Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ Μ.Μ.Ε ΣΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

Τα ΜΜΕ είναι ο κυριότερος ρυθμιστικός παράγοντας των ορισμών ή αντιλήψεων της βίας ως κοινωνικό φαινόμενο που τελικά επικρατεί στο κοινό. Μπορεί οι αλλεπάλληλοι τραυματισμοί εργατών στα εργοστάσια, τα αυτοκινητικά δυστυχήματα να προσδιορίζονται και να ερμηνεύονται από τα ΜΜΕ ως «ατυχήματα» αλλά ο όρος ατύχημα γίνεται εδώ υπεραπλούστευση της πραγματικότητας,εφόσον ο όρος προσφέρεται ως το «αναπόφευκτο» και το «μοιραίο» με δύο αποτελέσματα: την εξοικείωση με το θάνατο και την καταστροφή και την αποσιώπηση και τον παραγκωνισμό της βίας που συντελείται κατά του ανθρώπινου είδους και της φύσης από ένα δεδομένο κοινωνικό τρόπο οργάνωσης της παραγωγής και κατά συνέπεια χρήσης της τεχνολογίας. Διαστρέβλωση και μυστικοπάθεια συμβαδίζουν και οδηγούν στην ολοφάνερη περιφρόνηση της νοημοσύνης του κοινού. Δεκάδες «πυρηνικά ατυχήματα» έχουν συμβεί μετά και πριν το Τσέρνομπιλ, στους ατομικούς σταθμούς και παρά πολλά από αυτά έχουν μείνει κρυφά.

Το εντονότατο οικολογικό πρόβλημα των τελευταίων δεκαετιών είναι αποτέλεσμα της εξαντλητικής και ασυλλόγιστης χρήσης των φυσικών πόρων από τον πολιτισμένο άνθρωπο. Αυτός που εξαντλεί τις φυσικές πηγές, απογυμνώνει δασικές περιοχές, αδυνατίζει τους αγρούς με την εντατική καλλιέργεια και τη χρήση φυτοφαρμάκων, αποδεκατίζει τις θάλασσες, ρυπαίνει τον αέρα, μολύνει τα ποτάμια και τις λίμνες, μειώνει τη δράση της βιόσφαιρας, σπαταλά τον ορυκτό πλούτο, αλλοιώνει το κλίμα, προκαλεί όξινη βροχή, λειώνει τους πάγους, αφανίζει τα ζώα και τα φυτά με κίνδυνο την αμετάκλητη εξαφάνισή τους, δημιουργεί υπερπληθυσμό, φτιάχνει πλασματικές ανάγκες, προσαρμόζεται στη μόλυνση, στο τσιμεντένιο αδιαχώρητο και σιωπά. Ενώ τα προβλήματα είναι πλέον γνωστά και οι κίνδυνοι της καταστροφής απτοί, οι αναγνωρισμένες λύσεις δεν είναι γνωστές. Και βεβαίως το πρόβλημα είναι κοινωνικό, συλλογικό και απαιτεί συνεργασία και ευαισθητοποίηση.

Εδώ ακριβώς είναι απαραίτητη η χρήση των ΜΜΕ στη διαμόρφωση οικολογικής συνείδησης του κοινού. Κατ’ αρχήν για να υπάρξει οικολογική συνείδηση χρειάζεται κάτι περισσότερο από απλή ενημέρωση για συμβάντα που παρουσιάζονται ως αναπόφευκτα κακές στιγμές, μοιραίες συγκυρίες, σ΄ ένα γειτονικό πνεύμα απάθειας και αποστασιοποίησης των ευθυνών για τον καθένα προσωπικά. Χρειάζεται μια αναλυτικότατη και εμπεριστατωμένη παρουσίαση γεγονότων, χρειάζεται τριβή σε οικολογικά θέματα και προβλήματα, σαφείς αναφορές, εκτεταμένες έρευνες σχετικά με επικείμενους κινδύνους, με πιθανές λύσεις. Αναγκαία προϋπόθεση γίνεται η γνώση και η παιδεία σε οικολογικά θέματα και όχι η πρόχειρη, αποσπασματική πληροφόρηση, κατόπιν συνήθως κάποιας από τις δεκάδες «κακές στιγμές». Χρειάζεται να γίνεται τόσο κατανοητό το πρόβλημα, οι πηγές του, οι λύσεις του, η αρνητική επίδραση του σε παγκόσμιο και ατομικό επίπεδο γιατί μόνο έτσι μπορεί το άτομο να αποκτήσει αίσθημα συμμετοχής. Πώς μπορεί κάποιος να συμμετέχει με ενδιαφέρον σε κάτι που του είναι ακατανόητο και από την άλλη φαίνεται τόσο απόμακρο που δεν τον επηρεάζει;

ΜΑΝΟΛΗΣ ΒΟΥΤΥΡΑΚΗΣ
ΦΥΣΙΚΟΣ ΠΕΡΙΒ/ΓΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Σ.Π.Α.Π.Ε.Κ.Ε.Ε.Κ.

��� ������� �� ������ ������.
������ ����� �� ������ ������ � �� ��������� ��� ecocrete.gr ���.