ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ ΕΛΙΑΣ Μέρος 10ο (τελευταίο)

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

ΜΕΡΟΣ 10ο

Αντί επιλόγου στο μείζον αυτό περιβαλλοντικό - κοινωνικό - οικονομικό πρόβλημα, το οποίο προσπάθησα να καταθέσω ώστε επί τέλους να βρεθεί λύση μέσα από την αφύπνιση της πολιτείας, μεταφέρω τις θέσεις του καθηγητού και ερευνητού στον Τομέα Οικολογίας του Τμήματος Βιολογίας Πανεπιστήμιου Αθηνών κ Δ. Νταλή, όπως καταγράφηκαν ως συμπέρασμα στα πρακτικά ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΗΜΕΡΙΔΑΣ, που έλαβε χώρα στην Σητεία από 16-17 Ιουνίου 1994. Πιστεύω ότι δεν απέχουν πολύ από τις προσπάθειες που κατεβάλαμε με τους φορείς όπως ανέφερα στα προηγούμενα 9 δημοσιεύματα, για ριζική και αειφορική επίλυση της διαχείρισης των υγρών αποβλήτων των ελαιουργείων.

Δ. ΝΤΑΛΗΣ:

Τρεις είναι οι διαπιστώσεις μου από την συζήτηση στη Διημερίδα, αλλά και από την ενασχόλησή μου εδώ και 15 χρόνια με το συγκεκριμένο ερευνητικό αντικείμενο:

1. Η πίεση που δέχονται οι παραγωγοί τόσο από την Πολιτεία η οποία εκδηλώνεται με μηνύσεις και κλείσιμο ελαιουργείων, όσο και από εταιρείες οι οποίες επιδιώκουν την προώθηση στην αγορά των λεγόμενων «οικολογικών» Decanter αλλά και συστημάτων καθαρισμού των αποβλήτων.

2. Οι ασυντόνιστες μεμονωμένες, και περιστασιακές ερευνητικές προσπάθειες, με κύριο χαρακτηριστικό την ανυπαρξία στοιχειώδους αλληλοενημέρωσης και συνεργασίας των ερευνητών μεταξύ τους.

3. Το δεδομένο που δέχονται όλοι όσοι ασχολούνται με το αντικείμενο, ότι δηλαδή είναι αδύνατο να υπάρξει ενιαία και ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του προβλήματος για τα 4.000 (τότε) ελαιουργεία της χώρας.

Με βάση τα ανωτέρω, προτείνω:

Την άμεση συγκρότηση μιας ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ, από την Πολιτεία (π.χ. από το Υπ. Γεωργίας), στην οποία θα συμμετέχουν:
- Υπηρεσιακοί παράγοντες του Υπ. Γεωργίας, του ΥΠΕΧΩΔΕ και του Υπ. Υγείας.
- Ερευνητικοί φορείς του Υπ. Γεωργίας ( ΕΘΙΑΓΕ, Ινστιτούτο Υποτροπικών και ελαίας κ.λ.π)
- Α.Ε.Ι που ασχολούνται ερευνητικά με το αντικείμενο.
- Το ΓΕΩΤΕΕ, η Ελαιουργική κ.λ.π.

Αντικείμενο εργασίας της Επιτροπής θα μπορούσε να είναι:

1. Η Προστασία των παραγωγών από κάθε είδους πιέσεις καθώς και η έγκυρη ενημέρωση και παροχή τεχνικών συμβούλων για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

2. Αξιολόγηση των μεθόδων τόσο των Ελλήνων όσο και των ξένων ερευνητών καθώς και η συνεργασία μεταξύ τους.

3. Διαμόρφωση ολοκληρωμένου Σχεδίου Διαχείρισης των ελαιουργικών αποβλήτων για όλη την Ελλάδα, το οποίο να λαμβάνει υπόψη του τις ιδιομορφίες κάθε περιοχής. Το σχέδιο αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει:

- Διερεύνηση δυνατότητας μετεγκατάστασης ελαιουργείων για κάποιες περιοχές.

- Δυνατότητα άμεσης εφαρμογής των Δεξαμενών εξάτμισης σε ιδιαίτερα ευαίσθητες περιοχές, με οξυμένα περιβαλλοντικά προβλήματα, ως προσωρινής λύσης.

- Την εφαρμογή Μονάδων Επίδειξης σε διάφορες περιοχές της χώρας και για διάφορες μεθόδους.

Η ανωτέρω πρόταση θα πρέπει να διαβιβασθεί στα αρμόδια Υπουργεία για άμεση υλοποίηση, για άμεση υλοποίηση, για άμεση δηλαδή συγκρότηση Επιτροπής.

Ο κ. Νταλής στην εισαγωγή της εισήγησης του τονίζει το μέγεθος του προβλήματος διαχείρισης κατσίγαρου:

«Τα υγρά απόβλητα των ελαιουργείων συγκαταλέγονται μαζί με εκείνα των οινοπνευματοποιείων (βινάσσες) στα κατ΄εξοχήν βεβαρημένα, από άποψη ρυπαντικού οργανικού φορτίου (ενδεικτικά σημειώνεται ότι τα απόβλητα ενός μέσης δυναμικότητας ελαιουργείου (50 m3 /ημέρα, BOD5 =40 gr/Lt) ισοδυναμούν με λύματα ενός οικισμού 30.000 κατοίκων). Η επεξεργασία και διάθεση τους καθίσταται δυσχερής για λόγους που συνδέονται άμεσα με τη φυσικοχημική τους σύσταση (χαμηλή τιμή Ph, υψηλή περιεκτικότητα φαινολικών ενώσεων, λιπαρών οξέων και χρωστικών, φυτοτοξικές ιδιότητες), την τεχνικό-οικονομική δομή των ελαιουργείων (μέσω οικονομικού δυναμικού κυρίως ιδιωτικές αλλά και συνεταιριστικές, εποχιακής λειτουργίας γεωργοβιομηχανικές μονάδες) αλλά και το διάσπαρτο της γεωγραφικής τους κατανομής.

Προσπάθειες για την αντιμετώπιση των δυσμενών επιπτώσεων που έχουν τα υγρά απόβλητα των ελαιουργείων στο περιβάλλον, καταβάλλονται από όλες σχεδόν τις ελαιοπαραγωγικές χώρες.

Οι σημαντικότερες εξ αυτών αφορούν την αναερόβια επεξεργασία των ελαιουργικών αποβλήτων (Νταλής) και την ανάκτηση πολύτιμων υλικών (Ινιωτάκης) καθώς και την αξιοποίηση των αποβλήτων ως βελτιωτικού εδάφους και υγρού λιπάσματος (Μπαλής)»

Από τις μεθόδους αυτές και από τους ερευνητές που πρωτοστάτησαν, στον τομέα αυτό διακρίθηκε και αναγνωρίσθηκε η μέθοδος DOMINA του κ Ινιωτάκη, ο οποίος συνεχίζει να εργάζεται στον τομέα αυτό. Χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω τις προσπάθειες και τις γνώσεις των άλλων ερευνητών, τους καταλογίζω ως αρνητικό στοιχείο την εγκατάλειψη της προσπάθειας στα εμπόδια που ορθώθηκαν, από γραφειοκράτες και αδιαφορία της πολιτείας.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΒΟΥΤΥΡΑΚΗΣ
ΦΥΣΙΚΟΣ ΠΕΡΙΒ/ΓΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Σ.Π.Α.Π.Ε.Κ.Ε.Ε.Κ.

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.