το εντοπίσουμε. Γι' αυτό κι όλοι τον "προσπερνούμε αδιάφοροι" τόσο καιρό. Τώρα για να μην σας κρατάω άλλο σε αγωνία, σε περίπτωση που δεν είχατε την τύχη να διαβάσετε αυτό το καταπληκτικό άρθρο της κας Οικονομάκου, σας τον αποκαλύπτω: Ο εχθρός του άστεως δεν είναι άλλος από την "ιπτάμενη λαίλαπα" που έχει κατακλύσει τις μεγαλουπόλεις. Δεν είναι άλλος από τα "αθώα", όπως κακώς νομίζαμε μέχρι τούδε, περιστέρια.
Και μη τολμήσει κανένας να γελάσει.
Γιατί η έρευνα της κας Οικονομάκου έχει επιστρατεύσει ακράδαντα επιχειρήματα για να το αποδείξει: κατά πρώτον, αυτά τα "δαιμόνια πουλιά" μεταδίδουν πολλές αρρώστιες όπως η ψιττάκωση, η στρεπτοκοκκίαση ή η ιστοπλάσμωση. Και δεν έχει σημασία εάν πολλοί από εμάς δεν έχουμε ακούσει ποτέ στη ζωή μας αυτές τις εξωτικές αρρώστιες. Δεν έχει σημασία εάν ενάμιση, για να μην πω δύο, στους τρεις ανθρώπους δεν πεθαίνουν από αυτές, αλλά από καρκίνο, καρδιά και εγκεφαλικό, λόγω του άγχους, της κακής διατροφής γεμάτης με ορμόνες και φυτοφάρμακα, του μολυσμένου νερού που πίνουμε και του δηλητηριώδη αέρα που αναπνέουμε.
Ας μην τις υποτιμάμε κι αυτές. Γιατί να μη βοηθήσουμε αυτό το απειροελάχιστο ποσοστό κόσμου που είναι να αρρωστήσει από αυτές τις αρρώστιες, εφαρμόζοντας σ'αυτή την περίπτωση (γιατί στις άλλες κρίναμε ότι δε χρειάζεται) προληπτική ιατρική; Ούτε να σκεφτείτε ότι η κυρία Οικονομάκου είναι καμιά "διαταραγμένη", νευρωτική και ανέραστη γυναίκα γιατί η επιστήμη, όπως μας διαβεβαιώνει η ίδια, είναι με το μέρος της. Πολύ σημαντικό. Αλλά με την επιστήμη θα ασχοληθώ μια άλλη φορά.
Το δεύτερο ατράνταχτο επιχείρημα είναι ότι στο Έσεν της Γερμανίας έγινε κοτζάμ Συνέδριο, το πρώτο διεθνές παρακαλώ, γι'αυτό μη φοβάστε θα ακολουθήσουν κι άλλα, με θέμα: "Πως θα τα εξοντώσουμε χωρίς να καταφύγουμε σε βίαια μέσα". Όχι, "η βία δεν είναι λύση".
Τι μας λέει λοιπόν αυτή η πληροφορία; Μμμμ... Α, ναι. Η Γερμανία, από τα μεγαλύτερα βιομηχανικά κράτη της Ευρώπης, αποφάσισε ότι δε χρειάζεται να ανησυχούμε πια ούτε για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ούτε για την όξινη βροχή, ούτε για την τρύπα του όζοντος, που παράγονται και από τις βαριές βιομηχανίες της, την κτηνοτροφία και τα αυτοκίνητα, αλλά από τα περιστέρια. Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα τουλάχιστον με ανακούφισε τα μάλα. Να ξέρεις ότι η αιτία όλων αυτών των σοβαρών προβλημάτων για τα οποία κινδυνεύει ο πλανήτης να αλλάξει μορφή και να μην είναι πια εκείνος που ήτανε κάποτε, είναι τα περιστέρια, είναι τουλάχιστον καθησυχαστικό. Το τρίτο αδιάσειστο επιχείρημα είναι η βρωμιά που κουβαλούν αυτά τα "δαιμόνια" πουλιά.
Γιατί ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι "τα περιττώματά τους έχουν όξινη διαβρωτική δράση"; Τα χτυπήματα δε που πετυχαίνουν αυτά τα πουλιά, σύμφωνα πάντα με την κα Οικονομάκου, "είναι πολύ πιο ύπουλα από τα γκραφίτι". Ευτυχώς τώρα που η Ελλάδα δεν έχει πολλά αρχαία και νέα αγάλματα στους δρόμους της. Η Αθήνα δεν είναι ας πούμε σα τη Ρώμη, που πιάνεται ο σβέρκος σου να κοιτάς αρχαία αριστουργήματα. Κάτι ξέρανε οι ιθύνοντες που τα έχουν κρυμμένα τόσο καιρό. Ήταν για να τα προφυλάξουν από τα διαβρωτικά περιττώματα των περιστεριών. Και τους είχα παρεξηγήσει. Όμως προσοχή. Επειδή είναι "ύπουλα" αυτά τα πουλιά, έχουν δηλαδή δόλο όταν κάνουν την ανάγκη τους, μην τύχει και περάσετε από κάτω τους γιατί μπορεί να σας περάσουν για κανένα κινούμενο άγαλμα και να σας τα φορέσουνε καπέλο.
Εμένα μου'χει τύχει κι ευτυχώς που δεν έπαθα ούτε ψιττάκωση, ούτε στρεπτοκοκκίαση, ούτε ιστοπλάσμωση. ¶γιο είχα. Έτσι λοιπόν μπορούμε να συνεχίσουμε εμείς να ρυπαίνουμε άφοβα και άφθονα το περιβάλλον. Δεν πειράζει που ο καθένας από μας αφήνει μια σακούλα σκουπίδια σχεδόν σε καθημερινή βάση (έξι εκατομμύρια σακούλες την ημέρα δηλαδή), ούτε ότι τα δικά μας περιττώματα καταλήγουν στην Ψυττάλεια και κοντεύουν να μας πνίξουν από κει. Όχι. Μπορούμε να αφοδεύουμε και να καταναλώνουμε ελεύθερα. Οι "φτερωτές βόμβες βρωμιάς" είναι το πρόβλημα. Το τέταρτο επιχείρημα του άρθρου, είναι η ηχορρύπανση. Τα περιστέρια παράγουν ένα "χαζό" και "εκνευριστικό γουργουρητό" που τύφλα να'χουν οι βόμβοι των αυτοκινήτων, τα κορναρίσματά τους, αλλά και τα κομπρεσέρ που αυτό τον καιρό τρυπάνε σωρηδόν όλα τα πεζοδρόμια της πόλης. Αυτοί οι "φτερωτοί αρουραίοι" είναι υπεύθυνοι δηλαδή και για την κακή κατάσταση του νευρικού μας συστήματος.

Όλα αυτά τα ακλόνητα επιχειρήματα μοιραία μας οδηγούν στο να ανακηρύξουμε εχθρό του άστεως τα περιστέρια. Αλλά μη φοβάστε, υπάρχει λύση που μας τη δίνει επίσης με αυτό το εξαίσιο άρθρο της η κα Οικονομάκου. Αναφέρεται στο "πρώτο πετυχημένο πείραμα απαγόρευσης σίτισης της ιπτάμενης λαίλαπας, το οποίο και αποτέλεσε μοντέλο για τους Λονδρέζους" και που "διεξήχθη στη Βασιλεία της Ελβετίας". Ήταν δε κι αποτελεσματικότατο, αφού κατάφερε να μειώσει τον αριθμό των πουλιών αυτών "κατά δύο τρίτα". Ούτε ο τελειομανής Χίτσκοκ δεν θα μπορούσε να σκαρφιστεί μια τέτοια λύση όταν γύριζε την περιβόητη ταινία του "τα Πουλιά". Γιατί αν ήξερε ότι η αναζήτηση τροφής θα τα εξανάγκαζε να ξοδεύουν περισσότερο χρόνο στην επιβίωσή τους απ'ότι στο σεξ, θα το είχε προτείνει κι αυτός μέσα από την ταινία του. Αφού λοιπόν το δοκίμασαν οι εταίροι φίλοι μας, οι Λονδρέζοι και οι Ελβετοί, γιατί όχι και εμείς; Τόσα και τόσα ωραία έχουμε μιμηθεί από αυτούς τους σοφούς λαούς, χωρίς να χρειάζεται να καταφύγουμε στους δικούς μας αρχαίους φιλόσοφους για να αναζητήσουμε λύσεις στα πράγματα.

Τέλος, αυτό το αναντίρρητα επιστημονικό άρθρο της κας Οικονομάκου επισημαίνει ότι το πρόβλημα είναι τόσο σοβαρό που "ακόμα και οι ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων συμφώνησαν με αυτή τη λύση". Γιατί τι νόμιζαν τα περιστέρια; Ότι μπορούσαν να έχουν δικαιώματα έτσι με όλα αυτά τα προβλήματα που έχουν δημιουργήσει στην πόλη μας; Όχι βέβαια. Τα δικαιώματα, κύριοι και κυρίες περιστέρηδες, τα κερδίζει κανείς, δεν του αναγνωρίζονται έτσι. Τώρα ποιοι είναι εκείνοι οι ακτιβιστές των δικαιωμάτων των ζώων που συμφώνησαν, η κα Οικονομάκου μας το κρατάει κρυφό μην τύχει και πυροδοτήσει φαίνεται κανένα πόλεμο μεταξύ των αληθινών οικολόγων ακτιβιστών και των δήθεν. Ρισπέκτ.

Εκεί όμως που η κα Οικονομάκου τα λέει όλα για όλα, είναι στην τελευταία παράγραφο του άρθρου της: "Στο κάτω κάτω, δεν πήγαμε εμείς να εγκατασταθούμε στον δικό τους βιότοπο. Αυτά ήρθαν και παρασιτούν στον δικό μας". Πολύ σωστά. Κάποιος πρέπει να τους μιλήσει για το αίσθημα της ιδιοκτησίας, για μια στοιχειώδη κοινωνική συνείδηση, για το γεγονός ότι είναι ωμοί και αδίστακτοι εισβολείς και παρείσακτοι, εφόσον ο δικός τους βιότοπος θα έπρεπε να είναι η φύση. Που τη βρήκαν λοιπόν τη φύση αυτά τα ανώμαλα πουλιά που αντί να φωλιάζουν σε κλαδιά, φωλιάζουν σε τσιμεντένια γείσα και μαρμάρινα περβάζια; Μπροστά σε μια τέτοια εισβολή και καταπάτηση, η καταστροφή τόσων και τόσων βιότοπων από τον άνθρωπο και η εξαφάνιση τόσων και τόσων ειδών, υστερεί και υπολείπεται.

Όμως κα Οικονομάκου μου, πως είναι δυνατόν έπειτα απ'όλα αυτά να μπορέσουμε να αρκεστούμε μόνο στην απαγόρευση της σίτισής τους; Εγώ έχω εξαγριωθεί τόσο με τα περιστέρια που κοντεύω να χάσω τον ύπνο μου. Μου έχετε δημιουργήσει μεγαλύτερο άγχος από εκείνο που μου είχε δημιουργήσει κάποτε η προαναφερόμενη ταινία του Χίτσκοκ. Έτσι θα πρότεινα πιο δραστικές λύσεις. Όπως για παράδειγμα, το ένδοξο γένος των κυνηγών αντί να κάθεται και να αφήνει τα όπλα του να σκουριάζουν τους μήνες που απαγορεύεται το κυνήγι, να στρέψουν τα πυρά τους σ'αυτά τα πουλιά και να τα ξεπαστρέψουν μια και καλή. Αυτό δεν είναι άλλωστε το ζητούμενο; Να εξαφανιστούν; Ας μην ξεχνάμε ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Μπορούν ακόμα και οι λαθροκυνηγοί αντί να εξοντώνουν μαζικά χιλιάδες μεταναστευτικά πουλιά που κουρασμένα από το ταξίδι τους βρίσκουν καταφύγιο στις ακτές της Πελοποννήσου και στα νησιά του Ιονίου, και που δεν προκαλούν ουσιαστικά πρόβλημα στους ανθρώπους (εκτός αν βγει πάλι κάποια νέα έρευνα της κας Οικονομάκου που να αποδεικνύει το αντίθετο), να τους δοθούν κίνητρα από το κράτος και να αρχίσουν να εξοντώνουν αυτή τη φτερωτή "αστική μάστιγα". Θα είναι μια καλή εκτόνωση γι'αυτούς αλλά και εμείς θα βρούμε την υγειά μας. Τέλος, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κα Οικονομάκου που πραγματικά μας έβγαλε από το μακροχρόνιο λήθαργό μας, αλλά και που είχε την τόλμη να ονομάσει τον κίνδυνο εκεί που οι άλλοι φοβόντουσαν τόσο καιρό να κάνουν. Μπράβο της! Της αξίζει το βραβείο Νόμπελ Βαθιάς Οικολογίας (ή Απύθμενης Βλακείας) και εάν δεν υπάρχει αυτός ο θεσμός, θα πρότεινα να ξεκινήσει και να απονέμει τέτοια βραβεία (που να απεικονίζουν κατά προτίμηση μια ανοιχτή παλάμη) σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που τολμάνε να αρθρώνουν μεγάλες και βαθιές οικολογικές αλήθειες κι ας κλονίζουν τα συμφέροντα κάποιων πτηνών! Ένα μεγάλο μπράβο και στο περιοδικό που βρήκε χώρο να το φιλοξενήσει, παρόλη την πληθώρα των καλλιτεχνικών ειδήσεων με τις οποίες καταπιάνεται να δημοσιεύει. Μπράβο παιδιά, πάντα τέτοια!

Μάριζα Χριστοδούλου

Σεβασμό και Αγάπη
στη Φύση και στη Ζωή
Μικρή και Μεγάλη
Με κάθε Μορφή και Σχήμα

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.